Στις 8 Δεκεμβρίου εορτάζει ο άγιος Πατάπιος ο θαυματουργός και πλήθος κόσμου συνέρρευσε και φέτος, στο ομώνυμο μοναστήρι στο Λουτράκι Κορινθίας.
Η μονή, που φιλοξενεί γυναικεία αδελφότητα, έχει συμπληρώσει μισό αιώνα ζωής, ιδρύθηκε από το Μητροπολίτη Κορινθίας Προκόπιο, βρίσκεται σ΄ ένα σημείο με πανοραμική θέα και για να φτάσει μέχρι εκεί ο προσκυνητής χρειάζεται να ανέβει 144 σκαλιά.
Αν και ο όσιος Πατάπιος έζησε στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες στην Αίγυπτο, όπου πούλησε τα υπάρχοντά του και ασκήτευσε, διακρινόμενος για τα θαύματά του στους αρρώστους, ακολούθως βρέθηκε στην Κων/πολη, όπου και τάφηκε, το λείψανό του μεταφέρθηκε σε σπήλαιο στο σημερινό σημείο της ζωής, προκειμένου να διαφυλαχθεί από τους Τούρκους και να διασωθεί. Ήταν σκεπασμένο με κεραμίδια και πάνω του υπήρχαν περγαμηνή με το όνομα του οσίου, ξύλινος σταυρός και βυζαντινά νομίσματα.
Στο εσωτερικό του σπηλαίου σώζονται βυζαντινές τοιχογραφίες του 13ου αι. από τις οποίες ξεχωρίζουν τρεις ολόσωμες, του Οσίου Παταπίου, της Αγίας Υπομονής και του Οσίου Νίκωνος.
Ένα προσκύνημα στο μοναστήρι του οσίου Παταπίου σε γεμίζει φως. Και για να το πως καλύτερα, το χαίρεσαι το φως, που συναντάς εκεί.
Και ωφέλιμο θα ήταν να το ζούμε ή μάλλον να μας ζει το φως. Δεν θα ήταν άστοχο να πούμε πως φως και ζωή μένουν αχώριστα και χωρίς φως ζωή δεν γίνεται. Γι’ αυτό και όσο ζούμε διψάμε το φως, συνέχεια το αναζητάμε.
Αν από το κατώφλι τούτου του μοναστηριού κοιτάξεις ψηλά -και βέβαια όχι με τούτα τα μάτια, αλλά μ’ εκείνα της ψυχής, κι αν αφουγκρασθείς με τ’ αυτιά πάλι της ψυχής, θα ακούσεις από τα ύψη έναν λόγο: Όρμησε χωρίς παρεκκλίσεις, χωρίς καθυστερήσεις, κάνε την έφοδο για μια αληθινή ζωή.
Για να ολοκληρωθεί, όμως, μια τέτοια έφοδος, πρέπει να προηγηθεί μια ολοκληρωτική απαλλοτρίωση. Το αισθάνεσαι αυτό στο μοναστήρι.
Ο όσιος Πατάπιος αγίασε και θαυματουργεί, γιατί ήταν ταπεινός. Τι είναι η ταπείνωση; Δεν είναι καθόλου να γίνεις τούτο ή εκείνο, όπως νομίζουν μερικοί. Ταπεινοί είμαστε όταν μένουμε ακριβώς στο μέτρο, που μας δόθηκε από τον Θεό.
Ο κάθε πιστός φεύγοντας από το μοναστήρι του οσίου Παταπίου αποκομίζει τις δικές του εντυπώσεις.
Εμείς αισθανθήκαμε ότι ο άνθρωπος της γης, με τη γη του, χωρίς τη θέα του ουρανού, χωρίς την προσδοκία του ουρανού, δεν μπορεί να είναι πραγματικός άνθρωπος. Είναι ερείπιο, που από μέρα σε μέρα σέρνει κουρέλια το κορμί και την ψυχή του.
Ο όσιος Πατάπιος μας καλεί να περάσουμε από το τώρα στο πάντοτε. Μας καλεί να σπάσουμε τον κλοιό κάθε φράγματος και να εισέλθουμε στην περιοχή της λύτρωσης.
Μας δείχνει την ουσία μας, τους πόθους μας, τις δυνατότητές μας, την αφετηρία μας, προ παντός το τέρμα και τον προορισμό μας.
