Του π. Ηλία Μάκου

Τα Εκπαιδευτήρια της Μητρόπολης Αργυροκάστρου, που τα δημιούργησε το όραμα και η φροντίδα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου για τη νεότητα, αναπτύσσουν πολλές δραστηριότητες.

Μια από αυτές είναι οι εκδρομές, που έχουν όχι μόνο ψυχαγωγικό χαρακτήρα, αλλά και παιδαγωγικό.

ΣΕ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ ΚΑΙ ΚΡΟΑΤΙΑ

Μια αξέχαστη εμπειρία αποτέλεσε το ταξίδι της Γ΄ τάξης του Λυκείου “Πνοή Αγάπης” στο Μαυροβούνιο και την Κροατία.

Εξαιρετική σημασία έχουν οι εντυπώσεις των ίδιων των παιδιών. Οι μαθήτριες Αικατερίνη και Δέσποινα Kώτση έγραψαν, μεταξύ άλλων:

“… Η εναλλαγή βουνών, λιμνών και διάφορων πόλεων της Αλβανίας ομόρφυναν την διαδρομή μας μέχρι τα σύνορα του Muriqan. Αφού λοιπόν μπήκαμε στο Μαυροβούνιο, στο λεωφορείο κυριάρχησαν γέλια, τραγούδια και φωνές από τα ευφάνταστα παιχνίδια,που πρότεινε ο ξεναγός μας και φιλικές συζητήσεις.

Πρώτη στάση : Κοτόρ. Μια παραθαλάσσια, υπέροχη πόλη που έσφυζε από ζωή και νεολαία. Η βόλτα με τα σκάφη και το νησάκι του Αγίου Στεφάνου θα αποτελούν θέμα συζήτησης για πολύ καιρό ακόμα.

…Με την δύση του ηλίου φτάσαμε στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας. Τα χρυσό χρώμα που έβαφε την θάλασσα και το ξενοδοχείο,που θα μέναμε μας μάγεψε όλους.

…Επισκεφθήκαμε την παλιά πόλη. Τεράστιοι πεζόδρομοι, μεγαλοπρεπείς εκκλησίες και μαγαζιά γεμάτα κόσμο κάνανε την βόλτα μας πολύ ευχάριστη. Είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το Rectors Palace, 2 καθολικές εκκλησίες και μία Ορθόδοξη. Η αρχιτεκτονική, οι πίνακες, οι εικόνες με ζωντανά χρώματα και η εσωτερική διακόσμηση προκαλούσε δέος. Η όμορφη ξενάγηση μας επέτρεψε να γνωρίσουμε καλύτερα κάθε πτυχή της πόλης.

…Πήγαμε στο Καβτάτ, μια εξίσου όμορφη πόλη της Κροατίας, που έμοιαζε με παραμυθένιο γραφικό νησάκι.

…Τελευταία στάση, η Μπούντβα του Μαυροβουνίου. Η διαδρομή της επιστροφής ήταν ένα τρενάκι συναισθημάτων.

…Κυρίως όμως αντιληφθήκαμε ότι αφήνουμε πίσω μας το Λύκειο. Τα χρόνια του Λυκείου που μας έκαναν αυτούς που είμαστε σήμερα. Τα χρόνια κατά την διάρκεια των οποίων καλλιεργηθήκαμε και ζήσαμε τέτοιες στιγμές που μας έκαναν να κλαίγαμε αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο.

Δεν ήταν απλά μια εκδρομή, ήταν οι καλύτερες μέρες της Λυκειακής μας ζωής. Μέρες, που για πάντα θα τις θυμόμαστε γλυκά, όπως τα καλοκαιρινά δειλινά”.

ΣΤΟΝ ΑΥΛΩΝΑ

Η εβδόμη τάξη του Εννιάχρονου Σχολείου Πνοή Αγάπης της Μητρόπολης Αργυροκάστρου βρέθηκε στην περιοχή του Αυλώνα με πρώτο σταθμό την αρχαία Απολλωνία.

Ήταν μια πόλη, που ίδρυσαν Έλληνες άποικοι από την Κέρκυρα και την Κόρινθο, τον 6ο αιώνα π.Χ..

Ανακαλύφθηκε αρχαιολογικά στις αρχές του 18ου αιώνα και ανασκάφηκε κατά το 19ο αιώνα.

Το 229 π.Χ. η πόλη υποτάχθηκε στη ρωμαϊκή δημοκρατία. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή επικοινωνούσε με τη Μακεδονία, μέσω της Εγνατίας Οδου.

Από το 148 π.Χ. οι Ρωμαίοι περιέλαβαν την πόλη στην επαρχία της Μακεδονίας.

Το 48 π.Χ. κατελήφθη από τον Καίσαρα, κατόπιν από το Μάρκο Αντώνιο και μετά από τον Βρούτο.

Φαίνεται ότι η πόλη διατηρούσε την ακμή της και κατά τους βυζαντινούς χρόνους, αφού αναφέρεται από τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο. Τότε υπαγόταν στην περιοχή του Δυρραχίου.

Ηταν χτισμένη σε δύο λόφους και το εκτεταμένο αρχαιολογικό πάρκο της Απολλωνίας επεκτείνεται σε μια λοφώδη έκταση, που περικλείεται από περίπου τρία χιλιόμετρα τείχους, που χρονολογείται από τη ρωμαϊκή εποχή .

Ο ναός του Απόλλωνα , είναι δωρικού ρυθμού από το 300 π.Χ. περίπου.

Σώζονται ερείπια θεάτρου, ωδείου, ιερού προς τιμήν των νυμφών και αψίδας του θριάμβου.

Αποκαλύφθηκαν ιδιωτικά σπίτια με αξιόλογα ψηφιδωτά, καθώς και ταφικά μνημεία.

Στο χώρο δεσπόζει εκκλησία της βυζαντινής εποχής , η «Παναγία της Απολλωνίας», ενώ το 2006 ήρθε στο φως από διεθνή ομάδα αρχαιολόγων αρχαίος ναός.

Η περιήγηση των παιδιών συνεχίστηκε με επίσκεψη στο Μουσείο Ανεξαρτησίας της Αλβανίας στον Αυλώνα.

Η αλβανική διακήρυξη της ανεξαρτησίας από την οθωμανική αυτοκρατορία έγινε στον Αυλώνα, στις 28 Νοεμβρίου 1912. Έξι ημέρες αργότερα, η συνέλευση του Αυλώνα σχημάτισε την πρώτη κυβέρνηση της Αλβανίας, της οποίας ηγούνταν ο Ισμαήλ Κεμάλ και η Γερουσία.

Πνευματική ανάταση ένιωσαν κατά το προσκύνημά τους στη Μονή Παναγίας Θεοτόκου Σβέρνιτσας.

ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΑΡΑΝΤΑ

Οι μαθητές του Εκκλησιαστικού Λυκείου Αργυροκάστρου, που λειτουργεί από όλες τις απόψεις με υποδειγματικό τρόπο, απόλαυσαν όμορφες στιγμές στους Αγίους Σαράντα.

Το σημερινό όνομα των Αγίων Σαράντα, στην αρχαιότητα η πόλη ονομαζόταν Όγχησμος, προέρχεται από το όνομα του βυζαντινού μοναστηριού των Αγίων Σαράντα, αφιερωμένου στους Σαράντα Μάρτυρες της Σεβάστειας.

Τα ερείπια του μοναστηριού σώζονται στον λόφο πάνω από την πόλη. Ο κεντρικός ναός, πρωτοβυζαντινής εποχής, έχει δύο σειρές κολόνες στο εσωτερικό του και αψίδες σε όλο το μήκος των πλευρών του.

Ευλαβικά άναψαν από ένα κεράκι και στη μονή αγίου Νικολάου Μεσοποτάμου, που αποτελεί μοναδική περίπτωση εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής

Σήμερα σώζεται μόνο ο επιβλητικός ναός του μοναστηριού, που είναι δίκλινος και στεγάζεται με τέσσερις τρούλους, που στηρίζονται στους εξωτερικούς τοίχους και σε έναν κεντρικό κίονα. Θόλοι και αετώματα, κολώνες και κεραμοπλαστικές διακοσμήσεις δείχνουν τη λαμπρότητα του οικοδομήματος και τη κομψή και αριστουργηματική αρχιτεκτονική μορφή του, αξεπέραστη στο είδος της.

Ανατολικά προεξείχαν δύο πεντάπλευρες αψίδες –σήμερα έχουν αντικατασταθεί από μια πεντάπλευρη- ενώ στοές, που δεν σώζονται, περιβάλλανε το κτίριο από τρεις πλευρές. Το πλινθοπερίκλιστο σύστημα δομής και ο πλούσιος κεραμοπλαστικός διάκοσμος, καθώς και το περιστώο δίνουν μια πρωτοτυπία για τα δεδομένα της περιοχής και θυμίζουν τη ναοδομία του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Κτίστηκε, σύμφωνα με μια παράδοση το 306 μ. Χ. από το Μεγάλο Κωνσταντίνο. Καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε από το Κωνσταντίνο Θ΄ τον Μονομάχο (1042-1045).

Το 1205 στο νάρθηκα της Μονής Αγίου Νικολάου λειτούργησε μοναστηριακή σχολή καλυβογραμμάτων (οι ιερείς δίδασκαν ανάγνωση, γραφή και το ψαλτήρι) με μαθητές από τα γύρω χωριά. Στους τοίχους του ναού, στα κελιά και στα άλλα κτίσματα είχαν χρησιμοποιηθεί αρχιτεκτονικά μέλη, αγκωνάρια, κιονόκρανα, ανάγλυφα από τα ερείπια της αρχαίας Φοινίκης, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση.

Αυτό το περίλαμπρο μνημείο από τα βάθη των χρόνων μας θυμίζει ότι η χριστιανική απάντηση στη ζωή δεν είναι να αρνηθούμε κάθε τι υλικό και γήινο στο όνομα του πνευματικού και ουράνιου στοιχείου του βίου..

Αλλά μας κάνει να καταλάβουμε ότι το σώμα, η ψυχή και αυτή η ίδια η ζωή, γίνονται λαμπερός ναός του Θεού, όταν Τον ακολουθούμε και φωτιζόμαστε από την αλήθεια Του και αγιαζόμαστε από τη χάρη Του.

Να γίνουμε, ως έμψυχος χώρος του ίδιου του Θεού, το ζωντανό κατοικητήριό Του.