«Προκόπιος θα ονομάζεσαι γιατί θα προκόψεις στην αρετή», αυτά ήταν τα λόγια του Ιησού Χριστού προς τον ηγεμόνα της Αλεξάνδρειας Νεανία, διώκτη, ωσάν τον Απ. Παύλο, των Χριστιανών, νεοεισερχόμενο στην χριστιανική πίστη καί ήδη μάρτυρα όταν του άλλαξε το όνομα ο ίδιος ο Χριστός μας. Πρόκειται για τον τιμώμενο Άγιο Μεγαλομάρτυρα της Εκκλησίας μας Προκόπιο,σήμερα, 8 Ιουλίου.
Η σκέψη μας-«πουλί γοργόφτερο» τρέχει στους ιστορικούς Φιλίππους, στην όμορφη Καβάλα και στο διαμαντένιο της νησί την Θάσο, όπου για 40 και πλέον χρόνια στόλιζε τον επισκοπικό θρόνο ένα διαμάντι της Εκκλησίας μας, ο Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κυρός Προκόπιος. Σαν σήμερα θα γιόρταζε τα ονομαστήριά του σε κάποιο εξωκκλήσι του νησιού, ή στο ήσυχο και κατανυκτικό Μοναστηράκι της Παναγίας στις Μαριές, χωρίς επισημότητες, τελώντας απλά, σεμνά και με ιεροπρέπεια το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας πλαισιούμενος από τους αγαπημένους του κληρικούς του νησιού.
Ένας επίσκοπος χαλκέντερος, δυναμικός και δραστήριος, που αγωνίστηκε με ανιδιοτελή αγάπη και κατ’ επίγνωση ζήλο γιά τα προβλήματα της Εκκλησίας και τα δίκαια της τοπικής κοινωνίας, αφήνοντας ανεξίτηλη την σφραγίδα του στην αποστολική Μητρόπολη των Φιλίππων. Άνθρωπος λιγότερο των λόγων και περισσότερο των έργων, αποφασιστικός, ευθύς, ντόμπρος και ειλικρινής. Προξενούσε ευχάριστη έκπληξη με την απλότητά του, την καταδεκτικότητά του, την άμεση και πρακτική αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων. Προσηνής και σεμνός. Τα στερνά του λόγια που εξέφρασε μέσω της διαθήκης του, μαρτυρούν του λόγου το αληθές και το μεγαλείο του εκκλησιαστικού ανδρός:
«Ἀναλογιζόμενος τό αἰφνιδίως ἐπελευσόμενον τέλος τοῦ ἐπιγείου βίου μου καί ἐν ἀναμονῇ τούτου, ἐν πάσῃ δυνατῇ συντομίᾳ, καταγράφω τήν βούλησίν μου πρός διευθέτησιν τῶν ἀνθρωπίνων ὑποθέσεων καί ἐκκρεμοτήτων…
Μόνον νά ἀγαπᾶμε. Νά μή μνησικακοῦμε. Πάντοτε νά συγχωροῦμε…
Τήν ζῶσαν ἀγάπην πρός τόν Θεόν καί τούς ἀνθρώπους νά ἐργάζεσθε καί ἐν ἀγάπῃ νά συμπεριφέρεσθε πάντοτε. Καλήν ἀντάμωσιν εἰς την μέλλουσαν Πόλιν».
Ο Προκόπιος μπορεί να μην φρόντισε για την επόμενη μέτρα στην επαρχία του αλλά είχε εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού. . Παρά τον γήινο και προσγειωμένο χαρακτήρα του είχε γνήσιο εκκλησιολογικό φρόνημα και γιαυτό όλα τα μείζονα προβλήματα τα άφηνε στην κρίση του Θεού. Τον διαδέχθηκε στην Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου ο Μητροπολίτης Στέφανος. Ένας σεμνός και ευγενής Ιεράρχης αλλά με χαρακτηριστικά μεγάλου πνευματικού πατέρα. Μπορεί να είναι διαφορετικός ως προς την όψη από τον Προκόπιο αλλά έχουν κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα ως προς την κόψη, τη ματιά, τους στόχους και το όραμα για την Εκκλησία. Και είναι όπως διαβεβαιώνουν οι στενοί συνεργάτες του μεγάλος φιλάνθρωπος και συμπαραστάτης του λαού του Θεού. Στην πρόσφατη κρίση με τον κορονοϊό διακρίθηκε ως εκπρόσωπος τύπου της Συνόδου όχι για τα μεγάλα λόγια τις φαναφάρες και τις κορόνες αλλά για τον πνευματικό λόγο οικοδομής του ποιμνίου σε μία κρίση που όμοιά της δεν γνώρισε η ανθρωπότητα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος του ανέθεσε παρ´οτι είναι νέος Αρχιερεύς εισήγηση για την προσεχή Ιεραρχία.Και ίσως αυτό να αποτελέσει τον μεσότοιχο που θα ενώνει για πάντα το παρελθόν με το παρόν στην Αποστολική Μητρόπολη Φιλίππων στην όμορφη Καβάλα.
🔺Σαν σήμερα εόρταζε με σεμνό και καθόλου προκλητικό τρόπο ένας ακόμη σημαντικός Αρχιερέας της Εκκλησίας μας,ο Μακαριστός Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Προκόπιος. Σαν σήμερα…Νέας Κρήνης Προκόπιος, ένας επίσκοπος γλυκύς και ευγενικός. Ο πρώτος Μητροπολίτης της νεοσύστατης Μητροπόλεως Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς το 1974, μιας περιοχής με έντονο το προσφυγικό στοιχείο, όπου στο πρόσωπο του νέου Ποιμενάρχου οι άνθρωποι της περιοχής αυτής βρήκαν τον στοργικό πατέρα και τον άοκνο και ακοίμητο συμπαραστάτη.Ούτε ο Προκόπιος ενδιαφέρθηκε για την σωστή διαδοχή του. Άφησε τον εύφορο αλλά ακαλλιέργητο αγρό του στο έλεος των σκοπιμοτήτων. Τον διαδέχθηκε ένας απόγονος του μεγάλου Καντιώτη, ο Σεβ. Ιουστίνος. Αλλά ο Ιουστίνος είναι εντελώς ξένος προς το ποίμνιο της αστικής Μητρόπολης που του έλαχε και μάλιστα στην πλειοψηφία του ακολουθεί την παραδοσιακή αριστερή ιδεολογία.Δίνει καθημερινό αγώνα για να το προσεγγίσει και να τον συνηθίσουν.
Ο Προκόπιος μπορούσε και ήξερε να το καλύπτει το κενό αυτό με την αρχοντιά του και τις λίγες και ουσιαστικές κουβέντες του. Ο Ιουστίνος είναι φιλομόναχος Ιεράρχης. Θα ήταν ιδανικός για μια Μητρόπολη με πολλά μοναστήρια και εκκλησιαστικές οργανώσεις, αφού πάνω σε έναν τέτοιο καμβά γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε. Αλλά ο Θεός έχει για όλα το σχέδιό του.
Επανερχόμενος στους δύο Προκόπιους που θα εόρταζαν σήμερα, θα ήθελα να καταθέσω μια ιστορική αλήθεια: η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε πάντα μέσα στους κόλπους της Ιεράρχες που έφεραν το όνομα Προκόπιος. Και μάλιστα ήταν πολύ σημαντικοί. Πρώτη φορά η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας δεν διαθέτει Προκόπιο. Ο μόνος που υπάρχει και περιμένει καρτερικά την προαγωγή του σε Μητροπολίτη είναι ο Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως Προκόπιος Πετρίδης που μπορεί ακόμη να ελπίζει σε μια προαγωγή.Είναι ικανός και άξιος Ιεράρχης που θα προσθέσει με τις γνώσεις του στην Ιεραρχία.
Στην Ιεραρχία της δεκαετίας 1950-1960 κυριαρχούσαν οι δύο Προκόπιοι: Ύδρας και Κορίνθου. Δυναμικοί Ιεράρχες και οι δύο.Με ισχυρές παρεμβάσεις που είχαν αποτελέσματα μέσα στην Ιεραρχία. Και έγραψαν Ιστορία ειδικά στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές ,τον Ιανουάριο του 1962, από τις οποίες προέκυψε η άνοδος και η άδικη πτώση του Αρχιεπισκόπου των ολίγων ημερών Ιακώβου Βαβανάτσου.Και μετά την ταραχή αυτή που πέρασε η Εκκλησία μας ήλθε και το δικό τους επίγειο τέλος.
Αμέσως μετά, στις Αρχιερατικές εκλογές του 1965, προστέθηκε στην Ιεραρχία ο Κεφαλλονίας Προκόπιος, ένας καλός και ενάρετος Ιεράρχης αλλά με άδοξο τέλος.
Η Ιεραρχία που πρόκυψε μετά την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ το 1974,πρόσθεσε τους δύο παραπάνω Προκόπιους.Ο ένας πήρε το όνομα από τον Κορίνθου ΠροκόπιοΤζαβάρα ( τον πρώτο Γέροντά του) και και ο άλλος από τον Ύδρας Προκόπιο Καραμάνο. Και η ζωή συνεχίζεται. Και η εκκλησιαστική ιστορία το ίδιο. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να αναφερθούμε διεξοδικά και στις δυο σημαντικές αυτές προσωπικότητες της Εκκλησίας μας ( Κορίνθου και Ύδρας)που έφυγαν απο τη ζωή πριν απο 55 τόσα χρόνια αλλά εξακολουθούμε να τους θυμόμαστε.
Και επειδή μία φωτογραφία είναι ίση με χίλιες λέξεις, δεν είναι τυχαίο που φωτογραφήθηκαν οι δύο Προκόπιοι, ο ένας δίπλα στον άλλον στην ενθρόνιση του Μητροπολίτη Κασσανδρείας Νικοδήμου- πνευματικού αναστήματος του Γέροντα Νέας Κρήνης Προκοπίου. Ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας Νικόδημος εξελέγη τον Ιανουάριο του 2001.Αυτή η φωτό δηλαδή είναι πριν από 19 ολόκληρα χρόνια.
Και είναι ιστορική και συμβολική ίσως γιατί θα τους θυμόμασταν μαζί μερικά χρόνια αργότερα για το μεγάλο κενό που άφησαν στην Εκκλησία μας.
Ήταν πράγματι και οι δύο σημαντικοί Μητροπολίτες και παρά την διαφορετικότητα του χαρακτήρα τους, άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη της διαβάσεως τους.
Είχαν στόφα και ήθος παλαιού Αρχιερέως.
Και ήξεραν και οι δύο να μιλούν στην καρδιά του κάθε συνομιλητή τους. Ολιγόλογοι αλλά σαφείς- σαφέστατοι και με μία αυστηρή σκέψη.
Εξελέγησαν και οι δύο με διαφορά τεσσάρων ημερών το 1974, επί Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Ο Νέας Κρήνης Προκόπιος στις 21 Ιουνίου 1974 και προωθήθηκε απο τον Μακαριστό Πειραιώς Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη και ο Φιλίππων Προκόπιος στις 25 Ιουνίου 1974 απο τον Μακαριστό Κορίνθου Παντελεήμονα Καρανικόλα.
Τους θυμόμαστε όλους πάντα με αγάπη. Και σήμερα ημέρα της εορτής τους τους θυμόμαστε και τους μνημονεύουμε ιδιαιτέρως και επισημαίνουμε το μεγάλο κενό που άφησαν πίσω τους. Ναί δυστυχώς έφυγαν δια παντός και μαζί τους έφυγε η αύρα εκείνη των παλαιών Αρχιερέων που λίγα έλεγαν αλλά πολλά εννοούσαν. Ας είναι αιώνια η μνήμη τους!
