🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Καί πού λοιπόν, άλλην ευρήσω αντίληψιν; πού προσφύγω; πού δε και σωθήσομαι; τίνα θερμήν έξω βοηθόν, θλίψεσι του βίου και ζάλαις οίμοι κλονούμενος; εις Σέ μόνην ελπίζω και θαρρώ και καυχώμαι και προστρέχω τη σκέπη Σου, σώσον με».

(Μέγας Παρακλητικός Κανών στην Υπεραγία Θεοτόκο)

Τέταρτη  ημέρα από της ελεύσεως εκ του Αγιωνύμου Όρους, της ιεράς εικόνος της Παναγίας «Άξιον εστί» στο «Κλεινόν Άστυ» και οι Αθηναίοι προσέρχονται κατά εκατοντάδες την ώρα και χιλιάδες την ημέρα, για  να προσκυνήσουν το ιερό θησαύρισμα της πίστεώς μας, αλλά και να εναποθέσουν στην Παναγιά μας τον πόνο και τον καημό τους.

Κρίμα που δεν είναι ανοιχτός ο Ναός όλο το 24ωρο για να καταφέρουν να προσκυνήσουν την Αγία Εικόνα όλοι όσοι το επιθυμούν και εργάζονται σε δύσκολες ώρες! Τις λίγες ημέρες που θα μείνει η Παναγία μας, έπρεπε να δοθεί η δυνατότητα σε όλους, στους εργαζόμενους με βάρδιες, ακόμη και στις ψυχές που κυκλοφορούν μόνο την νύχτα, να μπορούν να πάνε να ανάψουν ένα κεράκι και να καταφύγουν στην σκέπη Της… 

 Για μια ψυχή ο Χριστός έμεινε κι έκανε κήρυγμα μέσα στο λιοπύρι «παρά τω φρέαρ του Ιακώβ».Για μια ψυχή! Αξίζει να ακουστεί ο λόγος Του Κυρίου. Προφανώς θα υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες οι οποίες θα έπρεπε να έχουν λυθεί πριν έλθει η εικόνα. 

«Και πού λοιπόν άλλην ευρήσω αντίληψιν; πού προσφύγω;», αναρωτιέται και όχι άδικα, ο υμνογράφος της ακολουθίας της Μεγάλης Παράκλησης. Αυτοκράτορας είναι ο ποιητής της ακολουθίας. Ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης. Κάποτε οι Αυτοκράτορες ήταν και υμνωδοί. Πίστευαν στον Θεό. Είχαν λατρευτική ζωή.Και περίμεναν το έλεος του Κυρίου να τους συμπαρασταθεί σε όλες τις δυσκολίες τους. Τώρα αυτά άλλαξαν! Σημασία δεν δίνουν όσοι μας κυβερνούν! Ελπίζουν απλά στην ευτέλεια των παραδόσεων και στην παρακμή τους! Και όσο βλέπουν τον λαό μας να πιστεύει τόσο αυτοί δαιμονίζονται! 

Αναδείξαμε σε προηγούμενο άρθρο μας τις ιστορικές επισκέψεις της Ιεράς Εικόνος στην Αθήνα. Ο Βασιλιάς Παύλος γονατίζει ευλαβικά μπροστά στην Παναγία μας, την Υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους μας.

Σήμερα;

Βεβαίως, υποδεχθήκαμε την ι. εικόνα με τιμές…αρχηγού κράτους,μόνο στο τελετουργικό μέρος, αλλά έλειπε η ανθρώπινη ηγεσία. Όλα ήταν υποτονικά. Ευτυχώς που χάρη στις ενέργειες του Διοικητή του Αγίου Όρους κ. Μαρτίνου και με ιδιωτική πρωτοβουλία κομίστηκε η εικόνα αεροπορικώς.

Δυστυχώς, σήμερα απροκάλυπτα πια, ασκείται πολεμική εναντίον της πίστεώς μας. Λοιδορείται η Εκκλησία του Χριστού. Χλευάζονται τα ιερά και τα όσια της φυλής μας. Αν είμαστε αποφασισμένοι να στηρίξουμε την Παράδοση μας τίποτα από αυτά που γίνονται από τους εχθρούς της πίστεως  δεν θα μπορούσαν, δεν θα ήταν ικανά να κλονίσουν την πίστη μας. Αν είμαστε χαλαροί και ενδοτικοί τότε θα βρίσκουν τρόπο όσοι επιβουλεύονται το κακό  να εισχωρήσουν και να κάνουν ζημιά. Χρειάζεται θέληση και αποφασιστικότητα! 

Ακόμη θυμάμαι την άφιξη και την υποδοχή  της Εικόνας του Αξιον Εστί στην Κομοτηνή. Ο Μητροπολίτης Μαρωνείας  Παντελεήμων με όλες του τις δυνάμεις είχε κινητοποιήσει τον λαό της επαρχίας του να υποδεχθεί την Παναγία. Και τα κατάφερε! Μέχρι και οι μουσουλμάνοι Έλληνες ήλθαν στην υποδοχή της εικόνας  και την παρακολούθησαν με σεβασμό λέγοντας το συγκινητικό και ανεπανάληπτο «μάνα Παναγιά».

Δυστυχώς στα αστικά κέντρα δεν παρατηρείται η ίδια ευλάβεια. Ή μάλλον δεν υπάρχει το ίδιο ενδιαφέρον! 

Μικροί και μεγάλοι. Άρχοντες και αρχόμενοι. Κλήρος και λαός. Όλοι μας, έχουμε αποστατήσει. Δυστυχώς και πολλοί κληρικοί, ιερείς και επίσκοποι, έχουν γίνει κληρικοί καριέρας και μόνον! Δεν νιώθουν τον παλμό της πίστεως να καίει τα σωθικά τους! Απλά συμμετέχουν! Σα να βγάζουν μία υποχρέωση! 

Όλοι μας απομακρυνθήκαμε από τον Θεό! Όλοι μας! Γι’ αυτό κάποτε θα δρέψουμε τους καρπούς της αποστασίας μας. Και δυστυχώς θα είναι πικροί!

«Τα γάρ οψώνια της αμαρτίας, θάνατος».