Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής: το χρονικό ενός απατηλού θριάμβου!

Με απλά λόγια, ο Χριστός συμβουλεύει τον λαό να ακούει τους Φαρισαίους και να τηρεί όσα κηρύττουν, αλλά να μην ακολουθεί  το παράδειγμά τους. Διότι μόνο κηρύττουν, αλλά δεν πράττουν αυτά που διδάσκουν στους άλλους! Και ο,τι κάνουν είναι για «το θεαθήναι τοις ανθρώποις»Μια έκφραση που τη λέμε συχνά στη ζωή μας  και είναι από την ωραία αυτή Ακολουθία. Άλλωστε ξέρουμε πως τα παραπάνω λόγια έχουν απόλυτη εφαρμογή σε πολλούς εκκλησιαστικούς μας ηγέτες.

Έχουμε κατά καιρούς ασχοληθεί όχι από εμμονή ή από καπρίτσιο αλλά γιατί μας δίνει ο ίδιος τις αφορμές,  με τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ.Ελπιδοφόρο, ο οποίος από της αναρρήσεώς του στον θρόνο της μεγαλύτερης επαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, έχει προβεί σε πράξεις που έχουν συνταράξει όχι μόνο τους Ομογενείς μας, αλλά όλους τους Ελληνορθοδόξους. Ξεκίνησε με χρηστές ελπίδες. Και το μαρτυρικό Φανάρι εναπόθεσε στην εκλογή του όλα εκείνα που έχασε τις περασμένες δεκαετίες! Και πράγματι ο Ελπιδοφόρος έφερε την Ελπίδα και την προοπτική!

Από το Σάββατο 11 Μαΐου 2018, σαν σήμαναν χαρωπά οι κώδωνες του Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου της μαρτυρικής και Πρωτοεύθυνης Μητέρας Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, για την εκλογή του Ελπιδοφόρου,την ίδια στιγμή σήμαιναν μέσα στις καρδιές των ένθεων και φιλότιμων και προκομμένων Ελληνοαμερικανών ομογενών μας,χιλιάδες ελπίδες και προοπτικές για την ανασυγκρότηση του εκκλησιαστικού βίου της Εκκλησίας μας στην Αμερική.

Είπαμε και γράψαμε τότε ότι έγινε η αρχή της εξόδου από τη βαθιά κρίση στην οποία είχε περιπέσει η Εκκλησία μας στην Αμερική και τα Ιδρύματά της από την εποχή του Σπυρίδωνος,με κορυφαίο τη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, η οποία έφτασε στα πρόθυρα απώλειας ακόμα και αυτής της ακαδημαϊκής της αναγνώρισης.

Ο ιστορικός και θρυλικός ναός του Αγίου Νικολάου παρέμεινε «στοιχειωμένος» εκπέμποντας δυστυχώς τόσα χρόνια αντί για ανταύγειες περηφάνιας και μαρτυρίας της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, μαυριδερές σημάνσεις αποτυχίας και αισχύνης.

Η εκλογή και η έλευση του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου περίμεναν όλοι να επαναφέρει σιγά – σιγά το χαμόγελο στην ζοφερότητα και την καταχνιά που είχε κυριεύσει την Εκκλησία και την Ομογένεια της Αμερικής.Και είχαμε γράψει τότε ότι ο Ελπιδοφόρος πρέπει πρώτα να αναδειχθεί ως πνευματικός πατέρας και ηγέτης και μετά ως μάνατζερ που διευθύνει μια ανώνυμη εταιρεία.

Ο Ελπιδοφόρος όμως πολύ γρήγορα άρχισε να μας απογοητεύει! Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, οι πρωτοβουλίες που ανέπτυξε ήταν εχθρικές και απαράδεκτες για νέο άνθρωπο. Στοχοποίησε Αρχιερείς που φθονούσε ζήλευε   και μάλιστα δεν δίστασε να μεθοδεύσει την καρατόμηση δύο εξ αυτών! Δύο εκλεκτούς πρεσβύτερους σε χρόνια Αρχιερωσύνης συνεπισκόπους του- με σπουδαίο πνευματικό και όχι μόνο έργο.

Τον έναν- που χάρη στην άρνηση του να γίνει ο ίδιος Αρχιεπίσκοπος πήρε σειρά και εξελέγη ο Ελπιδοφόρος-  τον έθεσε σε αργία. Εννοούμε τον πολιό Ιεράρχη Βοστώνης κ. Μεθόδιο που τον σέβεται και τον τιμά,σύμπασα η ομογένεια. Αλλά και προσωπικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Τον έτερο μεθόδευσε με δόλιο τρόπο να  τον εξοστρακίσει από την Μητρόπολη που ο ίδιος έχτισε από το μηδέν. Εννοούμε τον Σεβ. Σάρδεων, τον από Νέας Ιερσέης, κ. Ευάγγελο, ο οποίος είχε πάντα το θάρρος της γνώμης του και κατάλαβε εξ αρχής τα αρρωστημένα και εγωπαθή σχέδια του.Και τώρα δοκιμάζεται μακριά από το ποίμνιο του. Και δυστυχώς ο Πατριάρχης τον παρακολουθεί άφωνος να σηκώνει τον Σταυρό του προσωπικού του μαρτυρίου και μάλιστα αυτή την εποχή που είναι και Συνοδικός!

Πρωταρχικός στόχος και σκοπός του Ελπιδοφόρου ήταν η  κατάργηση των Μητροπόλεων  και των Μητροπολιτών της Αρχιεπισκοπής, ώστε να καταστεί αυτός ο μόνος κυρίαρχος ποιμενάρχης για ολόκληρη την Αρχιεπισκοπή κατά το σύστημα μονισμού και μονοκρατορίας επί αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Ιακώβου, πριν από τη δημιουργία των Επισκοπών και μετά των Μητροπόλεων.

Και αυτό γιατί; Για να γίνει ο απόλυτος άρχων. Αλλά αυτό με το έτσι θέλω δεν γίνεται! Πρέπει να αποδείξεις ποιος είσαι και να σου δοθούν τα προνόμια που στοχεύεις πρώτα από το ποίμνιο σου και μετά από την Εκκλησία.

Μια έμπνευση ως καινοτομία, σκαρφίστηκε  ως Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και μάλιστα εν μέσω πανδημίας και έφερε τα πάνω κάτω. Χρησιμοποίησε «πλαστικά κουταλάκια», αντί της Αγίας Λαβίδας για την μετάδοση της Θείας Κοινωνίας, βεβηλώνοντας στην πράξη το ιερώτατο μυστήριο. Το αποφάσισε μόνος του, χωρίς να υπάρχει απόφαση Συνόδου ή Πατριαρχείου ή τοπικής Εκκλησίας.Έτσι για να κάνει τη διαφορά.Για να ..προστατεύσει,όπως είπε, το ποίμνιο του από την πανδημία. Και αντί να αποδεχθεί το μέτρο αυτό  ο λαός έφυγε από τις Εκκλησίες. Άδειασαν οι ναοί της Ομογένειας που οι ιερείς εφήρμοσαν αυτό το μέτρο.

Είχε την φαεινή ιδέα να παραστεί στα εγκαίνια του τουρκικού προξενείου –στο «σπίτι της Τουρκίας»- ανάμεσα στον Ερτογάν και στον ψευδοηγέτη Τατάρ! Η κίνησή του αυτή, σχολιάστηκε δυσμενώς στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Και η Αθήνα έμεινε άφωνη. Αλλά σίγουρα το έπραξε αυτό έχοντας τις πλάτες του Πατριάρχη. Δεν εξηγείται αλλιώς! Δεν κατάλαβε δυστυχώς ότι το να είναι Αρχιεπίσκοπος Αμερικής είναι για να φροντίζει το εξ Ελλάδος ποίμνιο και όχι ένα ασκέρι με απροσδιόριστο εθνική ταυτότητα. Και οι Έλληνες Οεθοδοξοι είναι ευαίσθητοι σε τέτοια θέματα. Κατανοούμε την αγωνία του να γίνει αρεστός στο βαθύ κράτος της Τουρκίας το οποίο σκέφτεται να χρησιμοποιήσει κατά την ώρα της εκλογής του νέου Πατριάρχη. Αλλά ο αφελής δεν καταλαβαίνει  ότι όποιος έκανε τέτοια σχέδια τον πρόλαβε ο Θεός.

Είναι απαράδεκτο αυτοί που υποσχέθηκαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων, κατά την ημέρα της χειροτονίας τους, αφοσίωση στην Εκκλησία, τήρηση των ιερών κανόνων, των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων, της διδασκαλίας της Εκκλησίας και της ιεράς παράδοσης, είναι απαράδεκτο επαναλαμβάνω και ανεπίτρεπτο ένας επίσκοπος να τα καταλύει όλα αυτά ελαφρά τη καρδία, χάρη της προβολής και της επιβολής του έναντι των άλλων. «Επιλείψει γαρ με διηγούμενον ο χρόνος» περί…μνημόνευσης του ονοματός του Αρχιεπισκόπου Αμερικής , μαζί με του Πατριάρχου σε όλη την Αμερική. Αυτός ήταν ο λόγος που ήθελε να αλλάξει το καταστατικό. Αλλά ευτυχώς ο Πατριάρχης έστω και την τελευταία στιγμή το κατάλαβε και έκανε όπισθεν ολοταχώς! Να θυμίσουμε πάντως για ιστορικούς λόγους πως όταν το ζήτησε αυτό ο Χριστόδουλος ο οποίος ήταν Προκαθήμενος Αυτοκέφαλης  Εκκλησίας, κόντεψαν να τον αποκεφαλίσουν. Τον προσέβαλαν με μια ατιμωτική τιμωρία και τον διέσυραν! Αλλά ο Χριστόδουλος είναι πλέον κοντά στον Θεό. Και από εκεί τους βλέπει και γελά!

Τι να γράψω για την πρόσκληση στη Βανδή να τραγουδήσει στην Κληρικολαική; Προφανώς νεανικά του βιώματα ήθελε να ικανοποιήσει και να ζωντανέψει ο Αρχιεπίσκοπος! Και χαλάλι του! Αλλά είναι δυνατό να θέλεις να ντύσεις με τη φωνή μιας λαϊκής αοιδού την επέτειο της τοπικής Εκκλησίας της Αμερικής στην οποία προΐσταται; Μέχρι εκεί φτάνουν οι ανησυχίες του; Ούτε η Ομοσπονδία ελληνικών σωματείων, έστω και τώρα που έχει παρακμάσει ,δεν θα έκανε τέτοια επιλογή.

Τέλος το πλέον αποτρόπαιο όλων, τα βαφτίσια των αθώων παιδιών του ομόφυλου ζεύγους στην Γλυφάδα και μάλιστα εν πομπή! Ήλθε στην Ορθόδοξη Ελλάδα να διαπράξει αυτό το ανοσιούργημα. Λες και ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία!Και το χειρότερο είναι η απάντηση και οι δήθεν αιτιολογίες  που απέστειλε για όλα αυτά στην Εκκλησία της Ελλάδος για να απολογηθεί! Απάντηση η οποία δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα γιατί τότε θα έπρεπε η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος να τον αποκηρύξει ως αιρετικό και να τον καθαιρέσει!

Ενέργειες όλες αυτές  που όχι μόνο δεν συνάδουν με την αρχιερωσύνη, αλλά προκαλούν το θρησκευτικό συναίσθημα, τα ήθη και τα έθιμα του πιστού λαού  μας.

Θα γίνουν κάποτε και στην Ελλάδα  όλα αυτά που οραματίζεται ο Ελπιδοφόρος και θέλουν να επιβάλλουν στην Ορθόδοξη Ελλάδα οι νεοταξίτες. Αλλά δεν θα γίνουν με τέτοιες μεθόδους και με αποφάσεις άνωθεν από ξένα κέντρα. Κάθε φρούτο έχει την εποχή του. Και ωριμάζει την κατάλληλη στιγμή. Ας αναλογιστούμε την Ελλάδα πως ήταν προ 30 ετών και ας την δούμε σήμερα και θα καταλάβουμε πόσο μεγαλη δύναμη έχει ο πανδαμάτωρ χρόνος!

Μια φίλη μου γνώρισε έναν ιταλό, ο οποίος ψάχνει να βρει την Αλήθεια. Έχει αντιληφθεί ότι αυτό που ψάχνει, θα το βρει μόνο στην Ορθοδοξία. Αυτό που με λύπησε είναι ότι κατηγορηματικά δήλωσε ότι θα πάει στην Ρωσία και όχι στο Φανάρι για να τη βρει!Κι εμείς ξέρουμε τι εστι Ρωσία. Οι άλλοι όμως που μας βλέπουν δεν ξέρουν! Μια μικρή αλλά  πικρή διαπίστωση, που πρέπει να μας προβληματίσει.

Προσοχή στα ανοίγματα! Ο λαός έχει αλάνθαστο κριτήριο και παρά την ελλειπή κατήχηση  ήταν πάντοτε ο θεματοφύλακας της πίστης. Το ποίμνιο της Αμερικής έχει ανάγκη από πνευματικούς ηγέτες που θα εμφορούνται από αγάπη στον Θεό και στην εικόνα του Θεού που είναι ο άνθρωπος. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα επιφέρει πολύ άσχημα αποτελέσματα.Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες. Και ήδη  στην Εκκλησία μας στην Αμερική το βιώνουν αυτό!

*Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στην έγκριτη εφημερίδα «Το Παρόν»,της Κυριακής του Πάσχα,16 Απριλίου 2023.