Στην γυναικεία Ιερά Μονή της Αγίας Παρασκευής στην καρδιά της
Ανατολικής Φθιώτιδος, στην Άνω Σπαρτιά, υπό την σεβαστή
Καθηγουμένη, γερόντισσα Χριστονύμφη, ιερούργησε σήμερα ο
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών.
Οι Ιερές Ακολουθίες μεταδόθηκαν απευθείας από τον
Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος
(89,4 Fm) και από διαδικτύου.
Στο κήρυγμά του ο κ. Συμεών μεταξύ άλλων χαρακτηριστικά
ανέφερε:
«Θέλησα σήμερα να λειτουργήσω εδώ και αυτό το όφειλα
πρώτιστα για τις αδελφές, οι οποίες εγκαταβιώνουν σε αυτόν εδώ
τον ευλογημένο τόπο και με την παρουσία τους και με την ταπεινή
τους προσπάθεια, με ελλείψεις και αδυναμίες, όπως κάθε
ανθρώπινη προσπάθεια, όμως αυτή η προσπάθεια φέρνει την
ευλογία του Θεού στη ζωή μας, φέρνει την ευλογία του Θεού σε
αυτόν τον τόπο, γιατί η ευλογία του Θεού δεν έρχεται ποτέ μαγικά
και αυτόματα, προϋποθέτει την ανθρώπινη προσπάθεια,
προϋποθέτει την ανθρώπινη συνέργεια, προϋποθέτει τη δική μας
ανθρώπινη συμβολή.
Όταν εμείς καταθέτουμε και προσφέρουμε τον εαυτό μας,
όποιος και αν είναι αυτός, με όποια χαρίσματα κι αν έχουμε ή
όποια ελαττώματα κι αν έχουμε, όταν εμείς προσφέρουμε τον
εαυτό μας τότε δίνουμε χώρο να ενεργήσει και η χάρις του Θεού
στη ζωή μας. Όταν αντίθετα εμείς παραιτούμεθα ή
απογοητευόμαστε και θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να τα
καταφέρουμε ή θεωρούμε ότι δεν έχουμε τα προσόντα ή ότι
είμαστε λίγοι, ανεπαρκείς, τότε φυσικά δεν ενεργοποιείται και η
Χάρις του Θεού.
Δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή, το οποίο να κατορθώνεται
χωρίς κόπο, χωρίς ιδρώτα και χωρίς προσπάθεια γι’ αυτό και
συγχαίρω τις αδερφές, τις ευλογώ και έχουν την αγάπη μου και
σήμερα γι’ αυτό ήρθα εδώ για να τις προσφέρω την αγκαλιά μου,
να τις προσφέρω την αγάπη μου, την ευχή μου, την ευλογία μου
αλλά και σε όλους εσάς, που αγαπάτε και στηρίζετε αυτόν εδώ τον
ευλογημένο τόπο.
Ο όχλος, βλεπουμε στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο
λαός όλος συνέθλιβε τον Χριστό, τόσο πολλοί είχαν συγκεντρωθεί
γύρω του, λαός πολύς, να τον χειροκροτήσουν, να έρθουν κοντά
του κι ο Χριστός δεν καταλάβαινε τίποτα, δεν ένιωθε τίποτα, δεν
τον άγγιζε όλος αυτός ενθουσιασμός, όλο αυτό το κλίμα που ήταν
γύρω του, δεν τον συγκινούσε, δεν του έλεγε τίποτα απολύτως και
μόλις άγγιξε «το κράσπεδο των ιματίων Του», μόλις άγγιξε λίγο
από την άκρη των ρούχων Του, τον Χριστό η αιμορροούσα
γυναίκα τότε ο Χριστός ένιωσε μία δύναμη να εξέρχεται από
Αυτόν, τότε ένιωσε αυτό το άγγιγμα, το μόνο άγγιγμα το οποίο
ένιωσε ο Χριστός. Μόλις αυτή η ταλαίπωρη αγνή ψυχή, αυτή η
γυναίκα που είχε μέσα της αγάπη, πόθο και ειλικρίνεια και κυρίως
είχε μία συστολή έπιασε μόλις την άκρη από των ιματίων Του,
έπιασε μονάχα μία άκρη, αγαπούσε τόσο πολύ το Χριστό που
ήξερε ότι ακόμα και τη σκιά Του να άγγιζε αυτή η σκιά θα
μπορούσε να την αναστήσει και να της δώσει ζωή. Τότε λοιπόν ο
Χριστός σταμάτησε και κοίταξε να δει ποια είναι αυτή η γυναίκα και
τη θεράπευσε και την αποκατέστησε και της έδωσε οντότητα,
προσωπικότητα και ζωή.
Και η Αγία Παρασκευή υπήρξε αιμορροούσα. Αιμορροούσα
όχι μόνο με το μαρτύριο της, το οποίο ήταν συγκλονιστικό και
συνεχές μέχρι τον αποκεφαλισμό της αλλά κυρίως ήταν
αιμορροούσα, γιατί το αίμα της λαχταρούσε το αίμα του Χριστού.
Το αίμα της καρδιάς της έτρεχε με αγάπη και πόθο και έρωτα για
το Χριστό και γι’ αυτό αξιώθηκε του Μαρτυρίου του Χριστού, γι’
αυτό αξιώθηκε να λάβει από το Χριστό το χάρισμα του Μαρτυρίου,
γιατί είναι δώρο και χάρισμα το Μαρτύριο.
Συγκλονιστική λοιπόν αυτή η σύνδεση μεταξύ της Αγίας
Παρασκευής και της Αιμορροούσης γυναικός, αλλά και
συγκλονιστική μπορεί να γίνει αυτή η σύνδεση με κάθε δική μας
ψυχή που αιμορραγεί καθημερινά, που νιώθει καθημερινά ότι χάνει
αίμα, χάνει ύπαρξη, από τόσα προβλήματα, από τόσες δυσκολίες,
από τόσα βάσανα, από τόσες αντιξοότητες, από τόσες ασθένειες,
από τόσες ορφάνιες, από τόσα γεγονότα ξαφνικά και έκτακτα που
έρχονται να μας χτυπήσουν, να μας τελειώσουν, να μας
ισοπεδώσουν. Μέσα λοιπόν σε αυτήν τη δική μας αγωνιστική
προσπάθεια ας ακολουθήσουμε την Αγία Παρασκευή, να
ζητήσουμε την δύναμη και τη βοήθεια της Αγίας Παρασκευής και
κυρίως: να μην πτοούμεθα. Να μην απογοητευόμεθα, να μη μας
γονατίζουν οι δυσκολίες. Η ζωή μας έχει προβλήματα, «είναι στενή
και τεθλιμμένη η οδός η άγουσα εις την ζωή» κι ο Χριστός μας
διαβεβαίωσε ότι «δει γαρ ημάς δια πολλών θλίψεων εισελθείν εις
την Βασιλεία του Θεού». .
Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, μέχρι την τελευταία στιγμή της
ζωής μας σε αυτόν τον αγώνα να αναζητήσουμε βοήθεια και
στήριξη από τους Αγίους της Εκκλησίας μας, από την Αγία
Παρασκευή αλλά και από τα μοναστήρια της Εκκλησίας μας, γι’
αυτό βρίσκονται οι αδελφές εδώ ώστε μέσα από τη δική τους
αδυναμία να δίνουν δύναμη και σε μας γιατί ο Απόστολος Παύλος
λέει λόγους συγκλονιστικούς «όταν ασθενώ τότε δυνατός ειμί κι η
δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται».
Μη νομίζουμε ότι θα αντλήσουμε δύναμη από αυτούς ή
αυτές που δείχνουν ισχυροί και δυνατοί μέσα στον κόσμο. Μη
νομίζουμε ότι θα αντλήσουμε δύναμη από αυτούς που έχουν
πλούτο, που έχουν κυριαρχία, που έχουν ισχύ, που έχουν υλικά
μέσα. Θα αντλήσουμε κυρίως δύναμη από τους αδύναμους, από
αυτούς που είναι πτωχοί και αδύναμοι, «τα ασθενή και
εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά» γι’ αυτό
μην υποτιμούμε κανέναν ασθενή και αδύναμο αδελφό μας αλλά
αντίθετα να ερχόμαστε κοντά ο ένας στον άλλον, να δίνουμε ο ένας
δύναμη στον άλλον και έτσι να πορευόμαστε στη ζωή μας.
Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταξύ των πιστών
παραβρέθηκε ο Δήμαρχος Στυλίδος κ. Ιωάννης Αποστόλου με
μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, ο Διοικητής της 7 ης ΕΜΑΚ
Αντιπύραρχος Χρήστος Πλουμάκης, καθώς και εκπρόσωποι
άλλων φορέων και συλλόγων του τόπου.
