Για πολλά χρόνια πρόεδρος του  σωματείου “Πνευματικός Φάρος” των Ιωαννίνων, διαδέχθηκε τον ιδρυτή του αείμνηστο θεολόγο Συμεών Κατσίμπρα, ήταν ο “πρόεδρος” της καρδιάς μας.

Η παρουσία του ήταν καθοριστική στη ζωή μας και μέχρι τέλους διατηρούσαμε επικοινωνία, που εμάς μας αναζωογονούσε.

Πορεύτηκε με μια εκλεκτή σύζυγο, που ήταν πάντοτε στο πλευρό του, απέκτησε οικογένεια και τα παιδιά του αναδείχθηκαν διακεκριμένοι επιστήμονες.

Πρωτοδιορίστηκε ως καθηγητής  στο Λύκειο Ηγουμενίτσας, όπου υπηρέτησε για κάποια χρόνια, και στη συνέχεια μετατέθηκε στα Γιάννινα, όπου, ύστερα από μια σταδιοδρομία γεμάτη προσφορά στα παιδιά, αφυπηρέτησε ως Λυκειάρχης, ενώ για πολλά χρόνια κόσμησε και τα αναλόγια ναών της πόλης των Ιωαννίνων.

Ο Θεμιστοκλής Παπαθανασίου ήταν ένα υπόδειγμα σοβαρού και έντιμου ανθρώπου. Σε όλες τις στιγμές της ζωής του υπήρξε στέρεος και ενσυνείδητος.

Θυμόμαστε ότι ως πρόεδρος του “Πνευματικού Φάρου” δεν ήθελε να έχει καμία εκκρεμότητα το σωματείο, ενώ, όταν, μπορούσε, βοηθούσε, χωρίς να το γνωρίζει κανείς.

Δεν περιήλθε ποτέ σε ψυχικό νυσταγμό-κορεσμό και κατά συνέπεια δεν έχασε το παρόν του. Αλλά το παρόν του ήταν το πιο πνευματικό και ψυχικό εύρημά του, με το οποίο πορεύτηκε προς τη θύρα της αιωνιότητας.

Διατηρούσε ανοιχτή την καρδιά του προς όλους, γι’ αυτό αισθανόταν πάντοτε χαρά ποιότητας, δυνατή και φρέσκια, σαν τον ώριμο καρπό…

Αναγεννημένος άνθρωπος, έζησε σεμνά και γνωστικά τις στιγμές της ζωής, αναλαμβάνοντας το μέρισμα της ευθύνης του,  και έβλεπε ότι η μεγάλη πίστη του στην πρόνοια του Θεού έσπαζε τις όποιες δυσκολίες και απογοητεύσεις, ακόμη και τον πόνο.

Έτσι ξεπηδούσε από μέσα του ένας πίδακας φωτός, που άφησε τη λάμψη του αλησμόνητου Θεμιστοκλή Παπαθανασίου παντοτινή.