Θεσσαλονίκης Άνθιμος- Ένας φωτισμένος Ιεράρχης
Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Με συγκίνηση παρακολουθήσαμε το αρχιερατικό συλλείτουργο επί τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου στον μεγαλοπρεπή Ναό του στην Θεσσαλονίκη.
Ο Παναγιώτατος Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος συμπροσευχόμενος καμάρωνε τους «υιούς του ως νεόφυτα ελαιών κύκλω» του ιερού Θυσιαστηρίου.
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Γέρων Άνθιμος είναι ολοφάνερο πλέον ότι διέρχεται τη δυσκολότερη περίοδο της Αρχιερατικής του Διακονίας και διαδρομής: το γήρας!
Μετά από μία μεγάλη και κοπιώδη πορεία αγώνων και προσευχής βρίσκεται τώρα στο σημείο που οι σωματικές του δυνάμεις τον εγκαταλείπουν.
Προφανώς δεν είναι τυχαίο που ανήμερα του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου εορτάζει τα γενέθλια του. Τη μέρα του Αγίου, προστάτη της Θεσσαλονίκης, έκλεισε 86 χρόνια ζωής. Τα περισσότερα στην υπηρεσία της Εκκλησίας και του πάσχοντος συνανθρώπου.
Αφιέρωσε τη ζωή του στο έργο του Θεού και της Εκκλησίας. Τριάντα χρόνια στην ακριτική Θράκη, στην Αλεξανδρούπολη, κατέστη βράχος και φάρος σε μία περιοχή της Πατρίδας μας αφημένη και πονεμένη. Για πολλούς λόγους. Μια περιοχή εθνικά ευαίσθητη που την ανέδειξε ο τότε υπερδραστήριος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος.Δημιούργησε ιδρύματα εκ του μηδενός. Ανήγειρε νέους ναούς.Χειροτόνησε νέους και φερέλπιδες κληρικούς και γέμισε την Ελλάδα με πνευματικά του αναστήματα. ΚαΙ το σπουδαιότερο: ύψωσε φωνή για τον ξεχασμένο λαό της Θράκης. Και έκανε το θέμα της Θράκης να μπει στην επίσημη ατζέντα των πολιτικών.
Όταν ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος θέλησε να κρατήσει το λόγο του και να συντελέσει τα μέγιστα για την μετάθεση του από την ακριτική Αλεξανδρούπολη στην νευραλγική Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, το έκανε γιατί το θεώρησε ως επιβράβευση της 30ετούς ποιμαντορίας του στην Αλεξανδρούπολη.Αλλά και γιατί… « ο Άνθιμος παρά τις παραξενιές του, όπως έλεγε ο Χριστόδουλος, στα μεγάλα θέματα είναι σαν και μας. Έχει τις ίδιες απόψεις! Και δεν το βάζει κάτω! Φτάνει μέχρι το τέλος.»
Και το κατάφερε αυτό ο Χριστόδουλος παρά τον πόλεμο που του έκανε τότε η ενδοεκκλησιαστική αντιπολίτευση, ο Άνθιμος εξελέγη πανηγυρικά Θεσσαλονίκης.
Και μάλιστα σε μια εποχή που το Πατριαρχείο είχε αποφασίσει να ενεργοποιήσει όλους τους όρους της Πράξης του 1928 η οποία, ως γνωστόν, δεν επιτρέπει τις μεταθέσεις στις Μητροπόλεις των νέων χωρών ( αφήνει αυτό το προνόμιο να το χρησιμοποεί ως δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια των Ιεραρχών που …αντιστέκονται ο Πατριάρχης, όπως έκανε τώρα στην Αμερική). Αλλά ο Χριστόδουλος δεν έκανε πίσω! Έφτασε μέχρι το τέλος το θέμα. Και ο Άνθιμος εξελέγη Θεσσαλονίκης.
Και πάλι ξεχώρισε. Κατάφερε να κάνει το Σκοπιανό βασικό εθνικό θέμα της επικαιρότητας και να διεγείρει τους πολιτικούς μας από τον λήθαργο.Ολοι περίμεναν τι θα πει στο Κυριακάτικο κήρυγμα του και πάντα προς το τέλος μιλούσε για την Μακεδονία μας. Χωρίς φόβο. Παρά τις απειλές που δεχόταν απο εγχώριες και ξένες δυνάμεις.
Δεν είναι τυχαίο που η συμφωνία των Πρεσπών υπεγράφη σε μια εποχή που ο Γέρων Θεσσαλονίκης Άνθιμος είχε κατέλθει πια και η φωνή του δεν προκαλούσε εκνευρισμό και φόβο στους ενδοτικούς πολιτικούς μας. Αν συνέβαινε μια οκταετία πριν θα σείονταν η Θεσσαλονίκη και όλη η Μακεδονία μας για μέρες. Και αντί για την υπογραφή στη συμφωνία θα πετούσαν τον Τσίπρα και τον Κοτζιά στις Πρέσπες.
Σήμερα ο Γέρων Θεσσαλονίκης δεν είναι αυτός που ήταν πριν μερικά χρόνια.
Το μεν πνεύμα του πρόθυμο αλλά η σάρκα ασθενής. Και με προβλήματα κινήσεως αρκετά σοβαρά και επώδυνα .
Και «το γήρας ουκ έρχεται μόνον»… Τα βήματά του αργά και πονεμένα προδίδουν πως είναι πλέον Γέροντας.Αλλά αξιοπρεπής Γέροντας.
Η διάθεσή του αειθαλής και ευχάριστη.Και το χαμόγελο του παιδικό Αλλά και όταν θυμώνει δεν του κρατάει πολύ. .Του περνά γρήγορα λένε οι γύρω του.
Ιεράρχης με πολύπλευρη μόρφωση ο Ανθιμος αλλά και άνθρωπος φιλόξενος, ευγενής και ευπροσήγορος.
Διαποιμαίνει μια μεγάλη Μητρόπολη με πολυποίκιλες ανάγκες και μάλιστα εν δυσχειμέροις καιροίς.
Το μεν πνεύμα του πρόθυμο αλλά η σάρκα ασθενής. Και με προβλήματα κινήσεως αρκετά σοβαρά και επώδυνα .
Και «το γήρας ουκ έρχεται μόνον»… Τα βήματά του αργά και πονεμένα προδίδουν πως είναι πλέον Γέροντας.Αλλά αξιοπρεπής Γέροντας.
Η διάθεσή του αειθαλής και ευχάριστη.Και το χαμόγελο του παιδικό Αλλά και όταν θυμώνει δεν του κρατάει πολύ. .Του περνά γρήγορα λένε οι γύρω του.
Ιεράρχης με πολύπλευρη μόρφωση ο Ανθιμος αλλά και άνθρωπος φιλόξενος, ευγενής και ευπροσήγορος.
Διαποιμαίνει μια μεγάλη Μητρόπολη με πολυποίκιλες ανάγκες και μάλιστα εν δυσχειμέροις καιροίς.
Πολλοί θεωρούν ότι είναι σχήμα οξύμωρο να διοικεί αυτή τη μεγάλη Μητρόπολη ένας ανήμπορος πλέον Γέροντας Αρχιερεύς. Και στην ανημποριά του βλέπουν έναν παροπλισμό ή μια παραίτηση. Αλλά ο Άνθιμος δεν είναι ωσάν τους άλλους ανήμπορους Ιεράρχες. Ο Άνθιμος είναι εμβληματικός Ιεράρχης. Και παρά την ανημποριά του εξακολουθεί να διοικεί την Μητρόπολη. Δεν είναι γραφικός, ούτε κρατά τη θέση για να θησαυρίζουν οι γύρω του όπως ισχύει σε άλλες περιπτώσεις. Πώς να πεις στον Άνθιμο να παραιτηθεί; Επειδή δεν μπορεί να λειτουργήσει; Έχει πνευματικά αναστήματα να τον βοηθούν όπως συνέβη σήμερα. Το πολύ πολύ ας του κάνουν τον Πρωτοσύγκελλό του ως βοηθό Επίσκοπο για να αναλάβει τις εκπροσωπήσεις και τις λειτουργίες.
Και ας μη λένε ότι δεν το επιτρέπει το Φανάρι.
Ας τον εκλέξει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ως δικό του βοηθό και ας τον αποσπάσει στη Θεσσαλονίκη χωρίς να αναμείξει το Φανάρι. Τόσο απλά. Αρκεί να υπάρχει σχέδιο και αγάπη.
Ο Θεός έχει το σχέδιό Του για όλα. Και θα το καταλάβουμε πολύ γρήγορα.
Έβλεπα τον Γέροντα Θεσσαλονίκης την ώρα της θείας λειτουργίας να κάθεται στο κάθισμα του εντός του ιερού βήματος και να συμμετέχει με την προσευχή του. Να θέλει να εγερθεί όρθιος κάθε φορά που επιβαλλόταν από τη θεία λειτουργία και να μην προτιμά να κάθεται όπως θα έκαναν οι περισσότεροι απο μας, αν και νεώτεροι ,έτσι για να λουφάρουν. Και εκεί καμάρωσα το μεγαλείο του αρχοντικού Γέροντα Ιεράρχη. Δίπλα του ίστατο όρθιος διακριτικά ως ακοίμητος και ακούραστος βοηθος ο π. Πολύκαρπος, ένας σεμνός κληρικός που διετέλεσε Αρχιδιάκονος του και τώρα είναι Αρχιμανδρίτης με ενορία.
Έβλεπα τον Γέροντα Θεσσαλονίκης την ώρα της θείας λειτουργίας να κάθεται στο κάθισμα του εντός του ιερού βήματος και να συμμετέχει με την προσευχή του. Να θέλει να εγερθεί όρθιος κάθε φορά που επιβαλλόταν από τη θεία λειτουργία και να μην προτιμά να κάθεται όπως θα έκαναν οι περισσότεροι απο μας, αν και νεώτεροι ,έτσι για να λουφάρουν. Και εκεί καμάρωσα το μεγαλείο του αρχοντικού Γέροντα Ιεράρχη. Δίπλα του ίστατο όρθιος διακριτικά ως ακοίμητος και ακούραστος βοηθος ο π. Πολύκαρπος, ένας σεμνός κληρικός που διετέλεσε Αρχιδιάκονος του και τώρα είναι Αρχιμανδρίτης με ενορία.
Μαζί του ο π. Δημήτριος που έχει από τον Θεό οριστεί να συμπαρίσταται και να συνδράμει
τους Γέροντες Μητροπολίτες Θεσσαλονίκης .
Αυτοί οι δύο κληρικοί αποτελούν τους δύο πιστούς φρουρούς του Ανθίμου νύχτα και μέρα. Και την παρέα του για να βλέπει και καμέναν ποδοσφαιρικό αγώνα που τόσο του αρέσει να απολαμβάνει.
Δεν ξέρω αν ο Θεός (ας μου επιτραπεί η λέξη) είναι «χορατατζής», το βέβαιο είναι ότι διασκεδάζει με την δική μας ανεστιότητα και ανεπάρκεια αλλά και ανέχεται και συγχωρεί τον ενδοτισμό, τη βιασύνη μας και τις φιλοδοξίες μας. Και μερικές φορές ανατρέπει την πορεία των πραγμάτων έτσι για να βάζουμε μυαλό.
Εμείς απλά ας σεβαστούμε κάποιες αποφάσεις Του και ας προσευχόμαστε να γίνει το θέλημα του Θεού όπως εκείνος το έχει προκαθορίσει.
Εμείς απλά ας σεβαστούμε κάποιες αποφάσεις Του και ας προσευχόμαστε να γίνει το θέλημα του Θεού όπως εκείνος το έχει προκαθορίσει.
