Τα πρόσωπα της εβδομάδας

Οι κληρικοί-άνθρωποι πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας

✔️Οι αφανείς πρωταγωνιστές του μεγάλου εορτασμού του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης

Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Η εορτή του Αγίου Δημητρίου είναι μεγάλη και ξεχωριστή ημέρα για μένα τα τελευταία 21 χρόνια. Πήγαινα και παιδί Θεσσαλονίκη και ειδικά στον Άγιο Δημήτριο δεδομένου ότι τα αδέλφια της μητέρας μου ζούσαν εκεί.
Ωστόσο από τότε που διάβηκα το κατώφλι του Αγίου όταν πρωτοπήγε ο Μακαριστός Χριστόδουλος ως Αρχιεπίσκοπος, προσκαλεσμένος του αειμνήστου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Χρυσοφάκη, υπήρξε για μένα μία εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Και αυτό για πολλούς λόγους, συγκινητικούς και χαρούμενους αλλά και για κάποια «ευτράπελα» που έζησα και τα οποία δεν είναι της παρούσης να σας διηγηθώ.
Εκείνη την εποχή η ψυχή του εορτασμού ήταν ο τότε πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως και επιστήθιος μαθητής του Γέροντος Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος του Β ´, Αρχιμ. Ιωάννης Τασσιάς, νυν Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης.
Και από κοντά του ο τότε Αρχιμανδρίτης Στέφανος Τόλιος, νυν Μητροπολίτης Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου, πάντα σοβαρός και ολιγόλογος αλλά αποτελεσματικός στον τομέα του.Ο Αρχιμ. Δαβίδ Τζιουμάκας, νυν Μητροπολίτης Γρεβενών. Ο Αρχιμ. Χρυσόστομος Νάσης, νυν Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών, πάντα χαμογελαστός και καλοσυνάτος.
Αλλά και οι σημερινοί πατέρες που τότε ήταν διάκονοι ή νέοι Αρχιμανδρίτες και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να κρατούν τη σκυτάλη ενός λαμπρού εορτασμού και να μας χαρίζουν κάθε χρόνο αυτές τις ξεχωριστές ημέρες, στιγμές παλιοκαιρινού Βυζαντίου, ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη εποχή covid που διανύουμε.
Σε αυτούς τους πατέρες της πρώτης γραμμής οι οποίοι μακριά από τους προβολείς σηκώνουν όλο το βάρος ενός κοπιώδους εορτασμού προς δόξα Θεού αλλά και προς τιμήν του αγαπημένου τους Αγίου Δημητρίου είναι αφιερωμένες οι γραμμές αυτές.
Φτωχές εκφράσεις και φτωχά ψελλίσματα ενός ανθρώπου που γνωρίζει καλά τον άκαρδο και μικρόψυχο μερικές φορές εκκλησιαστικό χώρο, προς κληρικούς της Εκκλησίας μας ,που χάρη στο έργο τους και τις αντοχές τους έρχεται εις πέρας το τιτάνιο έργο του εορτασμού του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της Θεσσαλονίκης.
Αρχικά να πούμε ότι ο φετινός εορτασμός δεν είχε καμία σχέση με όλους τους άλλους του παρελθόντος. Ούτε στην Γερμανική κατοχή δεν είχαμε τις εικόνες αστυνόμευσης και προσβολής του θρησκευτικού συναισθήματος που είχαμε τώρα στην ελεύθερη Ελλάδα, εν ονόματι του κορονοϊού. Ευχή και προσευχή όλων μας να μην ξαναζήσουμε τέτοια παρόμοια γεγονότα. Να μην το επιτρέψει ο Άγιος να αμαυρωθεί άλλη φορά ο εορτασμός του.
Ωστόσο, παρά τα προβλήματα, τις προσβολές, τις επιθέσεις που δέχθηκαν οι πατέρες που είχαν την ευθύνη του εορτασμού αλλά και ο απλός λαός που ήθελε να προσκυνήσει τον Άγιο και να ανάψει το κεράκι του προς το συμφέρον της αιτήσεως, όλα τελείωσαν αισίως.
Ποιοί ήταν όμως οι κληρικοί μας που σήκωσαν το βάρος του εορτασμού και δέχθηκαν τα πυρά και από τις δύο πλευρές και από την αστυνομία αλλά και από τους ιεροκατηγόρους που έριξαν στους απλούς κληρικούς τα μέτρα της αστυνομίας και τους περιορισμούς που επέβαλε για τον εορτασμό;

– Πρώτος και κορυφαίος στο χορό αυτό ο Αρχιμ. Ιάκωβος Αθανασίου, Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως. Έγινε πολλές φορές κυματοθραύστης και σήκωσε φορτίο που αναλογούσε ακόμη και στον Γέροντα Μητροπολίη Θεσσαλονίκης.Αλλά στην προσπάθεια να τον αφήσουν έξω από λεπτομέρειες τα επωμίστηκε όλα ο ίδιος και οι υπόλοιποι κληρικοί- συνεργάτες του.

– Αρχιμ. Δαμασκηνός Πέτικας

Ιερατ. Προϊστάμενος του Αγίου Δημητρίου. Κληρικός με αρχοντικό ταπεραμέντο και με ευγένεια. Κατάφερε πολλές φορές με τον ήρεμο λόγο του να ηρεμήσει και τους αστυνομικούς που είχαν άγριες διαθέσεις γιατί εκτελούσαν εντολές, αλλά και τον διαμρτυρόμενο λαό μας που ήθελε απεγνωσμένα να προσκυνήσει τον Άγιο.Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.

– Αρχιμ. Φώτιος Ζαρζαβατζάκης.

Ο Γεν. Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητρόπολης είναι συμπληρωματικός στο έργο της Μητροπόλεως σε όλους τους τομείς. Με τον πράο χαρακτήρα του περνά τη γραμμή που θέλει ώστε να φέρει εις πέρας την αποστολή που αναλαμβάνει. Ήρεμος και απολαυστικός στις αφηγήσεις του από τις μεγάλες στιγμές που πέρασε τόσον ως διάκονος αλλά και ως ιερέας κοντά στον αείμνηστο Παντελεήμονα Χρυσοφάκη.

– Αρχιμ. Δημήτριος Τζιαφάς

Ο κληρικός που αν και είναι Ιερατ. Προϊστάμενος πλέον του Ι. Ν. Προφήρ Ηλιού στην Πυλαία λες και δεν έφυγε ποτέ από τον αγαπημένο του Άγιο Δημήτριο τον οποίο υπηρετούσε από παιδί ως παπαδάκι. Κι όταν περνά η πίεση και το άγχος για να χαλαρώσουμε μεταξύ καφέ και φαγητού στην «Καταφυγή», διηγείται με μοναδικό τρόπο και νοσταλγικό οίστρο παλαιές στιγμές με τον αείμνηστο Παντελεήμονα Χρυσοφάκη και τις όμορφες και διδακτικές στιγμές που περνούσαν μαζί του, με τα “πάνω και κάτω” της διάθεσης του και του χαρακτήρα του.

– Αρχιμ. Μακάριος Τσιμέρης.

Ο μεσοδιάκονος ανάμεσα στην Αρχιερατεία

Παντελεήμονος Χρυσοφάκη και Άνθιμου Ρούσα είναι σήμερα Ιερατ. Προϊστάμενος στον ωραίο Ι. Ναό του Αγίου Φωτίου. Λες και δεν έφυγε ποτέ από τον Άγιο Δημήτριο.

Πήρε τέτοια σύγχιση από την πίεση των αστυνομικών την Κυριακή που ο άνθρωπος λιποθύμησε και αποσύρθηκε για να ηρεμήσει.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση με τους πατέρες αυτούς είναι ότι την ώρα που χρειαζόταν ένα σκεύος ή άμφια ή ο,τιδήποτε άλλο, δεν έτρεχε ο προϊστάμενος του ναού αλλά αυτοί οι κληρικοί που είναι σήμερα σε άλλους ναούς και ξέρουν όμως πού θα βρουν το κάθε τι στον Άγιο Δημήτριο διότι αποτελούν το ισχυρό φυτώριο του Αγίου Δημητρίου. Και αυτό είναι ένα είδος συμμμετοχικης διοίκησης χωρίς κόμπλεξ και κακότητες αλλά με αγάπη και προσφορά για να πετύχει ο κοινός στόχος όλων: ο άψογος και λαμπρός εορτασμός του Αγίου Δημητρίου.

-Κοντά στους παραπάνω πατέρες κατά τον εφετινό εορτασμό αποτελεσματική ήταν η παρουσία και το έργο που ανέλαβε να φέρει εις πέρας ο π. Ευθύμιος Μερτζάνης, εφημέριος του Ι. Ν. Αγ. Αικατερίνης, ένας ναός κόσμημα-μνημείο βυζαντινό στην Άνω Πόλη Θεσσαλονίκης. Ο π. Ευθύμιος είχε αναλάβει το βαρύ καθήκον της αναχαίτισης της αστυνομίας και του λαού που διαμαρτύρονταν γιατί δεν μπορούσε να μπει να προσκυνήσει.Ήταν η δική μας αστυνομία για να αποκαθιστά τις αθλιότητες που πήγαιναν να γίνουν με εντολές άνωθεν. Και τα κατάφερε να ανταποκριθεί στο καθήκον αυτό,περιορίζοντας τις διαμαρτυρίες και τις φωνές.

Όλοι μαζί οι ως άνω κληρικοί και ασφαλώς και άλλοι που δρούσαν εις τα μετόπισθεν γιαυτό δεν τους είδαμε, αποτελούσαν μία καλοστημένη και οργανωμένη ορχήστρα με μαέστρο τον επίσκοπο της τοπικής Εκκλησίας, που την μπαγκέτα για το δύσκολο αλλά μεγαλόπρεπο ρεσιτάλ των φετινών λατρευτικών εκδηλώσεων κρατούσε σε όλα τα δύσκολα ο πνευματικός υιός του Ανθίμου- παιδί του Αγίου Δημητρίου- και σήμερα όμορος εν Επισκόποις , Σεβ. Λαγκαδά Ιωάννης που θύμισε με την λειτουργία του ανήμερα της εορτής του Αγίου, ημέρες Παντελεήμονος του Β ´.

Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν, όπως θα αναφωνούσε ο ιερός Χρυσόστομος.

Ο Άγιος τιμήθηκε όπως του άξιζε.

Η Θ. Χάρη δεν αστυνομεύτηκε όπως ήθελαν κάποιοι, αλλά παρά τις δυσκολίες δόθηκε πλουσιοπάροχα στους πιστούς.

Ο Αγ. Δημήτριος, ο φιλόπατρις δεν θα μας εγκαταλείψει. Αρκεί εμείς να τον τιμούμε και να τον παρακαλούμε να μεσιτεύει στον Θεό Του για την πολύπαθη πατρίδα μας. Αμήν.