ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
Εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει ένα πρόβλημα το οποίο δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τόσο τα Πατριαρχεία μας (Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων)που τα αφορά άμεσα το θέμα αλλά και την Εκκλησία της Αλβανίας.
Το πρόβλημα αυτό πρέπει να τεθεί επί τάπητος και η Ελληνική Κυβέρνηση( και συγκεκριμένα το Υπουργείο Εξωτερικών) να βρεί τη λύση.
Δεν πρόκειται άλλωστε για κάποια τεράστια δαπάνη που θα χειροτερέψει την ήδη ψυχορραγούσα οικονομία της χώρας.
Οταν δαπανώνται στη χώρα μας εκατομμύρια ευρώ για τους μετανάστες, για τη σίτιση και στέγασή τους, είναι αδιανόητο να υπάρχει αυτή η αταξία, που συχνά οδηγεί ανθρώπους στην απελπισία και στην απόγνωση.
Και όπως θα καταλάβατε το πρόβλημα αφορά τους Ιεράρχες εκείνους που υπάγονται στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, στα δύο πρεσβυγενή Πατριαρχεία μας Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων αλλά και στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας .
Πρόκειται για τους Ιεράρχες εκείνους που εκλέγονται από τις Συνόδους των Εκκλησιών τους για να αντιμετωπίσουν ανάγκες των Εκκλησιών μας,ανά τον κόσμο ολόκληρο και όμως είναι εντελώς εμπερίστατοι και επί ξύλου κρεμάμενοι, αφού διαθέτουν τα παραμικρά μέσα για να ανταποκριθούν στην αποστολή τους και να αναπτύξουν πνευματικό, φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο.
Και ασφαλώς δεν αναφέρομαι στους ήδη οργανωμένους Μητροπολίτες της Αμερικής, του Καναδά, της Αυστραλίας,της Νέας Ζηλανδίας και της Ευρώπης( Θυαττείρων, Γαλλίας, Γερμανίας, Βελγίου, Αυστρίας και Ελβετίας)που υπάρχουν από πολλά χρόνια και έχουν οργανωμένη βάση με ποίμνιο ικανό για να συνδράμει το έργο τους.
Οι Μητροπόλεις αυτές είναι οργανωμένες κατά τα ελληνικά πρότυπα και μερικές εξ αυτών ακόμη καλύτερα απο τις Μητροπόλεις της Ελλάδος.
Το ποίμνιο των Μητροπόλεων αυτών, η ευλογημένη ανά την υφήλιο ελληνική ομογένεια,αποτελεί τον μεγάλο κορμό και στυλοβάτη για να μπορούν να αντιμετωπίζουν όλες τις δυσκολίες που προκύπτουν αλλά και να δημιουργούν νέο έργο και νέες προοπτικές.
Το …”πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη”, ενσαρκώνεται και υλοποιείται από αυτούς τους Ιεράρχες, οι οποίοι δίνουν καθημερινά σκληρό αγώνα.
Εκτός,όμως,από το είδος αυτό Ιεραρχών, υπάρχουν και οι Ιεράρχες οι οποίοι ανήκουν στο Οικουμενικό Πατειαρχείο ή στα άλλα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία μας οι οποίοι δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τα στοιχειώδη έξοδα των μετακινήσεών τους για να εξασκήσουν απρόσκοπτα το Ιεραποστολικό τους έργο ή για να επισκεφθούν την έδρα του Πατριαρχείου που ανήκουν, όταν είναι Συνοδικά μέλη ή εξ αφορμής άλλων εκδηλώσεων που πρέπει να παρίστανται, όταν τους καλεί ο κάθε Πατριάρχης και η Σύνοδός τους.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο είδος Ιεραρχών αυτών που πρέπει ή να ληφθεί άμεσα πρόνοια, αλλά και να αντιμετωπιστούν ως άνθρωποι που παράγουν ιεραποστολικό έργο.
••Στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως υπάγονται οι Μητροπολίτες οι οποίοι εκτός από μαρτυρία πίστεως, μαρτυρούν και στον προσωπικό τους βίο για να επιβιώσουν και να ανταπεξέλθουν στο έργο τους. Πρόκειται για τους Μητροπολίτες
Α. Μπουένος Αιρες Ταράσιο και τον Βοηθό Επίσκοπο Πατάρων Ιωσήφ
Β. Μεξικού Αθηναγόρα
Γ. Χόνγκ- Κόνγκ Νεκτάριο
Δ. Ισπανίας και Πορτογαλίας Πολύκαρπο
Ε. Κορέας Αμβρόσιο
ΣΤ. Σιγκαπούρης Κωνσταντίνο
Κοντά σε αυτούς να προσθέσουμε και τον Μητροπολίτη Πισιδίας Σωτήριο, που ακόμη και μέχρι σήμερα δημιουργεί και προσφέρει χωρίς την βοήθεια κανενός.
Ο Ιεράρχης Σωτήριος μετά από το έργο του στην Κορέα, θα έπρεπε να έχει τιμηθεί από την Εκκλησία και την Πολιτεία, από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Ακαδημία Αθηνών. Αλλά ποιός να το σκεφθεί αυτό και ποιός να το προτείνει;
Επίσης να προσθέσουμε τους Μητροπολίτες Προικοννήσου Ιωσήφ, Δαρδανελλίων Νικήτα και τον Αδριανουπόλεως Αμφιλόχιο, διευθυντή του Πατριαρχικού γραφείου στην Αθήνα (και κόκκινο πανί για τον Αθηνών Ιερώνυμο).
Ο κατάλογος ασφαλώς θα μεγαλώσει αφού δεν πρέπει να μείνουν εκτός απ´αυτό τον σχεδιασμό, οι Μητροπολίτες που υπηρετούν στο´Πατριαρχείο μας, εκπροσωπώντας
διάφορες πάλαι ποτέ διαλάμψασες Μητροπόλεις του Θρόνου.
Δεν είναι δυνατόν οι Ιεράρχες αυτοί να δίνουν πάντα το παρών σε όλα και να εκπροσωπούν την “ελεύθερη πολιορκημένη” Εκκλησία του Φαναρίου και να μην έχουν “πού την κεφαλήν κλίναι”.Και να μη νοιάζεται κανείς γιαυτούς.
•• Από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας έχουμε περί τους τριάκοντα Μητροπολίτες και Επισκόπους, οι οποίοι υπηρετούν είτε σε Μητροπόλεις( δεν έχουμε εδώ πια οργανωμένες Μητροπόλεις με πολυπληθές ποίμνιο) που τους έχει εντάξει το Πατριαρχείο, είτε σε διάφορες επιτελικές θέσεις.
Εξαιτίας αυτής της αταξίας, οι Ιεράρχες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, επειδή συχνά ευρίσκονται προ της ανέχειας και προ εντόνων δυσκολιών, έχουμε ως αποτέλεσμα την εγκατάστασή τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο Λεκανοπέδιο για να το εκμεταλλεύονται πρακτικά και να πηγαίνουν σε Ιερά Μυστήρια ή σε κηδείες και σε λοιπές χοροστασίες ή λειτουργίες και εσπερινούς και να διασφαλίζουν τα προς ζείν.
Αν λυθεί το πρόβλημα αυτό τότε οι Ιεράρχες που σήμερα δυσκολεύονται και αναγκάζονται να …”επαιτούν” για να ζήσουν και να επιβιώσουν θα έχουν λύσει ένα μεγάλο τους πρόβλημα.
Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε τις Εκκλησίες της Ρωσίας,της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας που μέχρι χθες εμαστίζοντο από άθεα καθεστώτα να κινούνται σήμερα με μεγαλύτερη άνεση και να κάνουν θαύματα.
Ακόμη και η Εκκλησία
της Αντιοχείας που ευρίσκεται εν μέσω δύο πολέμων, έχει μεγαλύτερη άνεση στο να ανταποκρίνεται στα λειτουργικά της έξοδα και να καλύπτει τις ανάγκες των Ιεραρχών του.
••Για το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχουμε περί τους 30-35 ιεράρχες μαζί με τους Εξάρχους ανά τον κόσμο και 10-15 Αρχιμανδρίτες, οι οποίοι συμμετέχουν στη Σύνοδο και υπηρετούν σε διάφορες επιτελικές θέσεις του Πατριαρχείου. Είναι αδιανόητο να έχουμε από όλο τον χριστιανικό κόσμο μόνον εμείς οι Ελληνορθόδοξοι υπό την ευθύνη μας τα Πανάγια προσκυνήματος και αυτά να κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή να τα χάσουμε.
•• Και τέλος η εμπερίστατη και σχεδόν πάντα διωκομένη Εκκλησία της Αλβανίας η οποία δεν μπορεί να δεί μια καλή μέρα από τα άθεα ή Μουσουλμανικά καθεστώτα τα οποία κυβερνούν τη χώρα.
Η Ιεραρχία της Εκκλησίας ( επτά Αρχιερείς) υπό την σοφή και Αγία καθοδήγηση του ξεχωριστού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου! Και ότι έχει κάνει μέχρι σήμερα ο Αναστάσιος είναι δικός του κόπος, οφείλεται στις δικές του δυνάμεις, είναι δικό του έργο και δεν χρεωστεί τίποτα σε κανένα. Και το δημιούργησε κάτω από αντίξοες συνθήκες.Θεωρώ οτι είναι η πιο κατάλληλη στιγμή για να αποδείξει η Ελλάδα και μάλιστα με έμπρακτο τρόπο οτι αναγνωρίζει το έργο του μεγάλου αυτού Πρωθιεράρχη.
Θεωρούμε οτι ήλθε η κατάλληλη στιγμή να αντιμετωπίσει η πατρίδα μας αυτό το θέμα το οποίο μοιάζει πολύπλοκο αλλά δεν είναι.
Προ δέκα ετών περίπου τόλμησε να το αντιμετωπίσει η Ντόρα Μπακογιάννη ως Υπουργός Εξωτερικών. Είχε κάνει ειδική μελέτη και ήταν έτοιμη να προχωρήσει στην υλοποίησή του, αλλά μας βρήκε η κρίση και τα μνημόνια και όλα έμειναν στα σχέδια.
Δεν είναι δυνατόν εν έτει 2017, να υπάρχουν Ορθόδοξοι Αρχιερείς που δεν έχουν τα προς το ζείν .
Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους όλοι εκείνοι που μπορούν να λύσουν το θέμα και να δώσουν αναπνοή στους δοκιμαζόμενους Ιεράρχες.
Ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος ο οποίος έχει επιδείξει μέχρι τώρα ανακλαστικά πολιτικού που έχει ανθρώπινα συναισθήματα και πολλές φορές μας έχει εκπλήξει θετικά με τη στάση του στα εθνικά μας θέματα. Περιμένουμε οτι θα δείξει ανάλογη ευαισθησία και σε αυτό το θέμα.
