Πέρασαν κιόλας 40 ημέρες από τον θάνατο του αγαπημένου φίλου μας Δημήτρη Τσώλη και όμως δεν τον ξεχάσαμε και ούτε θα τον ξεχάσουμε . Δεν ξεχνιούνται εύκολα άνθρωποι με την δική του καρδιά και το αυθεντικό ταπεραμέντο που διέθετε. Και είναι άδικο που φεύγουν από τη ζωή και να αφήνουν πίσω τους τους αχάριστους, τους κομπλεξικούς, τους ατάλαντους που πατούν επι πτωμάτων για να πάρουν θέσεις και στη συνέχεια να ξεχνούν και να αγνοούν αυτούς που τους ευεργέτησαν.
Ο Δημήτρης Τσώλης ανήκε στην άλλη πλευρά. Ήταν , παρά τον εκρηκτικό και θορυβώδη χαρακτήρα του ταπεινός και διακριτικός άνθρωπος γιαυτό όσοι τον γνωρίσαμε και συνυπήρξαμε μαζί του σε παρέες και σε αγώνες τον αγαπήσαμε και σήμερα νιώθουμε ότι μας λείπει.
Γιαυτό τον καλό φίλο λοιπόν, τον Δημήτρη μας, την προσεχή Κυριακή 4 Ιουλίου, με πρωτοβουλία του Αρχιμ. Νικολάου Χαρτουλάρη, Ιερατ. Προϊσταμένου του Προσκυνηματικού ναού της Παναγίας της Ελευθερώτριας στην Πολιτεία, θα τελεστεί το 40ήμερο μνημόσυνο του.
Φίλοι και γνωστοί θα συγκεντρωθούμε για να τον μνημονεύσουμε και να προσευχηθούμε για την ανάπαυση της ωραίας ψυχής του.
Τιμά τον π. Νικόλαο Χαρτουλάρη και ασφαλώς και την Μητρόπολη Κηφισίας και τον Φίλο Σεβ. Μητροπολίτη Κηφισίας κ. Κύριλλο, αυτή η συγκινητική πρωτοβουλία.
Ο π. Νικόλαος δεν είναι ο μόνος που συνεδέετο με πολυετή φιλία με τον Δημήτρη Τσώλη. Ων ουκ έστιν αριθμός, οι κληρικοί πάσης βαθμίδος που τον ήξεραν και εκμεταλλευόντουσαν την καλοσύνη του.
Αλλά εξ όλων αυτών ο π. Νικόλαος ανέλαβε να μας βγάλει ασπροπρόσωπους όλους ενώπιον του Κυρίου. Ενδεχομένως θα γίνουν και άλλα μνημόσυνα αργότερα. Το βέβαιο είναι ότι ο Δημήτρης δεν θα ξεχαστεί.
Γιατί ο Δημήτρης ήταν πάντα η καρδιά της παρέας, ο άνθρωπος που μας βοηθούσε να ξεχάσουμε τα προβλήματα και τις έννοιες μας και μας μετέφερε με το χιούμορ και τις αφηγήσεις του στα ωραία μονοπάτια της ζωής, εκεί που δεν έχει θέση η κακία, ο φθόνος και οι κακότητες των ανθρώπων.
Αυτή την ανάμνηση κρατώ από τον Δημήτρη Τσώλη: το γεγονός ότι κάθε φορά που συναντιόμαστε είτε για καφέ, είτε για φαγητό, είτε στο γραφείο Τύπου της Συνόδου πάντα φεύγαμε με καλή διάθεση.Ποτέ βαρύθυμοι.
Και κάθε φορά που του ανάβω κεράκι και προσεύχομαι για την ανάπαυση της ωραίας ψυχής του, αυτές τις γλυκές αναμνήσεις φέρνω στο μυαλό μου και το δάκρυ που κυλά στο πρόσωπο μου ξέρω ότι θα φτάσει μέχρις εκείνον για να ηρεμήσει και να δροσίσει την ψυχή του ότι δεν τον ξεχάσαμε!
Όσοι λοιπόν εκ των φίλων και γνωστών νιώθετε την ανάγκη να αποχαιρετήσετε τον Δημήτρη αφού εκ των ειδικών συνθηκών της πανδημίας, δεν πήγαμε στην εξόδιο ακολουθία του, θα ήταν παρήγορο να παρευρεθείτε στο μνημόσυνο.
Σ.Μ.Τ.
