Σημαντικά γεγονότα σημάδεψαν την Ομογένεια το 2023. Τόσο σημαντικά που σε ορισμένες περιπτώσεις θα ζούμε με τις επιπτώσεις τους και στο μέλλον.

Ξεκινώ με την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, που αυτόματα τον κατέστησε και αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Ελλάδας.

Είναι η πρώτη φορά στην μακρά Ιστορία της Ομογένειας των ΗΠΑ και γενικά του απόδημου Ελληνισμού που ένας ομογενής επιτυγχάνει κάτι τέτοιο και μάλιστα ένας ομογενής που με υπερηφάνεια δηλώνει την προέλευσή του. Είναι η πρώτη φορά που ένας ομογενής φτάνει τόσο κοντά στην πρωθυπουργία της χώρας.

Δεν το εξετάζω το θέμα αυτό από πολιτικής πλευράς. Το εξετάζω ως ένα ιστορικό ομογενειακό γεγονός. Ως ένα γεγονός που μπορεί να ανοίξει ακόμα περισσότερο τους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ Ομογένειας και Ελλάδας.

Παράλληλα, το έτος που φεύγει θα μείνει στην Ιστορία και ως το έτος που -επιτέλους- η Ελλάδα έδειξε το έμπρακτο ενδιαφέρον της για την Ομογένεια. Θα μείνει στην Ιστορία ως το έτος που διεκδίκησε ενεργά την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αναφορικά με την Ομογένεια. Που η Ελλάδα κατέστησε, εμμέσως πλην σαφώς, την αξίωσή της να έχει λόγο σε ό,τι αφορά το μέλλον μας. Γιατί ταυτίζονται τα συμφέροντά της Ελλάδας και το μέλλον μας που αναφέρονται στη διατήρηση των χαρακτηριστικών της ταυτότητας, με την ενότητά της, με την υπεράσπιση εκ μέρους μας των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας, όπως π.χ. την εθνική κυριαρχία της.

Και το έκανε αυτό η ελληνική κυβέρνηση μεταφέροντας απευθείας, προσωπικά στον ίδιο τον Πατριάρχη, κεκλεισμένων των θυρών, άσχετα που εκείνος αποφάσισε να το γνωστοποιήσει, την ανησυχία της για την πορεία του απεσταλμένου του στην ηγεσία της Αρχιεπισκοπή Αμερικής.

Κι έτσι η μπάλα -και η ευθύνη- είναι πλέον στην πλευρά του Πατριάρχη.

Ο Νίκος Ανδριώτης, ένας ηγέτης, στυλοβάτης της Ομογένειας έφυγε από τη ζωή τον χρόνο που περνά. Ενας μεγάλος, ανιδιοτελής ομογενής, που έταξε τον εαυτό του στην υπηρεσία της Ομογένειας και του Εθνους.

Ο Νίκος δεν είχε επίσημη μόρφωση. Γνώριζε όμως καλύτερα την αξία της από πολλούς άλλους που έχουν. Γι’ αυτό και πάνω απ’ όλα, με την βοήθεια λίγων συνεργατών του, και κόντρα στους ισχυρούς της εποχής, αφοσιώθηκε στη δημιουργία του Γυμνασίου του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια, που ήταν ένα από τα όνειρα της Ομογένειας.

Ενα σχολείο που εκπαιδεύει γενιές νεαρών ομογενών στα ιερά και τα όσια του γένους μας και που λειτουργεί ως σημείο συσπείρωσης και φάρος για την Ομογένεια.