Του Σωτήρη Μ. Τζούμα 

Κάθε φορά που τελειώνει μια εκλογική διαδικασία κάνουμε απολογισμό, βγάζουμε συμπεράσματα  και μετράμε κέρδη και απώλειες για τον Αρχιεπίσκοπο . Αυτή τη φορά έχει μόνο κέρδη. Ήταν κάτι ωσάν το Ιωάννης κερνά και Ιωάννης πίνει( όπου Ιωάννης,  το κατά κόσμον όνομα του Ιερωνύμου)

Η εκλογική αυτή  αναμέτρηση  με τις πέντε εκλογές μας δίνει την δυνατότητα να μιλήσουμε για τα εξής συμπεράσματα.

Πρώτον: ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος  είναι απόλυτος κυρίαρχος στην Ιεραρχία. Η πλειοψηφία των Μητροπολιτών τον ακούει τυφλά και πιστά και ωσάν τα πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι υπηρετούν τις εντολές και τα κελεύσματα του βασιλιά. Και άλίμονο σε όποιον δεν υπακούσει. Εξοστρακίζεται. Το ερώτημα του Αρχιεπισκόπου προς τους Αρχιερείς που έβλεπε στα πλαίσια της Ιεραρχίας παραμονές των εκλογών ήταν : είσαι μαζί μας και στις πέντε; Και αυτό λέει πολλά.  Και ασφαλώς δεν σήκωνε διαφορετική απάντηση από την αναμενόμενη. Έξι Ιεράρχες στο ερώτημα που του έθεσαν Θεόκλητος ή Πλάτων έλαβαν  την απάντηση από τα Αρχιεπισκοπικά χείλη: Πλάτων! Αυτοί οι Αρχιερείς έδωσαν  το προβάδισμα στον Πλάτωνα. Αν ψήφιζαν Θεόκλητο ( όπως είχαν αποφασίσει αρχικά) θα ήταν μπροστά ο Θεόκλητος στο Τριπρόσωπο με 2 ψήφους και τότε το αποτέλεσμα θα ήταν άλλο αφού η Ιεραρχία ως κινούμενη άμμος πάει πάντα στον πρώτο. Εκτός αν έκαναν πάλι λαθροχειρία. Όλα αυτά  αποκαλύπτουν  το παρασκήνιο και την ίντριγκα που υπάρχει κατά τις εκλογές.

Δεύτερον: ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στις επιλογές των προσώπων για της κενές Μητροπόλεις δεν λογαριάζει τα πράγματα με συναίσθημα, ούτε με βάση τις ιδιαίτερες και πραγματικές  ανάγκες της κάθε Μητρόπολης που περιμένει να πληρωθεί αλλά κινείται και αποφασίζει  με βάση τις αιτήσεις και τις πιέσεις των γύρω του ,του περιβάλλοντος του, αλλά ικανοποιεί  και τα αιτήματα εξωγενών παραγόντων αρκεί να έχουν ισχύ και να αποτελούν υπολογίσιμη δύναμη. Τα περί Αγίου Πνεύματος μην τα λαμβάνετε υπόψη. Δεν ισχύουν. Το μόνο Πνεύμα που υπάρχει και σίγουρα δεν είναι Αγιο είναι η βούληση του Πρώτου. Μόνον εκεί υπακούουν οι Αρχιερείς.

Τρίτον: δεν υπάρχει οργανωμένη αντιπολίτευση προς τον Αρχιεπίσκοπο  Ιερώνυμο .Υπάρχει μόνον μια αιτιολογημένη αγωνιώδης προσπάθεια κάποιων Ιεραρχών οι οποίοι επιθυμούν να διεκδικήσουν μια θέση για τα δικά τους παιδιά , κάτι που έκανε στο παρελθόν και ο Αρχιεπίσκοπος όταν ήταν Μητροπολίτης Θηβών. Και όταν δεν τα κατάφερνε να εκλέξει αυτόν που ήθελε  αποχωρούσε από την ΙΣΙ και κατήγγειλε την διαδικασία. Στις μέρες μας οι Αρχιερείς παραμένουν στις θέσεις τους και δίνουν τη μάχη τους μέχρις εσχάτων. Υπάρχουν Ιεράρχες που τα έζησαν όλα αυτά και τα θυμούνται.

Τέταρτον: ο μύθος περί Χριστοδουλικής ομάδας είναι ανύπαρκτος. Δεν υπάρχει Χριστοδουλική ομάδα. Ποτέ δεν υπήρξε. Ένα σκορποχώρι υπάρχει με πολλούς ομαδάρχες που ο καθένας εξυπηρετεί την δική του agenda. Γιαυτό τα έκαναν μαντάρα. Ακόμη και στην πρώτη εκλογή Λαγκαδά δεν τα κατάφεραν  που υποτίθεται ότι είχε δώσει το πράσινο φως ο Αρχιεπίσκοπος  στον Θεόκλητο να κάνει τον αγώνα του και μέχρι το πρωί της εκλογής τον καθησύχαζε ότι όλα θα πάνε καλά(το υποκριτικό ταλέντο δεν  είναι ένα χάρισμα  θεϊκό, άλλοτε διαβολικό όπως έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης  ). Δυστυχώς  ο κάθε ομαδάρχης κυνηγούσε να μαζέψει κουκιά για τον δικό του υποψήφιο.

Πέμπτον: τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τις εκλογές αυτές μας αποδεικνύουν πως κατά την επόμενη μέρα στην Εκκλησία ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος δεν θα προέρχεται  απαραίτητα απο τους Ιεράρχες  της Χριστοδουλικής περιόδου( όπως λέγεται κατά κόρον δεδομένου ότι οι δύο προβεβλημένοι δελφίνοι που ακούγονται προέρχονται απο εκεί  ) αλλά θα μπορεί να είναι και από Ιεράρχες  της περιόδου του Ιερωνύμου του Β´ αφού ο υποψήφιος θα μπορέσει να αντλήσει δυνάμεις από τη μεγάλη δεξαμενή Ιεραρχών,από όλες τις πτέρυγες της Ιεραρχίας, ακόμη και από την πρεσβυτέρα αν υπάρχουν εκπρόσωποι της εν ζωή  μέχρι τότε. Και τα αποτελέσματα των πέντε εκλογών προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκαν να ενισχυθουν πρόσωπα του περιβάλλοντος για την επόμενη μέρα. Και αυτό θα αρχίσει να φαίνεται και να υλοποιείται το επόμενο διάστημα.

Έκτον: δεν υπάρχει Συνοδικό σύστημα στην Εκκλησία μας. Είναι μια ψευδαίσθηση. Το σύστημα είναι Αρχιεπισκοπικοκεντρικό. Ένας αποφασίζει και οι άλλοι εκτελούν. Ακόμη και οι αλλαγές που ψηφίστηκαν για τον κανονισμό της Ιεραρχίας αυτό ακριβώς εξυπηρετούν. Να δημιουργηθεί δηλαδή μια υδροκέφαλη διοίκηση και οι Αρχιερείς να μετατραπούν σε υπάκουα στρατιωτάκια του συστήματος που θα υπηρετούν τις εντολές  της διοίκησης. Όπου διοίκηση ο Αρχιεπίσκοπος και οι κοντινοί του, ο Αρχιεπίσκοπος και το περιβάλλον του.

Έβδομον: είναι θλιβερό ως διαπίστωση αλλά αληθινό. Οι Αρχιερείς μας δεν έχουν λόγο, δεν έχουν μπέσα. Άλλα λένε και υπόσχονται στον αδύνατο και άλλα πράττουν για να είναι αρεστοί προς τον ισχυρό. Και αυτό είναι πραγματικά πολύ τραγικό. Προφανώς έχουν μπρερδέψει τα ράσα που φορούν με φουστάνια και σκέφτονται και φέρονται και  αποφασίζουν κάθε άλλο παρά ωσάν άνδρες.Γιατί να δίνουν ανύπαρκτες ελπίδες; Ξεχνούν δυστυχώς οι ίδιοι το πως βγήκαν! Αλλά όποιος ξεχνά υφίσταται τις συνέπειες.  Τι κοστίζει να πουν εξ αρχής την  αλήθεια;

–Όχι δεν σε ψηφίζω γιατί έχω δεσμευτεί  να ψηφίσω αυτόν! 

Δεν είναι χειρότερο που το διαπιστώνει μετά ο χαμένος με τον πιο τραγικό τρόπο; Είναι ηθικό και  ορθόν εκκλησιολογικά αυτό το..δούλεμα;

Και ιδού ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από τα πολλά που συλλέξαμε:

Η Κατρίν Ντενέβ της Ιεραρχίας, όπως αποκαλούμε τον Ιεράρχη  με το καρέ άπλυτο και λαδωμένο μαλλί ,έλεγε με στόμφο σε έτερο Ιεράρχη του  Αρχιεπισκοπικού περιβάλλοντος την παραμονή των εκλογών :

– Μου ζήτησε ο Βρεσθένης να τον ψηφίσω χθες βράδυ και  του είπα ναι ασφαλώς, αλλά δεν θα τον ψηφίσω.

 -Και καλά είναι σωστό που είπες ψέματα και  τον γέλασες; Του είπε ο έτερος Αρχιερεύς..Ας του έλεγες θα σε βάλω και σένα στο Τριπρόσωπο, αλλά θα ψηφίσω και Πλάτωνα.

 -Ναι σιγά μην του δώσω και εξηγήσεις, είπε με θράσος.

Αυτό είναι το ήθος όχι μόνο  αυτού του άνανδρου ηθικολόγου αλλά των περισσοτέρων. Να τα θυμάστε όλα αυτά μπροστά  στο τραγικό τέλος όταν το βλέπετε να έρχεται. Όχι γιατί δεν ψήφισαν αυτόν στον οποίο το υποσχέθηκαν  αλλά γιατί τον κορόιδεψαν.

Όγδοο: Δεν υπάρχει καμία ευγνωμοσύνη απο τους περισσοτέρους εκ των 28 Ιεραρχών που πήραν την Αρχιερωσύνη απο τον Χριστόδουλο προς το πρόσωπο και τη μνήμη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου.Οι περισσότεροι λειτουργούν και κινούνται μεμονωμένα. Δεν έχουν ομαδικό πνεύμα.Και αυτό διασπά τη δύναμη τους και δεν θα καταφέρουν τίποτα ποτέ αν δεν αποφασίσουν να δράσουν ομαδικά. Το αυτό ισχύει και για τους 4-5 Ιεράρχες που αναδείχθηκαν μεν επι Ιερωνύμου αλλά εαν δεν έβαζε τα θεμέλια στην καριέρα τους ο Χριστόδουλος θα ήταν ακόμη στη λίστα αναμονής. Αλλά και αυτοί το ξέχασαν. Ένας μάλιστα εξ αυτών ο πλέον ατάλαντος ( αντιπαθής και κακός) , έχει εξελιχθεί σε γενίτσαρο και τον ακολουθούν πρόθυμα και κάποιοι άλλοι που κατέλαβαν θρόνους με διορισμό . Όλες οι μεγάλες πτώσεις στην ιστορία μας προήλθαν από τους… εφιάλτες!