ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
Το Συμβούλιο της Επικρατείας με την
υπ´ αριθμό 299/2016, ιστορική απόφασή του, ακύρωσε οριστικά το Προεδρικό Διάταγμα διάλυσης και
συγχώνευσης της Ι.Μονής Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου, αποκαθιστώντας την ηρεμία και αποδίδοντας δικαιοσύνη σε ένα θέμα που ταλάνιζε ολόκληρη την Μοναστική πολιτεία, εδώ και αρκετό καιρό.
Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου, με την ιστορική αυτή απόφαση επανέρχεται στο νομικό καθεστώς ίδρυσής της, του ΠΔ του 1980, επί Μητροπολίτη Ναυπάκτου Δαμασκηνού(Κοτζιά), ο οποίος είχε προωθήσει τότε και το σχετικό αίτημα των Ιδρυτών του Κοινοβίου, στον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Επομένως η αδικία που πήγε να γίνει από την ίδια την Εκκλησία στη Μονή Μεταμόρφωσης, ήλθε το ΣτΕ και την αποκατέστησε.
Η διευρυμένη επταμελής σύνθεση του Συμβουλίου της Επικρατείας,είχε συζητήσει προ μηνών την Αίτηση Ακύρωσης κατά του Προεδρικού Διατάγματος «Διάλυσης» και “συγχώνευσης”, του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, του κοινοβιακού ανδρικού μοναστηριού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου. Την Αίτηση είχαν καταθέσει αρμοδίως οι εγκαταβιούντες Μοναχοί του Κοινοβίου, οι οποίοι πιστοί στην εκκλησιαστική μας παράδοση και στους όρκους που έδωσαν όταν έπαιρναν το Αγγελικό Μοναχικό Σχήμα,είχαν ζητήσει τον κατά νόμο ακυρωτικό έλεγχο της πράξης της εκκλησιαστικής διοίκησης, η οποία είχε ζητήσει με αυτό τον απαράδεκτο τρόπο την νομική κατάργηση-διάλυση του συγκεκριμένου μοναστηριού.
Στο ακροατήριο κατά την συζήτηση της υπόθεσης, είχαν παραστεί ο γνωστός δικηγόρος Αθηνών κ. Νίκος Αντωνιάδης, καθώς επίσης διάφοροι φίλοι του μοναστηριού, μοναχοί από άλλα μοναστήρια που συμπαραστέκονται τη Μονή Μεταμόρφωσης στον Γολγοθά που βιώνει και βέβαια αντιπροσωπεία των μοναχών της Μονής Μεταμορφώσεως από τη Ναύπακτο, με επικεφαλής τον Γέροντα και ιδρυτή του μοναστικού Κοινοβίου της Ναυπάκτου Αρχιμ. κ. Σπυρίδωνα Λογοθέτη.
Η σημαντική αυτή νομική υπόθεση, σε τελική ανάλυση δεν αφορούσε μόνο τη Μονή Μεταμόρφωσης, αλλά ολόκληρο τον μοναστικό κοινοβιακό κόσμο στην Ελλάδα, γιατί μέσα από αυτή κρίθηκε νομικά, για πρώτη φορά, ο θεσμός του αυτοδιοίκητου των κοινοβιακών μοναστικών Αδελφοτήτων, που προστατεύεται από τους Ιερούς Κανόνες, τους Νόμους και από το Σύνταγμα της πατρίδας μας.
Επίσης με την την ιστορική σημερινή απόφαση κρίθηκε δικαστικά, το αν θα μπορεί ή όχι, η εκκλησιαστική διοίκηση, χωρίς να ρωτάει κανένα, ούτε και τις μοναστικές Αδελφότητες, να τις διαλύει νομικά (!). Με δύο λόγια κατοχύρωσε το αυτοδιοίκητό τους, περιορίζοντας την ισχύ των Μητροπολιτών στο εκκλησιαστικό — λειτουργικό μέρος που κανείς δεν αρνήθηκε οτι έχουν.
– Όλα τα βλέμματα του μοναστικού και του νομικού κόσμου ήταν στραμμένα καιρό τώρα, προς το Συμβούλιο της Επικρατείας και περίμεναν με τον δικαστικό έλεγχο και την Απόφαση, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας των μοναστηριών και των μοναχών της Ελλάδος, καθώς και το δικαίωμα της προστασίας της περιουσίας των Μονών, έναντι της κρατικής Εκκλησίας.
– Ουσιαστικά τα Κοινόβια μοναστήρια, προσπάθησαν με την δικαστική αυτή υπόθεση, να διασωθούν, από την ιμπεριαλιστική τακτική εκπροσώπων της διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος, δεδομένου οτι ορισμένοι τοπικοί Μητροπολίτες, επιχειρούν κατά παράβαση Νόμων και Ιερών Κανόνων, να καθυποτάξουν διοικητικά τα Κοινόβια Μοναστήρια, όταν αυτά καλύπτουν το ανύπαρκτο δικό τους έργο ή όταν τους ενοχλεί η κοινωνική δράση τους και η παρουσία τους σε μία τοπική κοινωνία, προσπαθώντας παράνομα να τα μετατρέψουν ουσιαστικά σε “υποκείμενα” στην εξουσία τους νομικά πρόσωπα, όπως είναι π.χ. οι ενορίες (!). Το ΣτΕ όμως τους έκοψε το δρόμο και ελπίζουμε και την όρεξη κάποιων νέων επίδοξων Μητροπολιτών που νόμιζαν οτι μπορούσαν να ακολουθήσουν την ίδια τακτική.
