Δέν θά σέ αγιογραφήσω!
Όχι! Ούτε καί σύ θά τόθελες!
Ποτέ δέν σάρεσε άλλωστε νά σέ κοροϊδεύουν…
Είχες καί σύ πτυχές αρκούντως σκιερές
καί μάλιστα καθόλου λίγες!
Ανθρώπινα!
Εμπρός σέ Άλλον στέκεσαι τώρα γι αυτά
ή πίπτεις, όπερ και ειλικρινά απεύχομαι.
Όμως μάς έδωσες ένα υπόδειγμα ολοζώντανο
ενός Ετέρου Ήθους!
Ήθους αντρίκιου, Δωρικού, απέρπερου,
μά τήν αλήθεια Αποστολικού!
Τό πάμφτωχο φοιτητικό διαμέρισμα
πού κατοικούσες,
όπου κ η τηλεόραση εθεωρείτο πολυτέλεια
καί δέν υπήρχε,
καί μόνος θησαυρός του ήταν
τά ψηλά βουνά τών αμέτρητων βιβλίων,
η σπαρτιατική λιτότητα στά άμφια,
τά εγκόλπια καί τάλλα αναγκαία εξαρτήματα
τού αρχιερατικού σου αξιώματος,
η μεμερτυρημένη αφιλαργυρία σου,
η σοβαρότητα, τό σύννουν καί η απροσποίητη
ιεροπρέπεια τήν ώρα τής ιερουργίας,
ο βροντερός, ανθρώπινα υπεύθυνος
καί θεολογικά πάντα αξιοπρόσεχτος λόγος σου,
η αγέρωχη αποστροφή σου
πρός κάθε είδους θηλυδριακές σκότιες συμπεριφορές
ενίων αβελτεροπέρπερων
κ η κεραυνώδης σου καταγγελία
τών καταχθόνιων μεθοδεύσεων
υψηλαυχένων αγελάδων τής Βάαλ,
σέ καταστήσαν μέσα στό εσνάφι μας σπάνιο είδος,
σάν τόν φουρόγατο τού τόπου σου,
σάν τό σταυραετό τού Ψηλορείτη.
Καί πρίν νά κλείσεις ένα χρόνο από τόν μισεμό σου
μάς λείπεις κιόλας, Γέροντα, πολύ! Πάρα πολύ!
Ψυχοσάββατο σήμερα
καί δέ μπορώ νά ρθώ στόν τάφο σου
νά σέ Τρισαγιάσω, να σού ανάψω ένα κερί!
Άς είναι τούτο λίγο μοσχολίβανο
στή μνήμη σου ΣΤΥΛΙΑΝΕ,
δύσκολε, πολύ δύσκολε,
μά καί πραγματικά μεγάλε,
τής πονεμένης Αυστραλίας Ποιμενάρχη!

Ψυχοσάββατο, 22-2-2020

του μητροπολίτη Προικοννήσου Ιωσήφ