Σήμερα, συμπληρώνονται 32 χρόνια από την ενθρόνιση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου στον Πατριαρχικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι το 1991.
Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης είχε εκλεγεί λίγες ημέρες νωρίτερα (22 Οκτωβρίου 1991) από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης. Στις 2 Νοεμβρίου του έτους 1991 – πριν από ακριβώς 32 χρόνια – ο Παναγιώτατος, εν πλήρει επιγνώσει της βαριάς ευθύνης που επωμιζόταν, ανέβηκε στον Αποστολικό και Οικουμενικό Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 31 χρόνων από την ενθρόνιση παραθέτουμε ένα ιστορικό βίντεο από την τελετή της ενθρονίσεως:
Από την Ίμβρο στην κορυφή της Ορθοδοξίας
Ο κατά κόσμο Δημήτριος Αρχοντώνης, γεννήθηκε στο χωριό Άγιοι Θεόδωροι της Ίμβρου στις 29 Φεβρουαρίου 1940.
Διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα στην ιδιαίτερή του πατρίδα και στη συνέχεια βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη για τις εγκύκλιες σπουδές. Στη συνέχεια διακρίθηκε ως σπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης λαμβάνοντας το πτυχίο της το 1961.
Στις 13 Αυγούστου 1961 χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Μελίτωνα, ο οποίος του έδωσε το όνομα Βαρθολομαίος, τιμώντας τον Ίμβριο μοναχό Βαρθολομαίο τον Κουτλουμουσιανό, διορθωτή και εκδότη των Μηναίων της Εκκλησίας και άλλων λειτουργικών βιβλίων.
Το 1963 μετέβη στη Ρώμη, ως υπότροφος του Πατριαρχείου, όπου παρακολούθησε μαθήματα Εκκλησιαστικού Δικαίου στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών, που είναι παράρτημα του Γρηγοριανού Πανεπιστημίου της Ρώμης για θέματα που σχετίζονται με τη θεολογία των Ανατολικών Εκκλησιών. Μετά τη φοίτησή του αναγορεύεται “Διδάκτωρ” του ανατολικού Κανονικού Δικαίου παρουσιάζοντας τη διατριβή του με θέμα : “Περί την κωδικοποίησιν των ιερών κανόνων και των κανονικών διατάξεων εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία”.
Συμπληρωματικές σπουδές έκανε στο Οικουμενικό Ινστιτούτο του Bossey της Ελβετίας, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Αφού περάτωσε τις σπουδές του, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη το 1968 όπου διορίστηκε βοηθός Σχολάρχη στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έλαβε και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα.
Το 1972, επί Πατριαρχίας Δημητρίου του Α’, τοποθετήθηκε επικεφαλής του ιδιαίτερου Πατριαρχικού Γραφείου. Το ίδιο έτος η Ιερά Σύνοδος τον εκλέγει Μητροπολίτη Φιλαδελφείας. Από το 1974 και μέχρι της εκλογής του στον Πατριαρχικό θρόνο ήταν μέλος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, καθώς και πολλών Συνοδικών Επιτροπών. Το 1990, μετά το θάνατο του γέροντα και πνευματικού του Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα, εκλέχτηκε διάδοχός του στη Μητρόπολη της Χαλκηδόνος.
Στις 22 Οκτωβρίου 1991, μετά το θάνατο του Πατριάρχη Δημητρίου, εκλέγεται παμψηφεί Οικουμενικός Πατριάρχης.