του π. Ηλία Μάκου
Λαμπρός ήταν ο εορτασμός του Πάσχα στην όμορφη πόλη της Κορυτσάς, όπου το Ορθόδοξο στοιχείο είναι έντονο.
Ο Μητροπολίτης Ιωάννης τέλεσε την αναστάσιμη ακολουθία στον εξωτερικό χώρο το ναού της “Ανάστασης” και στη συνέχεια ιερούργησε κατά τη θεία λειτουργία.
Πιστοί, τηρώντας τα προληπτικά μέτρα, είχαν συγκεντρωθεί, προκειμένου να λάβουν με χαρά και ελπίδα το αναστάσιμο φως.
Και η σκέψη τους στράφηκε και προς τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, που έφερε στον τόπο της με πολύ κόπο, με πολύ προσευχή, με πολύ αγώνα, με πολύ υπομονή, υπό δύσκολες συνθήκες, την πνοή της Ανάστασης.
Με χαρά και ελπίδα, γιατί το γεγονός της Ανάστασης έχει και το μόνιμο, σε κάθε γενιά, αλλά και το ειδικό σε κάθε χρονική περίοδο, αναφερόμενο νόημα.
Έτσι και σήμερα για μας, οι οποίοι ζούμε μέσα σ’ ένα κόσμο μεταβαλλόμενο από στιγμής σε στιγμή και που κινδυνεύει θανάσιμα από την πανδημία, ένα κόσμο, ο οποίος κυριολεκτικά κατακλύζεται από ανησυχία, η Ανάσταση αποτελεί την ασφαλή και αμετακίνητη εγγύηση.
Η εγγύηση αυτή, κατά την παρούσα ώρα, μας είναι απόλυτα απαραίτητη, γιατί οι μεταβολές στην κοινωνία μας είναι ριζικές και επέρχονται τόσο απότομα, ώστε ανθρωπίνως έχει αφαιρεθεί από τις ψυχές μας κάθε αίσθημα ασφαλείας.
Αν δεν είχε πραγματοποιηθεί η Ανάσταση του Κυρίου η βία, η κακία και η φθορά θα ήταν, όχι μόνο τότε, αλλά και σήμερα και πάντοτε θα ήταν οι μόνοι και οι απόλυτοι εξουσιαστές της ζωής μας και της ύπαρξής μας.
Αλλά η Ανάσταση του Κυρίου έσπασε πρώτα τον κλοιό της εγκόσμιας πραγματικότητας και μετέθεσε τα όρια της ζωής στην απέραντη και ατελεύτητη αιωνιότητα.
Η πίστη των Χριστιανών παίρνει το περιεχόμενο, που της ανήκει. Πιστεύω στο Χριστό, σημαίνει ότι πιστεύω συγχρόνως στο σωτήριο Πάθος και την λυτρωτική Ανάστασή Του.
Όσο και να το προσπαθήσουμε δεν θα βρούμε στην ιστορία της ανθρώπινης ψυχής γεγονός τόσο χαρούμενο, τόσο ελπιδοφόρο γι’ αυτή.
Η ζωή είναι δική μας. Οι ουρανοί είναι δικοί μας. Η Εκκλησία μας οδηγεί στην Ανάσταση. Ας ζήσουμε, λοιπόν, περισσότερο έντονα το γεγονός αυτό. Ας αναστήσουμε τους εαυτούς μας στη ζωή και στα έργα μας.
