Του π. Ηλία Μάκου
Ο ιερομάρτυρας Εφραίμ, που η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του στις 5 Μαΐου, είναι παρών στη ζωή πολλών ανθρώπων. Όχι θεωρητικά παρών, αλλά πρακτικά παρών.
Νιώθουν την παρουσία του μέσα από τα θαύματά του, που όχι μόνο τους θεραπεύουν από ψυχικές και σωματικές ασθένειες, αλλά τους αλλάζουν τελείως τον εσωτερικό τους κόσμο.
Αναρίθμητες οι μαρτυρίες, που τον θέλουν να εμφανίζεται στη ζωή όσων αναζητούν τη βοήθειά του και να παρεμβαίνει θαυματουργικά.
Υπήρξαν και υπάρχουν και θα υπάρχουν άγιοι στην Εκκλησία, γιατί το Άγιο Πνεύμα είναι διαρκές, δε σταματά τη δράση του.
Ένας από τους αγίους αυτούς, είναι και ο ιερομάρτυρας Εφραίμ, που τον αισθανόμαστε οι πιστοί ζωντανό, δίπλα μας, γιατί, αφού ξεπέρασε τα γήινα, δεν συμβιβάστηκε με αυτά, ζει στην αιωνιότητα.
Από το βίο του βλέπουμε ότι πράγματι είναι πολύ δύσκολος ο δρόμος της αρετής και της αγιότητας. Δεν είναι, όμως, ακατόρθωτος.
Αγωνίστηκε, πάλεψε, πόνεσε, αντιμετώπισε πολλούς κινδύνους, αγάπησε, όμως, το Χριστό, και κληρονόμησε την ουράνια δόξα.
Και μέσα από τον τόπο του φρικτού μαρτυρίου του και μέσα από τον τάφο του και μέσα από τα λείψανά του, μέσα από τα θαυμαστά, που χαρίζει, σε πλήθος ανθρώπων, έρχεται μυριόστομη η φωνή του: Αγαπάτε το Χριστό με αγάπη “κραταιά ως ο θάνατος”.
Το ότι είναι θαυματουργός άγιος ο Εφραίμ δεν οφείλεται μόνο στο ότι έχει να επιδείξει ήθος και καλά έργα.
Δεν ήταν απλά ηθικός και ενάρετος και καλός άνθρωπος, γιατί αυτά από μόνα τους δεν οδηγούν στην αγιότητα.
Ήταν κάτι πολύ περισσότερο. Ήταν φίλος του Θεού, που άνοιξε την καρδιά του στο Χριστό, ο οποίος κατοίκησε σ’ αυτή.
Το γεγονός ότι σήμερα πιστοί τον “βλέπουν” με διάφορους τρόπους οφείλεται στο ότι ο ιερομάρτυρας Εφραίμ αγάπησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο – και από τον ίδιο τον εαυτό του-το Θεό.
Τρανή απόδειξη αποτελούν τα μέχρι θανάτου βασανιστήριά του , αλλά και η περιφρόνηση των υλικών πραγμάτων, που δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο θείος του έρωτας δεν είχε κανέναν περιορισμό και κανέναν φραγμό.
Όπως στον άγιο Εφραίμ, έτσι και σε μας η πηγή των ενθαρρύνσεων στη ζωή μας είναι κυρίως η πίστη.
Αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, αληθινά η πίστη είναι η πηγή των εμπνεύσεων.
Η πίστη στο Θεό γεννά την εμπιστοσύνη, ότι είμαστε παιδιά του Θεού και μας παρακολουθεί εκείνος.
Τι κακό μπορεί να μας κάνουν οι άνθρωποι; Κρατώντας το χέρι του Θεού και στηριζόμενοι με την πίστη στου στοργικού μας πατέρα την αγάπη, άφοβα μπορούμε να διασχίσουμε το πέλαγος της ζωής, όσες φουρτούνες και αν παρουσιαστούν κατά το ταξίδι αυτό.
