Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
«Η ανέκαθεν ανωτάτη Αρχή των Ορθοδόξων λαών» (Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χρυσανθος , ο από Τραπεζούντος ), το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία ήταν και είναι η πνευματική μητέρα και φιλόστοργη τροφός του Γένους μας, ο στηριγμός και η απαντοχή του, αλλά και ο οδοδείκτης όλου του Ορθόδοξου κόσμου.
Όσα βέλη και πυρά και αν δέχεται κατά καιρούς ( ακόμη και από μας τα παιδιά της όταν θυμώνουμε για κάποιες αποφάσεις της), όλοι εν ενί στόματι δεχόμαστε και παραδεχόμαστε ότι το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο είναι η Μητέρα Εκκλησία όλων των Ορθοδόξων.
Και όταν μιλάμε για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για το Φανάρι, η σκέψη μας αυθόρμητα οδηγείται στο «ιερό», στο «εδραίο», στην εκπλήρωση και εφαρμογή του «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις, ας εδιδάχθητε»!
Εκεί γεννήθηκε, διαμορφώθηκε, διατηρήθηκε και μεταλαμπαδεύτηκε το εκκλησιαστικό, βυζαντινό ήθος και ύφος. Εκεί μπήκαν τα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίχτηκε το οικοδόμημα της Εκκλησίας μας με την τάξη και το Τυπικό της, το οποίοι μέχρι σήμερα, παρά τις αλλαγές του κόσμου, τις εξελίξεις της ανθρωπότητας και τις τρικυμίες της ζωής, παραμένει σταθερό και αναλλοίωτο στο διάβα των αιώνων.
Σήμερα όλος ο ορθόδοξος κόσμος και κυρίως οι επαρχίες της Πρωτόθρονης Εκκλησίας προσβλέπουν στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, αλλά και στην φωτισμένη μορφή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, χάρισμα του Θεού στην Εκκλησία μας και στο Γένος των Ελλήνων.
Όμως ας μην λησμονούμε ότι και ο Πατριάρχης είναι άνθρωπος και μπορεί να παρασύρεται μερικές φορές από τα ανθρώπινα και να λαμβάνει αποφάσεις που δεν αρμόζουν με την ποιότητα που τον διακρίνει ως άνθρωπο. Αυτό που αφήνουν πίσω τους οι αποφάσεις αυτές είναι πονεμένους και καταρρακωμένους ανθρώπους και μάλιστα Αρχιερείς της Εκκλησίας .
Οι τελευταίες αποφάσεις που έλαβε η Σύνοδος του Θρόνου μας εξέπληξαν δυσάρεστα. Δύο εξαίρετοι Ιεράρχες της Αρχιεπισκοπής Αμερικής τιμωρήθηκαν με ακληρό τρόπο θυμίζοντας σε όλους μας παλιές κακές εποχές του Φαναρίου, τότε που αποκεφάλιζε Αρχιερείς δια ασήμαντο αφορμή.
Η προσβλητική αργία που επεβλήθη στον πολιό ιεράρχη Βοστώνης Μεθόδιο και η απαράδεκτη μετάθεση του Μητροπολίτη Νέας Ιερσέης στην ιστορική μεν αλλά ανύπαρκτη σήμερα Μητρόπολη Σάρδεων,γέμισαν θυμό και αγανάκτηση κλήρο και λαό στην Αμερική αλλά και κάθε σκεπτόμενο ορθόδοξο χριστιανό.
Η Σύνοδος μας είπε στο ανακοινωθέν που εξεδόθη μετά από αυτή την αποτρόπαιη πράξη ότι κατέληξε στις αποφάσεις αυτές μετά την ανάγνωση της έκθεσης του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου για τα συμβαίνοντα στην εκεί Εκκλησία και έλαβε τις αποφάσεις αυτές γιατί τους έκρινε ενόχους για κανονικά παραπτώματα . Μόνο που δεν μας λέει ποια ήταν τα παραπτώματα αυτά.
Μπορεί να υπήρχαν προβλήματα με τους δύο Ιεράρχες αλλά η κατάσταση δεν σήκωνε τέτοιες τιμωρίες.
Και μάλιστα Συνοδικός Ιεράρχης μας είπε ότι η έκθεση του Ελπιδοφόρου δεν ήταν τόσο αυστηρή και ούτε ικανή να εγείρει τόσο βαριές ποινές.
Το κλίμα το χάλασαν συγκεκριμένοι Ιεράρχες που τελούσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία και όσα δεν έγραφε και ζητούσε η έκθεση Ελπιδοφόρου τα ζήτησαν δια ζώσης αυτοί μέσα στη Σύνοδο και δημιούργησαν το αρνητικό κλίμα.
Και μπροστά στο αλαλούμ που δημιουργήθηκε ο Πατριάρχης επέτρεψε, δυστυχώς, στον εαυτό του να φερθεί με τόση σκληρότητα χωρίς να βάλει φρένο στις απαράδεκτες εισηγήσεις κάποιων άκαπνων Ιεραρχών οι οποίοι εξυπηρετώντας συγκεκριμένες καταστάσεις θέλησαν να μας δείξουν το ανύπαρκτο μπόι τους. Προφανώς δεν ξέρουν ότι πολύ σύντομα θα έλθει με τον ίδιο τρόπο και η δική τους σειρά.
Δυστυχώς δεν μπορούν ορισμένοι άνθρωποι να κρύψουν τον υπέρμετρο εγωισμό τους , τον προσωπικό ναρκισσισμό τους, την αυθαιρεσία και τα κόμπλεξ που κατευθύνουν τον κακό και διεστραμμένο εγκέφαλο τους. .
Λες και πατώντας πάνω στα πτώματα των αδελφών τους θα ξεχωρίσουν και θα αποφύγουν οι ίδιοι την θεία νέμεση.
Δεν καταλαβαίνουν ότι κάθε κίνηση που μας απομακρύνει από τα ισχύοντα επί αιώνες είναι λίθος αναθέματος πάνω στο οικοδόμημα της Εκκλησίας μας και σε μας τους ίδιους.
Και δυστυχώς τέτοιες αποφάσεις είναι σα να βάζουμε τα χέρια μας εμείς οι ίδιοι για να βγάλουμε τα μάτια μας.
Η κατάσταση που επικρατεί στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αμερικής τον τελευταίο χρόνο δεν ένωσε όπως περιμέναμε τα διεστώτα.
Ο νέος Αρχιεπίσκοπος πήγε εκεί με ενθουσιασμό και πολλές ελπίδες και περιμέναμε να αλλάξει την πορεία του σκάφους αλλά γρήγορα καταλήφθηκε από τον εγωισμό που τον διακρίνει ως άνθρωπο. Και αν δεν κάνει κάτι εγκαίρως για να απαλλαγεί απ´αυτόν θα σταθεί επιζήμιος στην περαιτέρω πορεία του.
Αντί να αγωνιστεί, ως όφειλε, από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων του ως Αρχιεπίσκοπος όλων για να ενώσει τα διεστώτα , να εμπνεύσει το ποίμνιο και να φερθεί με αγάπη προς τους Ιεράρχες που βρήκε εκεί και οι οποίοι έχουν υποστεί όλη την ταλαιπωρία των κρίσεων , των αλλαγών και των αντιξοοτήτων που πέρασε η Αρχιεπισκοπή Αμερικής- γενόμενος μάλιστα θετικό παράδειγμα όλων- εκείνος πήγε για να κάνει επίδειξη ισχύος και να τους «καπελώσει».
Πήγε ως μάνατζερ πολυεθνικής και όχι ως πνευματικός πατέρας και αδελφός. Πλαισιώθηκε – με εξαίρεση τα γνωστά θεσμικά πρόσωπα – από ανθρώπους άσχετους με το πνεύμα της Εκκλησίας και ειδικά της Αμερικής . Δημιούργησε με το καλημέρα σας μια απαράδεκτη καμαρίλα .
Μα άνθρωπέ μου εσύ εξελέγης Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να σε βγάλει κανείς πια από τη θέση σου. Γιατί αυτή η καχυποψία και η έλλειψη εμπιστοσύνης;
Και τώρα που καρατομήθηκαν δυο Ιεράρχες -και οι δύο μεγαλύτεροι απο εκείνον και στην ηλικία και στα πρεσβεία χειροτονίας- έχουν την εντύπωση ότι ησύχασαν τα πράγματα; Αντιθέτως. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Τιμωρήθηκαν δύο συνεπίσκοποί του και δεν βρήκαν ούτε μια λέξη συμπάθειας να πουν, ούτε καν την θλίψη τους να εκφράσουν.
Για το μόνο που ασχολήθηκαν και φρόντισαν να γίνει ευρύτερα γνωστό είναι ότι θα εξασφαλίσουν καλή αποζημίωση και σύνταξη για να περάσει το υπόλοιπο του βίου του αξιοπρεπώς ο καρατομηθείς Ευάγγελος. Και αυτό μας το έκαναν γνωστό με το δελτίο τύπου που εξέδωσαν για τις εργασίες της Συνόδου. Γιατί; Για να τους πούμε μπράβο για την μεγαλκαρδία τους;.
Μα δεν καταλαβαίνετε ότι τίποτα δεν είναι πια αρκετό για να απαλύνει τον πόνο αυτών των ανθρώπων αλλά και όλων μας – και κυρίως του ποιμνίου τους – για την απαράδεκτη απόφαση της Μητέρας Εκκλησίας!
Ο Μητροπολίτης Ευάγγελος υπήρξε ο ουσιαστικός δημιουργός και αρχιτέκτονας της Μητρόπολης Νέας Ιερσέης! Και τον κατάντησαν σχολάζοντα νεώτατο! Και ο έτερος μετά από 38 χρόνια Αρχιερωσύνης αποκόπτετε απο το ποίμνιο του και τιμωρείται με αργία!
Ντροπή στους τιμωρούς αλλά και στους τιμωρημένους.Το όνειδος πάει στους σταυρωτές αλλά πάει και στους σταυρωμένους που άφησαν τα γεγονότα να εξελιχθούν με αυτό τον απροσδόκητο τρόπο. Έπρεπε να τα προλάβουν και να μην αφήσουν να ξεχειλίσει το ποτήρι! Και το ποτήρι ξεχείλισε και τους έκαψε όλους.
Δέκα Ιεράρχες ,του Οικ. Πατριάρχη συμπεριλαβανομένου, έβαλαν την υπογραφή τους σε δύο αποτρόπαιες πράξεις εναντίον δύο αναπολόγητων αδελφών τους. Τίποτα πια δεν θα είναι πια το ίδιο.
Το Πατριαρχείο θα έπρεπε να αποβάλλει νοοτροπίες του παρελθόντος . Θα έπρεπε να σταματήσει να φέρεται με νοοτροπία Υψηλής Πύλης. Αντιθέτως θα έπρεπε να εμπνέει και να εκπέμπει την αγάπη και την συγχωρητικότητα που απορρέει από την ορθόδοξη πίστη μας.
Διάβαζα στην βιογραφία του εορτάζοντος χθες Μακαριστού Οικ. Πατριάρχη Βενιαμίν το πως εξελέγη. Το 1936, μετά το θάνατο του Πατριάρχη Φωτίου του Β΄, πιθανότερος διάδοχός του θεωρούνταν ο τότε Μητροπολίτης Χαλκηδόνος (και μετέπειτα Πατριάρχης) Μάξιμος. Όμως, ο Νομάρχης Κωνσταντινούπολης, Muhittin Uludağ, χρησιμοποίησε, μετά από πολλά χρόνια, το δικαίωμα του να διαγράφει υποψηφίους από τον κατάλογο των εκλογίμων. Έτσι, διέγραψε τους Χαλκηδόνος Μάξιμο και Δέρκων Ιωακείμ από τον κατάλογο των υποψηφίων. Θεωρείται ότι αυτό συνέβη διότι ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας και βουλευτής της επαρχίας Τσανάκαλε, όπου υπάγεται και η Ίμβρος, συνδεόταν με το Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Ιάκωβο. Όπως λέγεται με δική του εντολή διεγράφησαν οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι, προκειμένου να προωθηθεί για Πατριάρχης ο Μητροπολίτης Ίμβρου.
Η Ιεραρχία όμως εξέλεξε τον Μητροπολίτη Ηρακλείας Βενιαμίν, με ψήφους επτά έναντι έξι του Ιακώβου. Κατά τη διάρκεια της εκλογής και της ενθρόνισης σημειώθηκαν επεισόδια και έκτροπα που την αμαύρωσαν, ενώ ο νέος Πατριάρχης Βενιαμίν, 75 ετών τότε, αποδοκιμάστηκε από μέρους του εκκλησιάσματος( από ανθρώπους του Ίμβρου)κατά την ενθρόνισή του.
Τέλος, ενώ η εκλογή Οικουμενικού Πατριάρχη έως τότε ανακοινωνόταν μόνο στο Νομάρχη της Πόλης, η εκλογή του Βενιαμίν ήταν η πρώτη η οποία ανακοινώθηκε στον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό των Εσωτερικών, από τους οποίους ελήφθησαν απαντητικά συγχαρητήρια τηλεγραφήματα.
Αυτή η πρακτική ακολουθείται έκτοτε μέχρι σήμερα. Επίσης, ο Βενιαμίν ήταν ο πρώτος Πατριάρχης που πήρε επίσημη άδεια ρασοφορίας από το τουρκικό κράτος. Επί των ημερών του το Φανάρι έζησε μεγάλες στιγμές αλλά και μαύρες και πικρές.Οπως βλεπουμε λοιπόν από τότε υπήρχαν κακόψυχοι και ύπουλοι άνθρωποι που δρούσαν μέσα στο Φανάρι.
Τέτοιοι Ιεράρχες δυστυχώς, έλαχαν στην Εκκλησία και σήμερα. ανήμποροι να βαστάξουν το φορτίο, που τους εμπιστεύτηκε.
Δεν καταλαβαίνουν ότι με την στάση αυτή φέρνουν το τέλος κοντύτερα.
Δεν συνειδητοποιούν ότι με αυτές τις αποφάσεις οδηγούν το ποίμνιο της Αμερικής σε άλλες στάνες που μυρίζουν τον ουράνιο μοσχολίβανο και όχι την καμαρίλα της πολιτικής νοοτροπίας και του νέου συστήματος;
Δεν ξέρουν ότι η Εκκλησία μας είναι ένας Θεοίδρυτος οργανισμός και όχι μια πολυεθνική;
Γι’ αυτούς τους Ιεράρχες και πολλούς σαν κι αυτούς ισχύει ο θεοφόρητος λόγος του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «ουδέν δέδοικα ώς επισκόπους πλήν ένίων»!
Οι τελευταίες αποφάσεις ήταν μια χαριστική βολή στην Εκκλησία της Αμερικής. Και δεν θα μπορέσει να αλλάξει εύκολα το κακό κλίμα που έχει δημιουργηθεί. Η Ομογένεια είναι ανάστατη και ήδη κάποιες κοινότητες όπως εγράφη, άρχισαν να συζητούν την ανεξαρτητοποίηση τους ή την ένταξη τους σε μια άλλη ορθόδοξη Εκκλησία όπως είναι η της Αντιοχείας. Όσο ήμουν στη Νέα Υόρκη και αρθρογραφούσα την πολέμησα αυτή την προοπτική. Γιατί και τότε το συζητούσαν κάποιοι άνθρωποι. Το ότι θα το ζούσα ξανά αυτό και μάλιστα εξ υπαιτιότητος των αποφάσεων της Συνόδου του Πατριαρχείου δεν το χωρά ο νους μου!
Πάντως ο,τι και αν κάνουν τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια στην Αθήνα δεν είναι εύκολο να αλλάξουν τη γνώμη που έχει σχηματιστεί πλέον. Το να μας λένε με τα κατά παραγγελία ρεπορτάζ ότι δεν είχε ανάμιξη ο Ελπιδοφόρος στις αλλαγές αυτές είναι ,τουλάχιστον, ωσάν να υποτιμούν την νοημοσύνη μας. Την δική του έκθεση διάβασαν στη Σύνοδο και άναψαν τα αίματα όχι τα δικά μας κείμενα.
Αυτοί που άρχισαν στην Αθήνα να αλλοιώνουν τα γεγονότα και να παρουσιάζουν τον Ελπιδοφόρο ως μη συμμετέχοντα στο παρασκήνιο των αποφάσεων και ανυποψίαστο με τις τελευταίες εξελίξεις θα του κάνουν μεγαλύτερο κακό απο αυτό που ήδη έχε γίνει .
Ούτε λίγο, ούτε πολύ γράφουν στα ρεπορτάζ που διένειμαν ότι όλα αυτά έγιναν στο Φανάρι ερήμην του και ότι δεν ήξερε τίποτα . Αντιθέτως τα χρεώνουν σε εκείνους που θέλουν να ανακόψουν την λαμπρή πορεία του και σε αυτούς που επιδιώκουν να λειτουργήσουν όλα αυτά εναντίον του και να γίνουν η …φράξια της μελλοντικής του ανέλιξης. Αν κατάλαβα καλά στο να γίνει Πατριάρχης.
Πρόκειται για παράδοξα γεγονότα που τα διαβάζουμε και γελάμε. Ελπίζουμε να τα διαβάζει και ο …Πατριάρχης.
Τέλος η συνάντηση που έγινε μεταξύ του Ελπιδοφόρου και του Ευαγγέλου στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής μέσα σε κλίμα αγάπης και συνεργασίας όπως μας είπαν με το δελτίο τύπου δεν μας λέγει τίποτα. Ωστόσο έχουμε μια απορία: αυτή την αγκαλιά που έδωσε ο Ευάγγελος ως Σάρδεων στον Ελπιδοφόρο δεν μπορούσε να την δώσει ως Νέας Ιερσέης για να κρατήσει τη θέση του;
Γιατί έπρεπε να κρατήσει την αυστηρή και απροσκύνητη στάση που κράτησε και η οποία τον οδήγησε σε αυτό το οδυνηρό αποτέλεσμα;Δεν υπάρχει η απαιτούμενη ωριμότης! Τους έφαγαν οι εγωισμοί και οι κοκορομαχίες, τρομάρα τους.! Λες και η Εκλλησία είναι τσιφλίκι τους!
Δυστυχώς:«Έπί της Μωσέως καθέδρας έκάθισαν οί γραμματείς και Φαρισαίοι. Πάντα ούν όσα έάν εϊπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δέ τά έργα αυτών μή ποιείτε λέγουσι γάρ, καί ού ποιούσι» (Ματθ. 23, 2-3).
Ήλθε η ώρα να πέσει πέλεκυς επάνω στις βέβηλες Αρχιερατικές παραφωνίες και υποκρισίες τους. Και φωνή λαού , οργή Θεού!
