Το απόγευμα της Πέμπτης, 11ης Ιανουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων στη σειρά των διαδικτυακών εκπομπών «Επισκοπικός Λόγος» ανέπτυξε το θέμα: «Ευλογημένος ο νέος Ενιαυτός».
Ο διαδικτυακός «Επισκοπικός Λόγος» μεταδίδεται κάθε Πέμπτη στις 7:00 μ.μ. στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook, στο κανάλι στο Youtube καθώς και στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως μας «Παύλειος Λόγος 90.2 FM».
Στη διαδικτυακή ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: Ἡ περίοδος αὐτή τῶν ἑορτῶν εἶναι γιά ὅλους σχεδόν τούς ἀνθρώπους μία εὐκαιρία νά χαρίσουμε δῶρα στά ἀγαπημένα μας πρόσωπα ἀλλά καί νά δεχθοῦμε δῶρα. Ἡ προσφορά δώρων εἶναι μία καλή συνήθεια γιατί μέσα ἀπό αὐτήν ὄχι μόνο ἐκπληρώνουμε κάποιες ἀπό τίς ἐπιθυμίες τῶν οἰκείων ἤ τῶν φίλων μας ἀλλά συγχρόνως τούς ἐκφράζουμε τή σκέψη μας καί τήν ἀγάπη μας.
Οἱ ἡμέρες ὅμως αὐτές γιά ἐμᾶς πού πιστεύουμε στόν Χριστό δέν εἶναι ἁπλῶς κάποιες ἑόρτιες ἡμέρες. Εἶναι ἡμέρες κατά τίς ὁποῖες ἑορτάζουμε καί τιμοῦμε γεγονότα μεγάλα καί ἀνεπανάληπτα γιά τόν ἄνθρωπο καί τήν ἱστορία του, ἀλλά καί γεγονότα κοσμοσωτήρια. Ἑορτάσαμε ἤδη τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἑορτάσαμε καί τήν περιτομή, τήν ὁποία, σύμφωνα μέ τό Ἀπολυτίκο τῆς ἑορτῆς, ὁ Χριστός καταδέχθηκε «θελήσει», μέ τή θέλησή του, «νόμον ἐκπληρῶν», ἐκπληρώνοντας τόν νόμο πού εἶχε δώσει ὁ Θεός στόν Μωυσῆ. Ἑορτάσαμε καί τή βάπτιση τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἐμφάνιση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, κατά τήν ἡμέρα τῆς θείας Ἐπιφανείας, δηλαδή τῶν Θεοφανείων ἤ τῶν Φώτων, ὅπως συνηθίζουμε νά ὀνομάζουμε τήν ἑορτή.
Τά μεγάλα αὐτά γεγονότα νοηματοδοτοῦν τίς ἑόρτιες αὐτές ἡμέρες τοῦ ἁγίου Δωδεκαημέρου, ἀλλά καί μᾶς ἀποκαλύπτουν, σέ ὅσους τουλάχιστον θέλουμε νά τό συνειδητοποιήσουμε, τά δῶρα τά ὁποῖα μᾶς προσφέρει ὁ Θεός αὐτές τίς ἡμέρες. Γιατί δέν εἴμαστε μόνο ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι προσφέρουμε δῶρα στά ἀγαπημένα μας πρόσωπα, ἀλλά εἶναι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος πρίν ἀπό ὅλους μᾶς χάρισε τά δῶρα του.
Ἕνα ἀπό αὐτά τά δῶρα καί μάλιστα μεγάλο καί πολύτιμο εἶναι καί ὁ νέος χρόνος στόν ὁποῖο εἰσήλθαμε.
Γιατί εἶναι ὁ χρόνος δῶρο τοῦ Θεοῦ; Γιατί εἶναι κάτι τό ὁποῖο εὑρίσκεται ἀποκλειστικά καί μόνο στή δική του διάθεση καί ἐξουσία. Ὁ Θεός εἶναι ἄχρονος, λέγουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Δέν ἔχει οὔτε ἀρχή οὔτε τέλος. Ὑπῆρχε «πρό πάντων τῶν αἰώνων» καί δημιούργησε τόν χρόνο, ὅταν ἀποφάσισε νά δημιουργήσει τόν κόσμο, «ἐκ τοῦ οὐκ ὄντος εἰς τό εἶναι τά πάντα παραγαγών», δημιουργώντας δηλαδή ὅ,τι ὑπάρχει ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη.
Οἱ ἄνθρωποι στό πέρασμα τῶν αἰώνων μπορέσαμε νά δημιουργήσουμε πολλά. Κανείς ὅμως ποτέ, παρά τά μεγάλα καί σπουδαῖα ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας δέν μπόρεσε νά δημιουργήσει χρόνο. Κανείς, ὅσο πλούσιος καί ἄν εἶναι, ὅσο ἰσχυρός καί ἄν εἶναι, δέν μπορεῖ νά χαρίσει καί στό πιό ἀγαπητό του ἀκόμη πρόσωπο χρόνο, οὔτε νά παρατείνει τή ζωή του ἔστω καί γιά μία ἡμέρα.Ἑπομένως, ὁ χρόνος εἶναι ἕνα ἀπό τά μεγάλα καί μοναδικά δῶρα πού μᾶς χαρίζει ὁ Θεός.
Ὁ χρόνος ὅμως δέν θά μᾶς ἦταν ἕνα εὐχάριστο δῶρο, ἐάν ὁ ἄνθρωπος ζοῦσε ὡς ὑπόδουλος, ἐάν ζοῦσε ὡς φυλακισμένος καί δέν εἶχε τή δυνατότητα νά διαχειρίζεται τόν χρόνο του ἐλεύθερα καί ὅπως αὐτός θέλει. Ἐάν ζοῦσε τόν χρόνο τῆς ζωῆς του, ὅπως ζοῦσαν οἱ ἄνθρωποι πρίν ἀπό τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ, φέροντας τό βαρύ φορτίο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀποξενώσεως ἀπό τόν Θεό, ἐξαιτίας τῆς θεληματικῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τόν Θεό, μετά τήν παρακοή τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ ἀπό τούς πρωτοπλάστους.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀγαποῦσε ὡς πλάσματά του, θέλησε νά μᾶς χαρίσει μαζί μέ τό δῶρο τοῦ χρόνου, καί ἕνα ἄλλο πολύ πιό σημαντικό καί πολύ πιό σπουδαῖο γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους. Καί αὐτό, γιατί τό δῶρο αὐτό δέν ἀφορᾶ ἕνα συγκεκριμένο χρόνο, δέν ἀφορᾶ τόν πεπερασμένο χρόνο τῆς ζωῆς μας, ἀλλά ἀφορᾶ καί τό αἰώνιο μέλλον μας. Τό δῶρο αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ του καί τή γέννησή του στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ γιά χάρη μας, γιά τή σωτηρία μας. Αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο τό ὁποῖο δεχόμαστε καί ἑορτάζουμε αὐτές τίς ἡμέρες.
Ἄν ἔχουμε τόν νοῦ μας στραμμένο σέ αὐτές τίς σκέψεις, ἄν ὅλα αὐτά διακατέχουν τήν ψυχή μας, ὄχι μόνο αὐτές τίς ἑόρτιες ἡμέρες, ἀλλά κάθε ἡμέρα τοῦ νέου ἔτους στό ὁποῖο εἰσήλθαμε καί τό ὁποῖο μᾶς χαρίζει ὁ Θεός, τότε δέν θά μπορεῖ κανένας κακός λογισμός νά εἰσχωρήσει μέσα μας. Καί ἄν κατανοήσουμε τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ, τότε θά προσθέσουμε πόθο στόν πόθο μας γιά τόν Εὐεργέτη μας. Καί ἄν τόν ἀγαπήσουμε τόσο πολύ, τότε θά γίνουμε καί ἐργάτες τῶν ἐντολῶν του, ὅπως ὑπῆρξε καί ὁ Χριστός τῶν ἐντολῶν τοῦ Πατέρα του, ἀλλά ὅπως ἐπιθυμεῖ νά γίνουμε καί ἐμεῖς, σύμφωνα μέ τόν λόγο του: «Ὁ ἀγαπῶν με τάς ἐντολάς μου τηρήσει».
