ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
Υπάρχει μία κατηγορία ανθρώπων , που όσα και αν τους προσφέρει ένας συνάνθρωπός τους, τα θεωρούν δεδομένα και μάλιστα ως υποχρέωσή του,προς το πρόσωπό τους,το οποίο θεωρούν ή προσποιούνται ότι είναι, μεγάλη και βαρυσήμαντη προσωπικότητα!
Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού, σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου και σε όλα τα επαγγέλματα και σε κάθε βαθμίδα και κοινωνική τάξη!
Και γίνονται εύκολα αντιληπτοί,εξαιτίας του εγωιστικού χαρακτήρα που διαθέτουν και της μεγάλης ιδέας που έχουν για τον εαυτό τους!
Κατά σύμπτωση το ανθρώπινο αυτό είδος, ξεκινά την πορεία του με πανομοιότυπο τρόπο κι όταν κατακτήσει το στόχο του, τότε ξεχνά ή αγνοεί όσους το ευεργέτησαν.
Και θα περίμενε κανείς τέτοιοι άνθρωποι, να μην υπάρχουν και να μην ευδοκιμούν εντός των κόλπων της Εκκλησίας!
Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και αφθονούν και αναδεικνύουν αυτό το ξεχωριστό “ταλέντο”, ευθύς μόλις αρχίσουν να ανέρχονται τις βαθμίδες της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας και μάλιστα ,ευθύς μόλις ανέλθουν στον ύπατο της Αρχιερωσύνης βαθμό!
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, είχε στον χώρο του γραφείου του, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή,μία πινακίδα που έγραφε το εύστοχο και χιλιοειπωμένο:
<< Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός, του ευεργετηθέντος αχαρίστου>>.
Δεν ήταν απλώς και μόνον υποψιασμένος για την ύπαρξη των αχαρίστων στη ζωή και κυρίως στην Εκκλησία. Είχε, δυστυχώς, γευτεί κατά κόρον, όπως έλεγε το πικρό ποτήρι της αχαριστίας. Ακόμη και από δικούς του ανθρώπους, απο δικά του πνευματικά παιδιά, τα οποία είχε σκανδαλωδώς ευεργετήσει κσι ευνοήσει !
Το αυτό συμβαίνει σε όλους μας!
Βοηθάμε ανθρώπους, που υπό άλλες θα είχαν χάσει το δρόμο προς την κορυφή και με τις μικρές μας δυνάμεις τους ανοίξαμε δρόμους, βάλαμε πλάτη για να ανέλθουν εκεί όπου επιθυμούν και ορέγονται,
Και αφού το επιτυγχάνουν αυτό,μετά φέρονται με τρόπο αλαζονικό και αχάριστο , λές και τους χρεωστούσαμε την οποια βοήθεια και συμπαράσταση!
Και μία τέτοια συμπεριφορά γεννά, συνήθως ,τον προβληματισμό και τη θλίψη, γιατί δείχνει κενό συνείδησης και περίσσευμα αχαριστίας!
Στις σκέψεις αυτές, έχω καταλήξει πολλές φορές και κυρίως όταν απογοητεύομαι από τις συμπεριφορές κάποιων Αγίων Ιεραρχών μας,οι οποίοι υποτίθεται μας παριστάνουν τους φίλους.
Όσο ζούσε ο Χριστόδουλος και εκείνοι ήταν απλοί Αρχιμανδρίτες και περίμεναν την μεγάλη ώρα της προαγωγής τους, μας μιλούσαν σε μας σχεδόν κάθε ημέρα και φιλούσαν ακόμη και … λερωμένο ράσα για να αποκτήσουν την εύνοια της Αρχιεπισκοπικής αυλής. Και έδειχναν τις δήθεν,καλές και σεβαστικές τους διαθέσεις, οι οποίες,όμως,ήταν υποκριτικές και ψεύτικες!Το αυτό συμβαίνει κσι σήμερα από τους εναπομείναντες στην λίστα αναμονής. Αυτό που άλλαξε είναι τα πρόσωπα της αυλής! Οι συμπεριφορές είναι ίδιες!
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, εντός του χώρου της Εκκλησίας!
Αλλά και στη συνέχεια , αφού οι εν λόγω κληρικοί ανέρχονται μία προς μία τις θέσεις και γίνονται και Αρχιερείς, γράφουν μετά στο …τακούνι του αριστερού .. υποδήματος των, όσους τους βοήθησαν!
Τα παραδείγματα πολλά και ποικίλα!
Σκέφτομαι να αρχίσω να τα γράφω όλα αυτά, ένα προς ένα,και να αποκαλύπτω κρυφά και άγνωστα μέχρι τώρα γεγονότα του σύγχρονου εκκλησιαστικού μας βίου!
Άλλωστε στον ήδη έτοιμο υπό έκδοση δεύτερο μεγάλο τόμο μου , τον αφιερωμένο στον Μεγάλο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, κάνω εκτενή αναφορά στους Αρχιερείς που εξελέγησαν επί των ημερών του, και παραθέτω λεπτομέρειες της κάθε εκλογής!Αλλά και σε επόμενες εκλογές που έγιναν επί Ιερωνύμου. Για το πώς εξελέγησαν και πώς ανέβηκαν τα σκαλοπάτια της εκκλησιαστικής Ιεραρχίας!
Ναι δεν είναι μόνον αυτοί που εξελέγησαν επί Χριστοδούλου.
Είναι κι αυτοί που ευεργετήθηκαν άμεσα από τον Χριστόδουλο οι οποίος τους άνοιξε τους δρόμους, αλλά δεν πρόλαβαν να γίνουν Αρχιερείς επί των ημερών του! Αν τους ρωτήσεις σήμερα θα σου πούν ότι το άξιζαν κσι έπρεπε να ανέλθουν στο ύπατο αξίωμα της Εκκλησίας. Η οίηση δυστυχώς που τους έχει καταλάβει δεν τους αφήνει να δούν και να κρίνουν καθαρά! Αρκεί ωστόσο να ακούσεις πολλούς απ´αυτούς να κηρύττουν ή να ομιλούν, για να καταλάβεις το κενό του μυαλού τους και την πνευματική τους πενία και αγραμματοσύνη!
Δεν θέλω να περάσω σε προσωπικές αναφορές και παραδείγματα μολονότι μου το ζητάτε. Θάρθει και αυτή η στιγμή.
Προς το παρόν ας αναρωτηθούμε ποιός αλήθεια, από τους Ιεράρχες εκείνους που εξελέγησαν επί Χριστοδούλου τον μνημονεύουν κατά την θεία Λειτουργία και μάλιστα εμφανώς κατά την κύρια Είσοδο; Ελάχιστοι! Και αυτό όχι γιατί θεωρούν υποχρεωμένοι να το τηρούν, αλλά γιατί το νοιώθουν!
Το θέμα αυτό είναι τεράστιο. Και όσο γράφω τόσο θυμάμαι γεγονότα και μάλιστα πρόσφατα, που με κάνουν να θυμώνω και να πονώ!
Ας βάλουμε εδώ μία άνω τελεία και θα επανέλθουμε κάποια στιγμή για να φωτίσουμε ακόμη περισσότερο το ευαίσθητο αυτό θέμα.
