Quo vadis Κωνσταντῖνε Δῆμτσα ;

Άρθρο του κ. Αντώνη Γ. Ζαμπέλη π. γενικού διευθυντή της ΕΚΥΟ

Θά ἠμποροῦσα νά χρησιμοποιήσω καί ἓνα ἂλλο τίτλο στό μικρό μου ἂρθρο πού ἀκολουθεῖ, ὁ ὁποῖος ὃμως προσκρούει στήν ἀστική μου εὐγένεια καί θά εἶχε σχέσι μέ ἀγρούς, ζαρζαβατικά καί μή ἐνδεδυμένους .
Σάν κεραυνός ἐν αἰθρία ἒπεσε προχθές (02/08/2018) ἡ εἲδησις ὃτι ἡ ἀριστερόφρων Κυβέρνησις ἐδιόρισε ἐν κρυπτῶ καί παραβύστω ἐν μέσω θέρους τόν κ. Κωνσταντῖνο Δῆμτσα ὡς Διοικητήν τοῦ Ἁγίου Ὂρους. Στήν ἀρχή ἐνόμισα ὃτι ἦταν ἀστεῖο καί ἐκοροΐδεψα τόν κομιστή τῆς εἰδήσεως διότι τοῦ ἀρέσουν τά χωρατά ἂν καί Ἀρχιερεύς.
Ὃταν ὃμως διεπίστωσα ὃτι ἦτο μία πραγματικότης, δέν ἢξερα ἐάν ἒπρεπε νά γελάσω ἢ νά γελάσω δίς (διότι ὁ κλαυθμός ἀπαιτεῖ μία σοβαρή κατάστασι).
Ἀνελογίσθην λοιπόν πῶς ὁ περί οὗ ὁ λόγος ἀνελίχθη στούς κόλπους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου. Ἐπειδή ὁ τρόπος ἐπαγγελματικῆς ἀνελίξεως καί τό ὑπόβαθρο ἑνός ἀνθρώπου ἒχει μεγάλη σημασία ὃταν ἐπηρεάζη σημαντικούς φορεῖς καί ὀργανισμούς θά πρέπη νά φανερώνεται στό πλατύ κοινό (ἐν προκειμένω στό ἐκκλησίασμα) τό ποιόν καί ἡ ἐπαγγελματική ἐπάρκεια τοῦ συγκεκριμένου ἀτόμου. ἰδιαιτέρως ὃταν διαπιστώνεται ὃτι ἐνῶ ἀποτυγχάνει στά λειτουργήματα τά ὁποῖα τοῦ ἀνατίθενται, ἐκεῖνος ἀντί ν’ ἀποπέμπεται προάγεται.
Ὁ κ. Δῆμτσας λοιπόν ἀπό ἀσήμαντος δημοσιογράφος σέ κάποια ἐπαγγελματικά περιοδικά τοῦ συγκροτήματος Μπόμπολα, μέ τήν ἰσχυρά παρέμβασί μου στόν ἐκλεγμένο Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο τό 2008 καί ὂντας ἡ ταπεινότητά μου ὁ Γενικός Διευθυντής τῶν Οἰκονομικῶν Ὑπηρεσιῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀναλαμβάνει τήν διοίκησι τοῦ φιλανθρωπικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὀργανισμοῦ «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» μέ σκοπό τήν οἰκονομική ἐξυγίανσι της καί τήν ὀρθολογικώτερη διαχείρισί της. Μετά τήν πάροδο δύο ἐτῶν, τήν ἐγκαταλείπει καταχρεωμένη χωρίς νά ἒχη λύσει κανένα πρόβλημα – ἀντιθέτως τά ἒχει μεγενθύνει γεωμετρικῶς, μεταπηδῶντας σέ ἂλλο νέο ἐκκλησιαστικό ὂχημα τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν (ΑΠΟΣΤΟΛΗ) στό ὁποῖο «μεγαλουργεῖ» {τήν διαχείρισι, τά ἒσοδα καί τίς δαπάνες τοῦ ὁποίου πιστεύω ὃτι θά ἐξετάσουν λεπτομερῶς τά ἐλεγκτικά ὂργανα τῆς ἑπομένης Κυβερνήσεως μέ κριτήρια καί διαδικασίες ἐπαγγελματικές καί ὂχι τοῦ τύπου πού ἐχρησιμοποιήθησαν στήν παραπομπή τῶν στελεχῶν τῆς ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ}.
Καί τώρα, ἡ ἀριστερόφρων ἂθεη Κυβέρνησις κάνοντας ἲσως (;) τό χατίρι ἑνός φιλικά πρός αὐτήν διακειμένου Ἀρχιεπισκόπου (ἲσως ὁ μόνος πού τῆς ἒχει ἀπομείνει) καί κάποιων ξένων παραγόντων πού ἀνακατεύονται τελευταίως ἐπί παντός τοῦ ἐπιστητοῦ, προάγει τόν συγκεκριμένο στήν διοίκησι ἑνός ἁγιοτόκου καί ἁγιωνύμου Ὀργανισμοῦ μέ οἰονεί ἰσχῦ Κράτους, τό Ἃγιον Ὂρος, «τό περιβόλι τῆς Παναγίας».
Ἀναρωτιέμαι λοιπόν σέ τί ἐπίπεδο ἒχει φθάσει ἡ Πατρίδα μας ὃταν, στόν πιό ἱερό καί καθαγιασμένο ἀνεξάρτητο ὀργανισμό, τοποθετῆ ἓνα ἂτομο μέ ἐλαχιστότατα τυπικά, ἐκκλησιολογικά καί οὐσιαστικά προσόντα, ἂνευ πανεπιστημιακοῦ πτυχίου (ἀπεκαλύφθη καί αὐτό σέ πρόσφατη δίκη) καί ἀποδεδειγμένης διοικητικῆς ἀνεπάρκειας. Ποιοῦ τά συμφέροντα ἐξυπηρετεῖ τό ὑπουργεῖο ἐξωτερικῶν κάνοντας τήν συγκεκριμένη ἐπιλογή ; Πάντως ὂχι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ὁ ὁποῖος ἒχει τήν πνευματική δικαιοδοσία καί δεν ἠρωτήθη ἀλλά οὒτε τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ὂρους ἀλλά οὒτε καί τῆς Ἐκκλησίας ἐν γένει , οἱ ὁποῖοι γίνονται ἁπλῶς μάρτυρες μίας τοποθετήσεως ἀνθρώπου ἂνευ οὐσιαστικῶν προσόντων.
Μήπως, ἐντάσσεται στό μεγάλο γεωπολιτικό παιγνίδι τό ὁποῖο ἀνοίγεται τώρα στά Βαλκάνια ; Ἂς μήν λησμονοῦμε ὃ,τι τό Ἃγιον Ὂρος ἀποτελεῖ τό λίκνο τοῦ θρησκευτικοῦ πολιτισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων, Ρώσων καί Βαλκανίων. Ἡ Μονή Παντελεήμονος τῶν Ρώσων καί τῶν Οὐκρανῶν, ἡ Μονή Χελανδαρίου τῶν Σέρβων, ἡ Μονή Ζωγράφου τῶν Βουλγάρων, ἡ Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου τῶν Ρουμάνων. Ἐπίσης, οἱ γηγενεῖς Μονές ἒχουν ἀναπτύξει σχέσεις καί συμμαχίες ἒνθεν καί ἒνθεν. Ποιός μπορεῖ νά λησμονήση τήν σχετικά πρόσφατη ἐπίσκεψι τοῦ Ρώσου Προέδρου στήν Μονή Παντελεήμονος καί στίς Καρυές ὑπό τό βλέμμα καί τίς ἀγκάλες τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου Ἐφραίμ καθώς καί ὃλων τῶν Προέδρων τῶν Βαλκανικῶν χωρῶν στις ἀντίστοιχες Μονές χωρίς νά ἀποσιωποῦμε βεβαίως τό ὂψιμο ἐνδιαφέρον τοῦ πολύφερνου καί πολυπράγμονος πρέσβη τῶν Ἠνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς ὁ ὁποῖος ἐφρόντισε προσφάτως νά ἐπισκεφθῆ τά κυριότερα Μοναστήρια τοῦ Ὂρους.
Ἀντιλαμβάνομαι ὃτι γιά μία ἀκόμη φορά, ὁ Ἓλλην Μακαριώτατος ὃπως πάντα, ἒταξε τά πάντα στούς πάντες παλαιούς φίλους καί ὑποστηρικτές ἀλλά καί στούς νέους προστρέξαντες νυμφίους (οἱ ὁποῖοι ὃμως ἀπό τό παρελθόν γνωρίζουν καλά τόν Κωστῆ καί προσβλέπουν σ’ αὐτόν ὃ,τι θ’ἀνατρέψη τίς ὑπάρχουσες ἰσχυρές συμμαχίες) .
Ἐπειδή ὃμως στήν συγκεκριμένη περίπτωσι, ὁμιλοῦμε γιά τό «Περιβόλι τῆς Παναγίας» καί ἐπειδή πιστεύομεν εἰς Ἓναν Θεό , Πατέρα , Παντοκράτορα, προσδοκοῦμε στήν ἐπιβολή τῆς Θελήσεως Του καί στήν ἀνάδειξι τοῦ σχεδίου Του μ’ὃλους αὐτούς τούς μπαγάσηδες πού ἒχομε μπλέξει ! Ὁψόμεθα καί προσευχόμεθα….

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΕΞΑΨΑΛΜΟΥ: Ο κ. Αντώνης Γ. Ζαμπέλης, π. Γενικός Διευθυντής της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών της Εκκλησίας της Ελλάδος και διαπρεπής οικονομολόγος με ένα άρθρο παρέμβαση βάζει φωτιά στα μπατζάκια( όπου υπάρχουν και αν υπάρχουν ) και στα …ράσα της Εκκλησίας με αφορμή την προώθηση του κ.Κωστή Δήμτσα της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» στη θέση του Διοικητή του Αγίου Όρους.Με το άρθρο αυτό ο κ. Ζαμπέλης διαφωτίζει άγνωστες μέχρι τώρα  πτυχές του θέματος  και ενημερώνει αρκούντως το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά και τη Νέα Δημοκρατία για την επόμενη μέρα.