Του π. Ηλία Μάκου

Από συνήθεια, από άγνοια και από ευσεβισμό και όχι από κανονικότητα, σε κάποιους ναούς και κυρίως μοναστήρια, ψάλθηκαν και  αυτόν τον Δεκαπενταύγουστο τα εγκώμια της Θεοτόκου μπροστά σε στολισμένο Επιτάφιο.

Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την εορτή, που  ο χαρακτήρας της, όμως, είναι αναστάσιμος, ακριβώς, επειδή δεν πρόκειται για θάνατο, αλλά για προσωρινή κοίμηση.

Μάλιστα το θέμα αυτό έχει απασχολήσει από πολύ παλιά τη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας. 

Μια εγκύκλιος της Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος του 1865, την οποία υπογράφει ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόφιλος και τρεις ακόμη Μητροπολίτες της εποχής εκείνης (Μεσσηνίας Προκόπιος, Μονεμβασίας και Σπάρτης Διονύσιος και Νάξου Παρθένιος)καταδικάζουν  αυτές τις πρακτικές.

Εξάλλου, όπως λέει ο γνωστός και αγωνιστής αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Αεράκης, “ουδέποτε η Εκκλησία δέχτηκε τέτοια παραφωνία. Στην ύψιστη χαρά, όπως η Κοίμηση της Θεοτόκου, να παρεμβάλλεται θρήνος!  Ουδέποτε στην παράδοση τόσων αιώνων είχαμε τη μέρα της Θεομητορικής χαράς πένθιμο θρήνο. Ουδέποτε κυκλοφορούσε ειδική…φυλλάδα…”. 

Τέτοιες πρακτικές μετατρέπουν τη λατρεία σε φολκλορικό θέαμα. Θα αναρωτηθεί, ωστόσο, κανείς, μέσα στις τόσες άλλες αλλοιώσεις αυτό ενοχλεί… Όλα ενοχλούν, γιατί επιφέρουν παραμορφώσεις… 

Ο άγιος Θεοφάνης ο υμνογράφος, εγκωμιάζοντας με θεόπνευστους στίχους την Κοίμηση της Παναγίας, λέει ότι ο ουρανός ανοίγει την αγκαλιά του για να δεχθεί εκείνη, που γέννησε τον αχώριστο σε κάθε τόπο της κτίσης και η γη αναβλύζει μια πηγή, που χαρίζει στον κόσμο ευλογία και τον στολίζει με κάθε ωραιότητα. 

Πώς, όμως, μπορεί ο θάνατος να είναι πηγή ευλογίας και χαράς; 

Πώς η Παναγία Θεοτόκος Μαρία με την κοίμησή της αναζωοποίησε τον κόσμο; 

Η Παναγία ήταν ενωμένη με τον Χριστό. Όπου Χριστός, εκεί ζωή και ευλογία. Αυτή τη ζωή κράτησε η Παναγία και αυτής της ζωής έγινε πηγή.  Όπως το νερό της πηγής αρδεύει και μεταμορφώνει ακόμη και τα άγονα και πετρώδη εδάφη, έτσι και η Παναγία με την άγια ζωή της και την προς τον Χριστό μεσιτεία της καλλιεργεί και δροσίζει τις καμένες καρδιές από τα βάσανα και τον πόνο και την αμαρτία.

Έτσι οι θρήνοι δεν ταιριάζουν στην κοίμησή της.