Του π.Ηλία Μάκου
Διαπιστώνουμε πάντοτε, αλλά πολύ περισσότερο στις ημέρες μας, ότι δεν λείπουν οι βλάσφημοι άνθρωποι και με τα λόγια και με τα έργα.
Το βλέπουμε στους άλλους, μπορεί, δυστυχώς, να το δούμε και στους εαυτούς μας.
Είναι δείγμα αληθινά ελεύθερης κοινωνίας και πολιτισμού η βλασφημία κατά των θείων; Σαφώς και όχι, αφού το υβρεολόγιο, οποιαδήποτε μορφή και αν έχει, είναι προσβλητική και απαξιωτική συμπεριφορά.
Είναι απρέπεια, που δεν ταιριάζει καθόλου στο στοιχειώδη αυτοσεβασμό μας και παραβιάζει παράφορα και κατάφορα την αυτονόητη ευπρέπεια.
Και πολύ ορθά ο αντιρατσιστικός νόμος περιλαμβάνει πρόβλεψη για την προστασία των συμβόλων των άλλων θρησκευμάτων.
Όπως και ο ποινικός κώδικας προβλέπει την τιμωρία της υβριστικής συμπεριφοράς ατόμου προς άτομο.
Δεν είναι, όμως, αντιφατικό έως μη λογικό να θεωρείται, και καλώς συμβαίνει, ενέργεια ποινικά ελεγχόμενη η ύβρις είτε εναντίον των άλλων θρησκευμάτων είτε εναντίον προσώπων, και όχι εναντίον του Θεού, του Χριστού, της Παναγίας ή των Αγίων; Σαφώς και είναι, κατά την δική μας κρίση.
Όπως και νάχει, ωστόσο, ανεξάρτητα από το τι ορίζει ο ανθρώπινος νόμος, για τους πιστούς η βλασφημία κατά των θείων είναι ηθικά κολάσιμη πράξη!
Δεν μπορεί να μην επισημανθεί ότι κάθε αποξένωση από τις ρίζες μας, τις γνήσια Ελληνορθόδοξες, αποδυναμώνει και μάλιστα επικίνδυνα την κοινωνία.
Έχει αποδειχθεί στο ιστορικό διάβα ότι οι Έλληνες δεν είναι δυνατόν να ζήσουν χωρίς την Ορθόδοξη πίστη, αφού κυλάει στο αίμα τους.
Οτιδήποτε πλήττει και απειλεί την πίστη τους πλήττει και απειλεί και τους ίδιους. Η πίστη είναι κάτι πολύ βαθύτερο από φθηνούς προπαγανδισμούς.
Αποτελεί την ξεχωριστή και πνευματική ιδιοτυπία και ταυτότητά μας συγχρόνως. Είναι η διατήρηση και η ενδυνάμωση και η ανανέωση των παραδόσεων μας, που έχουν να κάνουν με την υπαρξιακή μας οντότητα.
Κάθε απόπειρα ναρκοθέτησης της πίστης, επιδρά αρνητικά στην ψυχική μας ποιότητα, που πρέπει να διατηρηθεί αλώβητη, για να μην αλλοιωθεί και ξεπέσει η φυσιογνωμία μας.
Γι’ αυτό ας κάνουμε τις καρδιές μας σε τούτο τον κόσμο, ανεξάρτητα από τα νομοθετικά θεσπίσματα, χωρίς συλλογισμούς και στεναγμούς, μια ζεστή φωλιά για τον μεγάλο εξόριστο, το Θεό μας…
