Συνεχίστηκε σήμερα ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών η δίκη για την υπόθεση της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.
Κατ’ αρχάς τοποθετήθηκαν επί της κατηγορίας οι συνήγοροι των κατηγορουμένων.
Εν συνεχεία οι νομικοί παραστάτες της Μονής, τοποθετούμενοι επί της πολιτικής αγωγής, ανέλυσαν στο δικαστήριο την πορεία των συναφών αστικών δικών που διεξάγονται παράλληλα σε διάφορα πολιτικά δικαστήρια της χώρας και κατέθεσαν στο δικαστήριο τις 18 ήδη εκδοθείσες δικαστικές αποφάσεις, όλες νεώτερες σε σχέση με το κατηγορητήριο.
Από τις αποφάσεις αυτές αναδύεται πλέον μια εικόνα εντελώς διαφορετική, από εκείνη που εμφανίζει η κατηγορία και το Δημόσιο: όλες δέχονται ομόφωνα –και σε πλήρη αντίθεση με την κατηγορία-, ότι η λίμνη Βιστωνίδα θα μπορούσε να είναι ιδιοκτησία της Μονής (επομένως δεν είναι εξ ορισμού αυτονόητο το αντίθετο), ότι οι βυζαντινοί της τίτλοι (τα περίφημα «Χρυσόβουλλα») δεν είναι αόριστα, ότι η Μονή βρίσκεται και ασκεί πράξεις νομής καλόπιστα στο Μετόχι της στην Λίμνη επί χίλια έτη, ότι οι Οθωμανοί δεν αφήρεσαν την περιουσία του μοναστηριού, ότι οι αξίες των ανταλλαγέντων ακινήτων δεν ήταν αναντίστοιχες με τις αξίες της λίμνης, ότι το ΣΟΕ έκανε σωστά τη δουλειά του, καθώς και ότι οι μοναχοί δεν ζημίωσαν με τις πράξεις τους το Δημόσιο.
Ιδιαίτερη αίσθηση έκαναν όμως τα έγγραφα που προσκομίσθηκαν, από τα οποία φαίνεται ότι όλη η Ορθόδοξη Εκκλησία ανέκαθεν γνώριζε και αποδεχόταν τα δικαιώματα της Μονής στο Μετόχι της στην Λίμνη Βιστωνίδα (εξ ου και έχουν ασκηθεί αντίστοιχες πρόσθετες παρεμβάσεις ενώπιον των αστικών δικαστηρίων), ακόμη δε περισσότερο η για πρώτη φορά γνωστοποιούμενη έγγραφη μαρτυρία του τέως πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος, έχοντας διατελέσει υφυπουργός οικονομικών της Κυβέρνησης Σ. Βενιζέλου το 1951, βεβαιώνει ότι και η τότε κυβέρνηση, μαζί με αρκετές ακόμη, απεδέχθη την ιδιοκτησία της Ι. Μονής δια νόμου, πράγμα που επιβεβαιώνουν τα προσκομισθέντα από τη Βουλή παλαιά έγγραφα.
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα της ένορκης αυτής βεβαίωσης, την οποία ανέγνωσαν στο ακροατήριο οι νομικοί παραστάτες της Μονής, στην οποία ο πρώην πρωθυπουργός -και εμπειρότερος εν ζωή Έλλην πολιτικός- εξ ιδίας γνώσεως δηλώνει: «Η πρόσφατη αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της Ι. Μονής και η καλλιεργηθείσα στα ΜΜΕ εντύπωση ότι για πρώτη φορά οι κυβερνήσεις Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή αποδέχτηκαν τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Μονής στη λίμνη, βρίσκεται σε προφανέστατη αντίθεση με την σταθερή και γνωστή σε όλους θέση των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, που επελήφθησαν του ζητήματος με διάφορες αφορμές, μεταξύ των οποίων και η συγκεκριμένη κυβέρνηση του Σοφ. Βενιζέλου, στην οποία μετείχα. Όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις αυτές, ευλόγως μεν –περισσότερο ή λιγότερο η κάθε μία– επεδίωξαν και κατάφεραν να αναμιχθούν για λόγους δημοσίου συμφέροντος στην εκμετάλλευση της Λίμνης, ουδέποτε όμως αμφισβητήσαμε το ιδιοκτησιακό της καθεστώς, όπως αυτό είχε αναγνωρισθεί μετά την δίκαιη και για τα δύο μέρη και οριστική λύση που έδωσε η κυβέρνηση Παπαναστασίου με νομοθετικό διάταγμα το 1924.
Επ’ αυτής δε ακριβώς της δεδομένης λύσεως της κυβερνήσεως Παπαναστασίου εδράζεται και ο αναγκαστικός νόμος 1924/1951, τον οποίο προσωπικώς εισηγήθηκα και του οποίου την ως άνω εισηγητική έκθεση υπογράφω».
