Οριακά και σημαντικά είναι όσα θα ακούσουμε αύριο στο Ευαγγέλιο. Δεν είναι κυρίαρχο πρόσωπό μας ο Κύριος αλλά και οι Μαθητές Του που ακούν την πρόσκλησή Του και αρχίζουν να συμπορεύονται, όχι απλά στα παράλια της Γαλιλαίας, αλλά σ’ εκείνα της ανθρωπότητας. Σπουδαίο πρόσωπο της Ευαγγελικής περικοπής, που φιλοξενεί η ευχαριστιακή σύναξη στις 30 Νοεμβρίου, είναι ο Απόστολος Ανδρέας, αφού εκείνη την ημέρα θυμόμαστε την ζωή του και τιμάμε το μαρτύριό του.
Η συμπόρευσή του με τον Ιησού και η εντολή που έλαβε να κηρύξει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης (όπως και οι άλλοι Απόστολοι) άνοιξε νέο σημαντικό κεφάλαιο στην προσωπική του ζωή και στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Η κληρωθείσα ιεραποστολική πορεία του ήταν εμπειρία μοναδική, που έκρυβε βασανιστήρια, διωγμούς, εμπαιγμούς, ειρωνείες, αλλά και που φανέρωνε το θέλημά του Θεού στην ανθρωπότητα: ν’ αλλάξει ρότα το καράβι της για να σωθεί και όχι να καταποντισθεί από τα κύματα της αμαρτίας και της πλάνης.
Η τεράστια σε αποστάσεις, με τα δεδομένα της εποχής, ανάληψη της πρωτοβουλίας ευθύνης για τον ευαγγελισμό εθνών και φυλών, ήταν το αντίδοτο στην αποδοκιμασία ως προς την καταγωγή του Ναζωραίου από τον Απόστολο Ναθαναήλ. Οι άνθρωποι χαρακτηρίζουν τον τόπο και όχι ο τόπος εκείνους. Μέχρι η ανθρωπότητα να το κατανοήσει αυτό θα σέρνεται μεταξύ επιφύλαξης και άρνησης, αποδοκιμασίας και αδράνειας για κάθε τι το ξένο και διαφορετικό. Ευτυχώς των ανθρώπων ιδεολογήματα και εφευρήματα είναι όλα αυτά. Ο ρατσισμός δεν είναι γνώρισμα μόνο παρανοϊκών, αλλά και καθενός που νομίζει ότι η ταμπέλα είναι καλύτερη από τις συζητήσεις, η σύρραξη από την σύμπραξη και η απαλλαγή από την γνωριμία.
Η παγκοσμιοποίηση που έλαβε στις ημέρες μας δαιμονικές μορφές, έγινε πράξη, όταν το περί Χριστού κήρυγμα έγινε υπόθεση των απλών ψαράδων μετά την Πεντηκοστή και που η καθεμία αποστολική διαδρομή είχε την δυναμική τους, τον στόχο της αλλά και το τέρμα της. Για τον εορταζόμενο αύριο Απόστολο Ανδρέα η πορεία είχε μαρτυρικό τέλος στην Αχαϊκή πρωτεύουσα. Είχε περάσει εν τω μεταξύ από τόπους ξένους γι’ αυτόν μέχρι τότε και ανθρώπους δύσκολους για να δεχθούν τον σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό ως συγκάτοικο της ζωής τους.
Δεν περιορίσθηκε στους συμπατριώτες του, ούτε καν στους γείτονές του λαούς ο γιός του Εβραίου Ιωνά και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου. Ότι βρήκε τον Μεσσία και τον δίδαξε σε αμέτρητους, αυτό τον χαροποίησε.
Υπάρχουν λίγες πληροφορίες περί Ανδρέου του πρωτοκλήτου προκειμένου να τις ψάξουμε εμείς με την πίστη μας και να τις ψαύσουμε με τον θαυμασμό μας. Η γραπτή σιωπή δεν είναι τυχαία. Μίλησε στην ιστορία με την βιωτή του και πλούτισε την ζωή του με το μαρτύριό του. Ιεραποστολή μέχρι αίματος, υπακοή μέχρι θαύματος. Στοιχεία ξένα για τους θνητούς, γνωρίσματα άπειρα για τους Αγίους μας.
Ο κυριακός λόγος ήταν αναμφισβήτητα ρήξη με το κατεστημένο της εποχής , που είχε να κάνει ακόμα και με την καταγωγή του άλλου, την μόρφωση ή τα θρησκευτικά του πιστεύω. Τα ανέτρεψε, γιατί στην ουσία ήταν απλή έκφραση ιδεών , αγοραπωλησία συνειδήσεων, βαττολογία και όχι πράξη, διάκριση και όχι σύναξη. Ο ίδιος ο Κύριος κατέρριψε ταμπού της εποχής Του. Ο Απόστολος Ανδρέας υπερβαίνει και εκείνος τις δυνάμεις του και περιοδεύει πολιτείες και χωριά, για να γνωρίσουν όχι αυτόν, αλλά τον Κύριο. Δεν προβάλει τον εαυτό του, αλλά τον καλέσαντα για ιεραποστολή. Με την δική Του χάρη θαυματουργεί και με εγκάρδια χαρά διδάσκει, ανοίγει τις πύλες της νέας Βασιλείας, χωρίς τείχη και σύνορα, χωρίς διάκριση χρημάτων και χρωμάτων, φυλών και φύλλων. Αυτό υπηρετεί ο Απόστολος Ανδρέας με αυταπάρνηση μέχρι θυσίας.
Έκρυψε με επιμέλεια λεπτομέρειες της δράσης του στα έγκατα της ιστορίας, για να φανερωθεί ο Ένας και ρυθμιστής της, ο Χριστός. Δύσκολο έργο και επίπονο η αυταπάρνηση έναντι του κομπασμού, η προσφορά έναντι της εγωπάθειας, η ταπείνωση έναντι της αυταρέσκειας, ενέργειες και αντιδράσεις δυστυχώς πολλών και διαφόρων αυτόκλητων σωτήρων της Εκκλησίας. Ο Χριστός για κάποιους γίνεται όχι το όχημα της σωτηρίας τους, αλλά το όργανο της προβολής τους. Δεν ανήγγελλε ο Ανδρέας την εύρεση του Μεσσία μόνον στον αδελφό του Πέτρο, αλλά και σε έθνη πολλά και διάφορα που επισκέφθηκε. Βρήκε μεν τον Λυτρωτή, γεύτηκε όμως και το ίδιο τέλος: Σταυρό. Εμείς απλά τον γνωρίζουμε και εύκολα τον εξορίζουμε.
Οι ημέρες μας είναι περίεργες. Καλούμαστε κάθε λεπτό να διαχειριστούμε σωστά την πείνα μας και να εξουσιάσουμε δυναμικά την δίψα μας. Για να γίνουμε άξιοι σύντροφοι και συντοπίτες των Αγίων πρέπει να ξεπεράσουμε εμπόδια και δικαιολογίες. Ο διπλανός μας ή ο γείτονάς μας σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ο εχθρός μας, όσο και αντίθετος αν είναι στην εμφάνιση, την γνώση, την καταγωγή, την περιουσία.
Ο Απόστολος Ανδρέας είδε να χορταίνουν χιλιάδες και να ξεδιψά μια γυναίκα. Ήταν όλοι τους κοντά στον άρτο της ζωής και στο νερό το ζωντανό. Σπουδαία ήταν η εμπειρία που είχε. Οι χορτασμένοι πολλοί να αναφέρονται πλέον συχνά και η μία να τιμάται πανηγυρικά. Αποθέματα τεράστια και ανεξάντλητα της αγάπης Χριστού για τον άνθρωπο είδε, έζησε και πρόσφερε στην συνέχεια ο αύριο εορταζόμενος Απόστολος, γι’ αυτό και εργάστηκε αγόγγυστα και ανεπιτήδευτα. Μπορεί ένα έργο τέχνης να κρίνεται στις λεπτομέρειες, όταν όμως αντικαθίσταται με μαρτύριο, αυτό γίνεται πρόκληση για θαυμασμό και πρόσκληση για μίμηση. Η υπέρβαση τειχών έφερε το σωτηριώδες μήνυμα του Κυρίου μέχρι τον τόπο μας και συνεχίζεται καταρρίπτοντας φοβίες για τον άλλον, επιφυλάξεις για τον ξένο, προκαταλήψεις για το(ν) αντίθετο .
Οι καιροί μας θέλουν τους χριστιανικούς λαούς ενωμένους, γιατί τα προβλήματα είναι παγκόσμια και η αντιμετώπισή τους απαιτεί ενότητα εν ονόματι Ιησού, ως αδέλφια μεταξύ μας και παιδιά Του. Όταν βάλουμε χρώμα στην ζωή μας και πάψει αυτή να είναι γκρίζα, τότε δεν θα δίνουμε σημασία στο χρώμα δέρματος του άλλου. Τότε δεν θα στοχοποιούμε πόλεις και λαούς, αφού κάθε τόπος και σύνολο έχει τους ακραίους και επιπόλαιους
Η ζωή θα μας χαρίσει συναντήσεις πολλές και γνωριμίες αμέτρητες. Άλλες θα μας ευχαριστήσουν και μερικές θα μας απογοητεύουν. Από ορισμένες θα δυσαρεστηθούμε και από κάποιες θα ευεργετηθούμε. Ας προσέξουμε την επόμενη στιγμή πώς θα μας βρει και η ημέρα πώς θα μας αφήσει. Ν’ αντισταθούμε στα απειλητικά σημάδια της πίκρας και της παραίτησης, της μιζέριας και της θλίψης. Δεν μας αξίζουν. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα αύριο και η εορτή του Μεγαλομάρτυρα Ανδρέα απαντούν σε απορίες μας και λύνουν τα ερωτήματα. Ας ψάξουμε το δέντρο της δικής μας αντάμωσης και σίγουρα θα βρεθούμε στο δάσος της δικαίωσης.

* Του Αρχιμ.Χρυσοστόμου Χρυσόπουλου