Του Αρχιμ. Βενεδίκτου Παπαδοπούλου

>> Απορεί και εξίσταται μεγάλη μερίδα του ορθοδόξου πληρώματος–μεσούσης της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής,κατά την οποίαν η Εκκλησία μας καλεί σε κατάνυξη,προσευχή και νηστεία και από βρωμάτων και από λόγων–καθώς παρακολουθεί ορθόδοξο ιερέα ,να εκστομίζει απειλές,συμμετέχων σε διαμαρτυρία κατά των προσφύγων στην περιοχή της Βέροιας. Και όλα αυτά μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και με ύφος και λόγους που δεν συνάδουν με το ιερατικό σχήμα και ασφαλώς την ιερατική περιβολή. Διαμαρτύρεται για τους πρόσφυγες που θα φιλοξενηθούν σε στρατόπεδο της περιοχής τους και απειλεί πως θα γίνει “χαμός”, αν πειραχτεί έστω και μια τρίχα από τα μαλλιά μιάς μοναχής που μονάζει σε παρακείμενο μοναστήρι. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι ο ίδιος κληρικός που φώναζε απειλών και προκαλών να του κάνουν μήνυση,την επόμενη ημέρα σε πρωινή εκπομπή στην τηλεόραση, παρουσιάστηκε σώφρων και ιματισμένος,με ύφος γαλήνιο και πράο και τον τόνο της φωνής του ήπιο και ήρεμο, προκειμένου να εξηγήσει τα ανεξήγητα της προηγούμενης εκκωφαντικής και προκλητικής εμφάνισής του.
>> Εκ της συμπεριφοράς αυτής προκύπτουν δύο τινά:κατά πρώτον ότι όλα τα παραπάνω ουδεμίαν σχέση έχουν μετά της ορθοδόξου εκκλησιολογίας και πνευματικότητας. Το καταμαρτυρούν και το επιβεβαιώνουν οι μυριάδες των Αγίων μεγαλομαρτύρων και μαρτύρων της Εκκλησίας μας, που όχι μόνο τρίχες της κεφαλής τους εθυσίασαν, αλλά έχυσαν και το αίμα τους ακόμη, για την πίστη την Αγία, είς τύπον του αρχιθύτη Ιησού Χριστού, ο οποίος διά την ημών σωτηρίαν και μάστιγας και κολαφισμούς και εμπαιγμούς και Σταυρόν και μαρτυρικόν θάνατον υπέστη, άνευ απειλών και προκλήσεων.
>> Καθημερινά η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη Αγίων ανδρών τε και γυναικών, που δεν εφείσθησαν κόπου, πόνου και βασάνου και προσέφεραν τας ψυχάς των λύτρον αντί πολλών, κατά το παράδειγμα Εκείνου. Είναι άφθονο το αίμα των μοναχών και μοναζουσών που εχύθη ανά τους αιώνας προς στερέωση και καρποφορία του δένδρου της πίστεως. Άγιοι των πρώτων χριστιανικών αιώνων που ερρίφθησαν στα λιοντάρια από τους ειδωλολάτρες αυτοκράτορες, διώκτες των χριστιανών και όμως δεν αλλαξοπίστησαν μη…”φοβούμενοι για τις τρίχες της κεφαλής των”.
>> Πλήθος Αγίων νεομαρτύρων που υπεραμύνθηκαν της πίστεως Του Χριστού και της πατρίδος,κατά τους αγώνες της εθνικής παλιγγενεσίας και αποτίναξαν τον Τουρκικό ζυγό, χωρίς ανεπέρειστες απειλές, αλλά με αυτοθυσία και αποφασιστικότητα. Πόσα μοναστήρια ορθόδοξα αλώθηκαν από την Τουρκιά ή τους πειρατές και οι μοναχές βεβηλώθηκαν και σφαγιάστηκαν! Πόσα και πόσα θαύματα εξιστορούν σήμερα τα μοναστήρια μας για θαυματουργικές επεμβάσεις των Αγίων, που έσωζαν τους μοναχούς από την πυρά ή τη σφαγή; Εκατοντάδες φιδάκια ζώνουν το ναό της Παναγιάς της Φιδούσας στην Κεφαλλονιά, κάθε χρόνο τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου στη χάρη της,τα οποία είναι ακίνδυνα και οι πιστοί τα πιάνουν στα χέρια τους άφοβα,καθώς πρόκειται για τις μοναχές που η πρόνοια Του Θεού μεταμόρφωσε σε άκακα φιδάκια, με το σημείο του Σταυρού στην κεφαλή ως διακριτικό σημάδι εξ Ουρανού, προκειμένου να τις διαφυλάξει από την ιεροσυλία και τη σφαγή του κατακτητή. Ουδέποτε η Εκκλησία και οι συνειδητοί χριστιανοί απαντούν με απειλές και προκλήσεις σε οποιοδήποτε κίνδυνο,αλλά υφίστανται και υπομένουν πάντοτε από θέση άμυνας και εμπιστευόμενοι την πρόνοια Του Θεού που δεν εγκαταλείπει το πλάσμα Του. Ως ατυχής λοιπόν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η σπουδή του αδελφού που απειλούσε για “χαμό”,προκειμένου να προστατεύσει μια μοναχή,όταν η μοναχή είναι ταγμένη στο θέλημα Του Θεού και έχει αφεθεί στην Πρόνοιά Του. Η ατυχής αυτή συμπεριφορά δυστυχώς ακυρώνει στην ουσία της την πίστη μας στην αιώνια ζωή και υποδεικνύει αστόχως ότι η παρούσα ζωή ακόμη και για τους μοναχούς είναι το παν,καθώς ανησυχούμε μην τυχόν και οι πρόσφυγες αναστατώσουν τη ραστώνη και την θαλπωρή του καναπέ μας και πειραχτεί μια τρίχα από τα μαλλιά μας. Ξεχνάμε τους χιλιάδες των ιεραποστόλων που άφησαν τις εστίες τους και στην προσπάθειά τους να κηρύξουν Χριστόν,όχι μόνον έχυσαν το αίμα τους αλλά έγιναν οι ίδιοι βορά στα στόματα των ανθρωποφάγων, μη φειδόμενοι τις …τρίχες της κεφαλής των. Αυτό που παρακολουθήσαμε αδικεί κατάφωρα την προσφορά της Εκκλησίας μας και το σύνολο των κληρικών της,που εργάζονται καθημερινά με αυταπάρνηση τον καλόν αγώνα,θυσιαζόμενοι υπέρ του ποιμνίου,δαπανώντας ώρες στην προσευχή,τη λατρεία και τη φιλανθρωπία <<λευκοί ως η χιών και αθώοι ως αι περιστεραί>>. Είναι πάμπολλες οι αδικίες που υφίστανται οι κληρικοί μέσα στην κοινωνία και πολλές φορές κατά την εξάσκηση των καθηκόντων τους υπερασπιζόμενοι τα δίκαια της Εκκλησίας μας. Αλλά όμως, δεν απειλούν παρά υπομένουν και επιμένουν. Ας μην ξεχάσουμε και τους κληρικούς που κρατούν ψηλά τη σημαία της Ελληνορθοδοξίας σε ξένη γή,εχθρική πολλές φορές για τη ζωή τους,με πρωτοστάτη τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο,τον Πατριάρχη της Ρωμιοσύνης, που κρατά αναμμένο το Φανάρι της Ορθοδοξίας, μέσα στην Τουρκιά,εικών ζώσα Του Χριστού επί γής και άξιος διάδοχος του μάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε ´,που απηγχονίσθη στην κεντρική πύλη των Πατριαρχείων. Αναρίθμητες οι απειλές και οι επιθέσεις των “Γκρίζων Λύκων” εναντίον του Πατριαρχείου μας,ανάξιες όμως και ανίσχυρες να κάμψουν το ορθόδοξο και στιβαρό φρόνημα του Πατριάρχη μας, που ανθίσταται πάντοτε “φυλάττων Θερμοπύλας”, με τη σθεναρή πίστη του, το γλυκό και γαλήνιο ύφος του και τον ανυπέρβλητο χαρακτήρα του.
>> Εκ δευτέρου μας προβλημάτισε έξ´αφορμής των απειλών περί “χαμού”, το γεγονός ότι η Εκκλησία μας για ακόμη μια φορά δεν αντιδρά και δεν τοποθετείται σε ένα φλέγον ζήτημα με ομοφωνία. Δεν μπορεί κάθε κληρικός να τοποθετείται θετικά ή αρνητικά και μάλιστα με απειλές, για ένα τόσο κρίσιμο θέμα,όπως η φιλοξενία προσφύγων και να μην υπάρχει μια κοινή γραμμή και φωνή,την οποία όλοι θα οφείλουν να ακολουθήσουν. Πότε θα μάθουμε επιτέλους ότι η Εκκλησία πρέπει να αποφαίνεται Συνοδικά και ομόφωνα, χωρίς απειλές και φωνασκίες; Ακόμη και για το θέμα της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά, μεμονωμένες γνώμες και διαφωνίες ιεραρχών, όταν η Εκκλησία της Ελλάδος έχει αποφασίσει και αποφανθεί ως Σώμα κατά τρόπο Συνοδικό. Προς τί η ύπαρξη και η ενθάρρυνση αυτών των παραφωνιών; Ο ίδιος Ο Κύριος μας δίδαξε και μας συνέστησε το <<ίνα ώσιν εν>>. Και αυτή την ιερή σύσταση την ταράσσει ένα κύμβαλον αλαλάζον για να επαληθευτεί για μία ακόμη φορά το <<μάλλον θόρυβος γίνεται>>. Αν όλοι οι Μητροπολίτες και οι Επίσκοποι της Εκκλησίας μας, ανά τον κόσμο είχαν διαφορετική άποψη επί της πανορθοδόξου Συνόδου και ήθελαν να την επιβάλλουν, τότε καθίσταται περιττή η εκκλησιαστική δομή, τάξη και ιεραρχία. Να τα αλλάξουμε όλα για να μπορεί ο καθένας να λέει και να πράττει ό,τι θέλει! Μα τότε αυτό δεν θα ήταν Εκκλησία.
>> Και ενώ από τη μια ήθελαν να συμμετάσχουν όλοι στις εργασίες της επικείμενης Μεγάλης Συνόδου,πράγμα ανέφικτον– λόγω τεχνικών προβλημάτων χώρου και φιλοξενίας και κυρίως εξόδων– από την άλλη κατακρίνουν τον προϋπολογισμό για την πραγματοποίηση της Συνόδου και της φιλοξενίας των Προκαθημένων και των πολυμελών αντιπροσωπειών, όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών,ρίχνοντας άφθονο νερό στο μύλο του λαϊκισμού,ξεχνώντας τα ποσά που καταθέτουν οι ιεροί ναοί της Ελλάδας για τα αυτοκίνητα ,τα έξοδα διαβίωσης ή μετακίνησης των μητροπολιτών.
>> Γιαυτό τον προϋπολογισμό δεν μας μίλησε ποτέ κανείς και το κυριότερο είναι ότι οι πιστοί δεν γνωρίζουν ότι με τον οβολόν τους πληρώνουν τις βενζίνες, τη διαβίωση και όλα τα συναφή.
>> Σε τί συνίσταται ,λοιπόν, ο “χαμός” δεν το καταλάβαμε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι με την ατυχή συμπεριφορά του αδελφού,ενώ η Εκκλησία κινείται Συνοδικά και ομόφωνα στο προκύψαν ζήτημα των προσφύγων,δόθηκε τροφή στους αθέους και πολεμίους της Εκκλησίας και κυρίως στους κακοπροαίρετους πολιτικούς, να εκφράζονται απαξιωτικά για τους ιερείς,να καταφέρονται εναντίον της Εκκλησίας και να αμαυρώνουν έτσι την προσφορά της, εν τω συνόλω.
>> Ας λειτουργήσουμε ως Εκκλησία αδελφοί, ομόφωνα και Συνοδικά– αφού και “ημείς εν εσμέν”– χωρίς απειλές, προκλήσεις και αντιδεοντολογική συμπεριφορά ,που μας την χρεώνουν οι επιτήδειοι και οι καιροσκόποι που μας κυβερνούν, ως αντιχριστιανική.
>> Όσο για τις διαφορετικές φωνές των ιεραρχών μας,υπάρχει ο χώρος και ο κατάλληλος χρόνος για να τις καταθέτουν στα αρμόδια Συνοδικά όργανα, την ΙΣΙ και τη ΔΙΣ.