Τήν Κυριακή 08/02/2015 στὴν κατάμεστη αἴθουσα τῆς Ο.Χ.Α. «Ἡ Ἁγία Βαρβάρα» στὰ Γρεβενά παρουσιάσθηκε ἕνα ἀφιέρωμα πρός τιμήν τοῦ ἀείμνηστου Καθηγητῆ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. Στεργίου Σάκκου, πού καταγόταν ἀπό τά Γρεβενά.

Πρῶτος μίλησε ὁ Σεβασμιώτατος μητροπολίτης Γρεβενῶν κ.κ. Δαβίδ, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ καλωσόρισε καὶ εὐχαρίστησε τοὺς ὁμιλητές, ἐξῇρε τό ἔργο τῶν Κατασκηνώσεων, στό ὁποῖο εἶχε ἐκδαπανηθεῖ ὁ ἀείμνηστος καθηγητής.

Στή συνέχεια τόν λόγο ἔλαβε ὁ κ. Παπανικολάου Μιλτιάδης, ὁμότιμος καθηγητὴς καὶ πρώην κοσμήτορας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., συγχωριανὸς τοῦ ἐκλιπόντος.

Μὲ συγκίνηση καὶ εὐγνωμοσύνη καί μέ τρόπο βιωματικὸ παρουσίασε τὸν «ἄνθρωπο – Στέργιο», ὅπως τὸν γνώρισε καταρχάς στὸ χωριό τους, τό Πολυνέρι Γρεβενῶν, ἀργότερα στὴν Κοζάνη, καί μετέπειτα στὴ Θεσσαλονίκη.

Ἀναφέρθηκε στούς μεγάλους πυλῶνες ποὺ ἐπηρέασαν καὶ σφράγισαν τὴν προσωπικότητά του καὶ τὴν πορεία του: Τὸν μακαριστὸ ἐπίσκοπο Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ἱεροκήρυκα στὰ Γρεβενὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ καθηγητής ἦταν ἔφηβος, καί τὴν «ἀνδρεία γυναίκα», τὴ μητέρα του κυρὰ-Γιαννούλα. Ὁ κ. Παπανικολάου χαρακτήρισε τὸν «διδάσκαλο» ἄνθρωπο ἁπλό, λαϊκό, ἐμποτισμένο μὲ τὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοση, στοιχεῖα ποὺ διατήρησε σὲ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς του καί τὸν βοήθησαν νὰ δημιουργεῖ ἀμεσότητα στὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς πάντες. Ὑπῆρξε, εἶπε, κοινωνικός, φιλάνθρωπος, χαρισματικός, ἀκούραστος στὸ νὰ βοηθᾶ τὸν συνάνθρωπο· ἐργάσθηκε γιά τά νιάτα καί εἶχε τήν ἱκανότητα νά δημιουργεῖ «κοινότητες».

Στὴ συνέχεια πῆρε τὸν λόγο ὁ κ. Τρίτος Μιχαήλ, καθηγητὴς καί προκοσμήτορας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. Ἀναφέρθηκε στὰ χαρίσματα τοῦ ἐκλιπόντος: Φιλομάθεια, εὐφυία, δυνατὴ μνήμη, ὀξυδέρκεια, ἰσχυρὴ θέληση, μπολιάστηκαν στὴν πίστη κι ἔδωσαν θαυμαστὰ ἀποτελέσματα. Μίλησε ἐπίσης γιά τή βαθιὰ του φιλοπατρία· εἶχε ἔντονο ἐνδιαφέρον καὶ ἀγωνία γιὰ τά ἐθνικὰ θέματα, ὅπως τὸ Μακεδονικὸ, τό Βορειοηπειρωτικό κ. ἄ μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.

Τόνισε ἀκόμη τό γνήσιο ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καί τήν ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία σέ καίριες στιγμές τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας.

Πάνω ἀπὸ μισὸ αἰώνα ὁ ἐκλιπών κήρυξε, ἔγραψε βιβλία, δούλεψε γιὰ τὸν συνάνθρωπο καὶ κυρίως γιὰ τὰ νιάτα, ἐκδαπανήθηκε στίς κατασκηνώσεις.

Ἕωλα τά ἐπιχειρήματα ὅσων τόν κατηγοροῦν ὅτι ὑπῆρξε λαϊκός ἱεροκήρυκας καί παραθεωροῦν τόν ἐπιστημονικό του ὁπλισμό.

Κατόπιν τὸν λόγο ἔλαβε ὁ κ. Παπαρνάκης Ἀθανάσιος, ἀναπληρωτὴς καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.

Παρουσίασε τὸν καθηγητὴ, τόν ἐρευνητὴ, τόν ἀκαδημαϊκό, ξεδιπλώνοντας σύντομα τὸ ὀγκῶδες συγγραφικὸ ἔργο του. Ἐργατικότητα, πρωτοτυπία, ἐμβρίθεια, πλοῦτος παραγωγῆς χαρακτηρίζουν τὸ ἔργο του μαζὶ μὲ τὸ θάρρος τῆς γνώμης νὰ πηγαίνει «κόντρα στὸ ρέμα».

Τά ἐπιχειρήματά του στιβαρά προδίδουν τή μαθηματική του σκέψη καί καθιστοῦν τό ἔργο του πλούσια κληρονομιά γιά τίς νεότερες γενιές τῶν θεολογων.

Τήν ὅλη ἐκδήλωση διηύθυνε καί συντόνιζε ὁ αἰδεσιμολογιώτατος π. Μιχαὴλ Κόνιας, καθηγητής στήν Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστική Σχολή Θεσσαλονίκης.

Τό ἀφιέρωμα ἐπισφραγίσθηκε ἀπό τήν χορωδία νέων «Λύχνος» Θεσσαλονίκης, ἀποτελούμενη ἀπό μαθητὲς καὶ φοιτητές, πού πέρασαν ὡς κατασκηνωτὲς ἀπό τίς Κατασκηνώσεις τοῦ Ζιάκα Γρεβενῶν καί ἑρμήνευσαν τραγούδια ποὺ ἀναφέρονταν στούς Τρεῖς Ἱεράρχες καὶ στὴν τόλμη τῶν ὁμολογητῶν τῆς πίστης μας.

Τὴν ἐκδήλωση ἔκλεισε ὁ Σεβασμιώτατος μητροπολίτης μὲ τὴν εὐχὴ ὁ πολύπαθος ἀλλὰ καὶ ἁγιοτόκος τόπος τῶν Γρεβενῶν νὰ ἀναδείξει λαμπροὺς συνεχιστὲς τοῦ ἔργου τοῦ ἐκλιπόντος.

Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ.