Θα απαντήσω στον Σεβασμιώτατο Καλαβρύτων για την απάντησή του στον π. Βασίλειο Θερμό με μερικές σκέψεις του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου:

«Θερμός ο ζήλος, πράον το Πνεύμα, φιλάνθρωπον η αγάπη, μάλλον δ’ αυτοφιλανθρωπία. μακρόθυμον η ελπίς. Ο ζήλος ανάπτει, η ελπίς αναμένει, η αγάπη συνδεί και ουκ εά σκεδασθήναι το εν ημίν καλόν, και ει σκεδαστής εσμέν φύσεως και τριών εν, ή ούσα μένει, ή κινηθείσα καθίσταται, ή απελθούσα επάνεισι»

Λόγος ΚΓ΄,Ειρηνικός Γ΄. PG 35,1152 B

«Αλλ’ ει μεν ει δυνατός, κακείνον θεράπευσον. ει δε μη, το δε γε ασφαλές έχεις εν τω μηδέν αυτός της μοχθηρίας μεταλαβείν. Οσμή τις εστιν αηδής το εκείνου πάθος, ην απελάσει το σον ευώδες υπερνικήσαν»

Λόγος ΛΒ΄, Περί της εν διαλέξεσιν ευταξίας…, PG 36, 209 B

«Πάσι μεν ίσθι χρηστός, ει τούτο σθένος,

πλέον δε τοις έγγιστα. Του χάριν λέγω;

Τις αν πιστεύσει τοις ξένοις καλόν

είναι τον ου δίκαιον οις οφείλεται;»

Ποίημα ΛΓ΄, Γνωμικά τετράστιχα, PG 37,942