Του π. Ηλία Μάκου
Μόνον τότε τους προγόνους μας επάξια θα τιμήσουμε και το μέλλον μας θα διασώσουμε: Όταν πράττουμε με τρόπο, που οι απόγονοί μας να αισθάνονται υπερήφανοι για τις επιλογές μας. Έτσι θα δικαιώσουμε τους αγώνες για την ελευθερία. Και έτσι θα μας δικαιώσει η ελευθερία.
Αυτό ήταν το μήνυμα από τον λαμπρό εορτασμό της 111ης Επετείου της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων από τον τουρκικό ζυγό, όπου παρέλασαν με υπερηφάνεια μαθητές, σύλλογοι, τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων, της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής.
Παρέστησαν η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία κατέθσε στεφάνι στο Ηρώο των Μπιζανομάχων, ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Μάξιμος, ο οποίος χοροστάτησε στη δοξολογία στον μητροπολιτικό ναό Ιωαννίνων, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας, ο πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας, πρόεδροι πολιτικών κομμάτων, βουλευτές, ευρωβουλευτές και οι τοπικές αρχές.
Στο πλαίσιο των πολυήμερων εκδηλώσεων, στο Χάνι Εμίν Αγά πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων.
Ξεχωριστό χρώμα έδωσε αντιπροσωπεία Κρητών, με παραδοσιακές στολές, ενώ τη μνήμη των προγόνων τους, που χάθηκαν στις μάχες για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, τίμησαν και εκπρόσωποι από την Μάνη και την Κύπρο.
Επίσης έγινε τρισάγιο στο Ηρώο Μπιζανομάχων και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων, όπως και στον Τύμβο Μπιζανομάχων.
Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων είναι μια ακόμη σελίδα της ιστορίας μας, όπου κυριαρχεί η λέξη οι ήρωες. Και μόνη της η δισύλλαβη λέξη δημιουργεί «μαγνητικό πεδίο».
Και όσοι έπεσαν για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους μας δίνουν ακριβώς την έννοια τι θα πει ήρωας.
Ας τους στήσουμε μπροστά μας, έτσι, που καμιά δύναμη να μη τους σαλέψει, και να τους πούμε: Στ’ αχνάρια σας βαδίζουμε…
Αν υπάρχει κάποιο παρελθόν, που δεν επιτρέπεται να παρέλθει, είναι το ηρωικό παρελθόν. Ένα παρελθόν, που όταν χαθεί, χάνεται μαζί του και μέρος από το παρόν. Αλλά και μέρος από το μέλλον μας. Τα μεγάλα γεγονότα της ιστορίας δεν είναι μόνο πηγή υπερηφάνειας για τους επιγόνους. Δεν είναι δώρα χωρίς αντίτιμο για τους επικαρπωτές. Είναι ώρες ευθύνης και μάλιστα συλλογικής. Και αυτό ίσχυε πάντοτε. Ισχύει όμως πολύ περισσότερο σήμερα.
Η 21η Φεβρουαρίου του 1913, που απελευθερώθηκαν τα Γιάννινα και στη συνέχεια ολόκληρη η Ήπειρος, είναι το ξεχείλισμα.
Η Ήπειρος 92 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 παρέμενε σκλαβωμένη και σαν «τον κόκκο του σίτου» σάπιζε στα άγρια σπλάχνα των Τούρκων. Αλλά ο στάχυς ο πολύκαρπος της απελευθέρωσης ήρθε.
Απομονωμένη, ξεχασμένη, βασανισμένη, με συνεχή αιμορραγία. Και δεν έσβησε. Δεν χάθηκε.
Ποιο είναι το μήνυμα από την ημέρα της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων;
Το μήνυμα είναι ότι εμείς πρέπει να σταθούμε, να δουλέψουμε με τις δυνάμεις μας. Την Ελληνικότητα και την Ορθοδοξία μας.
Μονάχα έτσι θα σταθούμε στη σύγχρονη καταιγίδα και μόνο έτσι θα μεγαλουργήσουμε ξανά.
Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι αν οι δύο αυτές δυνάμεις στάθηκαν ικανές να σπάσουν τις αλυσίδες, που εκατοντάδες χρόνια χάλκεψε ολόκληρη αυτοκρατορία, μπορούν να επιτύχουν και οποιοδήποτε άλλο θαύμα.
