«Δια τι ουχί μάλλον αδικείσθε; διὰ τι ουχί μάλλον αποστερείσθε;» ήταν το καίριο ερώτημα του Αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους που πλανάται διά μέσου των αιώνων ανάμεσα στους χριστιανούς.

 «Διατί δεν προτιμάτε να στερηθήτε μάλλον από το δίκαιό σας, από το συμφέρον σας…»  Και συνεχίζει λίγο παρακάτω: «..αλλά το φοβερό είναι ότι εσείς, καίτοι Χριστιανοί, αδικείτε τους άλλους»!
Και θα περίμενε κανείς τουλάχιστον από τους εκπροσώπους του Θεού, τους  Ευαγγελίζοντες τον λόγο  Του  και τους κηρύττοντες την αγάπη Του, να έχουν μια διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων.

Θα θέλαμε τους κληρικούς μας «ανεπίληπτους, νηφάλιους, κόσμιους, διδακτικούς», πάλι κατά τον Παύλειο λόγο.

Θυμάμαι τον Μεγάλο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο την εποχή που ο Τύπος του έκανε τότε  άνανδρες επιθέσεις  για κάθε θέμα ακόμη και γιατί …ανέπνεε, του λέγαμε να προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη ή να τους στείλουμε απάντηση. Όταν το θέμα ήταν θεσμικό ζητούσε να τους γίνει μια απάντηση με στοιχεία. Αλλά όταν το θέμα ήταν προσωπικά γιαυτόν δεν ήθελε να κάνουμε τίποτα. Έλεγε ένα …οι καημένοι, αναφερόμενους τότε στους συκοφάντες του και τα σφράγιζε όλα. Και όταν ένα πρωινό είχε βγει μία εφημερίδα από τις πολλές που τον αποδομούσαν καθημερινά με πρωτοσέλιδη επίθεση με ψευδές και συκοφαντικό  περιεχόμενο μας είπε αυτό που έθεσα ως προμετωπίδα του κειμένου μου:

  « Το μεν αληθές εν, το δε ψεύδος πολυσχιδές» αυτό λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός.Και η αλήθεια αργά ή γρήγορα λάμπει.
Ωστόσο, η υπάρχουσα κατάσταση, αυτό που ζούμε σήμερα  είναι εντελώς  διαφορετικό.

Δεν εξέλειπαν από την Εκκλησία οι σύγχρονοι γραμματείς και φαρισαίοι, δεν εξέλειπαν οι υποκριτές, αυτοί  που άλλα κηρύττουν, άλλα λένε και άλλα πράττουν.

 Ενδημούν δυστυχώς ρασοφόροι -χωρίς βέβαια να αποκλείουμε και τις καλές και φωτεινές εξαιρέσεις- που δεν ανέχονται κριτική από κανέναν, που επιθυμούν διακαώς να μένουν συνεχώς στο απυρόβλητο, που ωρύονται όταν κάποια διειδυτική πέννα αποκαλύψει κάποιες ατασθαλίες τους ή λοξοδρομήσεις τους ή όταν κάποιος χρωστήρας αποτυπώσει τις υπερβολές και τις αδολοσχίες  τους.

 Γιατί; Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά! Όταν υπάρχουν γεγονότα, μαρτυρίες, συμβάντα  και αποδείξεις, τότε «ουδέν κρυπτόν ό ου μη φανερόν γενήσεται».

Και αυτό καταγράφεται.
Αλλά θα ανέμενε κανείς από εκπροσώπους του Θεού, οι οποίοι είτε ως επίσκοποι είτε ως πνευματικοί, βρίσκονται «εις τύπον και τόπον Χριστού» να μιμούνται τον αρχιποίμενα και αρχηγό της πίστεώς μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος δέχθηκε ραπίσματα, χλεύη, εμπαιγμούς, φραγγέλιο, εμπτυσμούς, ονειδισμούς και κολαφισμούς εν σιωπή!

Δεν απέστειλε κανένα εξώδικο ούτε στον Άννα, ούτε στον Καϊάφα, ούτε στον Πόντιο Πιλάτο! Υπέμεινε την αδικία, ο μόνος Δίκαιος!
Εκείνος βέβαια, ήταν ο Κύριος ημων Ιησούς Χριστός.!

 Εμείς οι άνθρωποι πώς να αντέξουμε την κριτική, δίκαιη ή άδικη;

Απαιτείται παλληκαριά, τόλμη, εσωτερική πληρότητα, ήθος  και ανδρεία.

Πώς να δεχθούμε την δημόσια υπόδειξη των λαθών και των αδυναμιών μας;

Προϋποθέτει ταπείνωση.

 Και τα μέν και τα δε δυστυχώς, αποτελούν είδη προς εξαφάνιση! Σήμερα έχουμε γεμίσει από κομπλεξικά ανθρωπάκια, τα οποία αν δεν είχαν ευνοηθεί στη ζωή τους από κάποιες συγκυρίες θα είχαν μείνει στο περιθώριο για να διαχειρίζονται την κατάθλιψή τους και να επιδίδονται σε έναν τρόπο ζωής φαινομενικά ενάρετο αλλά στην πραγματικότητα ξένο προς το αληθινό ήθος της Εκκλησίας.

Σήμερα οι άνθρωποι αυτοί καταλαμβάνουν θέσεις-κλειδιά και φτιάχνουν το μύθο τους.

Και δεν θέλουν επ´ουδενί να βρεθεί κάποιος να τους χαλάσει το image. Αμέσως εξεγείρονται και αντεπιτίθενται με όλα τα μέσα και  με χειρότερο  τρόπο απο αυτόν που οι άλλοι ακολουθούν για να  καταγράφουν απλώς  τα πεπραγμένα τους . Το είδος αυτό ανθρώπων  θέτει στην υπηρεσία του τα πάντα και τους πάντες. Και για να πετύχει το στόχο του πληρώνει αδρά.

Ξεκινούν συνήθως την αντεπίθεση  με την αποστολή εξωδίκων  διαμαρτυριών.  Γιατί;

Μα για  να τρομοκρατήσουν ελεύθερες συνειδήσεις,  για να σφραγίσουν στόματα και να καλύψουν αλήθειες.

Κόπηκε η οποιαδήποτε γραμμή άλλης  επικοινωνίας; Δεν υπάρχει ενδιάμεση οδός;

 «Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού» είπε ο Χριστός.

 Μια τεκμηριωμένη και πολιτισμένη απάντηση σε όποια σχόλια ή δημοσιεύματα,τα οποία μπορεί να ενέχουν υπερβολές  ή ανακρίβειες είναι επιβεβλημένη και επαινετή.Και αν δεν δημοσιευτεί τότε κάνεις το επόμενο βήμα που είναι η αποστολή εξωδίκου διαμαρτυρίας ή η  προσφυγή στη Δικαιοσύνη.

Πως κατηγορείς τον άλλον ότι σε συκοφαντεί όταν προηγουμένως δεν του έχεις αποστείλει μια απάντηση με τις δικές σου θέσεις για να του αμβλύνεις την εντύπωση που έχει δημιουργήσει για σένα;

Γιατί θέλεις  να τον φοβίσεις κατ´ευθεία με την προσφυγή στη Δικαιοσύνη;

 «Μείζων πασών των αρετών, η διάκρισις» άγιοι πατέρες!

Είναι ίσως η πιο εύκολη οδός, η προσφυγή στην Δικαιοσύνη. Και σε συνδυασμό με ένα καλοστημένο και προβεβλημένο προφίλ από κάποια «καλοταϊσμένα παπαγαλάκια» τα νερά θολώνονται. «Σηπία η μελανηφόρος» εν δράση!

Αλλά αναρωτιέμαι: δεν σας  φτάνουν τα «καλοταϊσμένα παπαγαλάκια» που γράφουν και σας επαινούν κάθε μέρα; Γιατί  θέλετε να εντάξετε όλες τις φωνές στη δοξολογία σας; Δεν καταλαβαίνετε  ότι αργά ή γρήγορα κάθε ψεύτικος μύθος αποκαλύπτεται και καταρρέει;
« Το μεν αληθές εν, το δε ψεύδος πολυσχιδές» λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και μας το θύμισε σε ανύποπτο χρόνο ο Μεγάλος Χριστόδουλος ο οποίος δικαιώθηκε από τα γεγονότα και σήμερα δώδεκα χρόνια από τον θάνατό του δεν κατάφερε ούτε ο διάδοχος του να τον σκεπάσει, ούτε ο Πατριάρχης. Ζει στις συνειδήσεις του λαού μας και μας διδάσκει.

 Η αλήθεια είναι μία. Και κάποτε θα λάμψει. Αυτό επιτάσσει η νομοτέλεια και η Θεία Δικαιοσύνη. Διότι «έστι δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ’ ορά» και αλοίμονο σε όποιον παίζει εν ου παικτοίς.