Η Εκκλησία ας ψάξει βαθιά μέσα της

του Μανώλη Κοττάκη

Το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων που βρίσκεται κάτω από τον Λυκαβηττό είναι ένας τόπος με θετική ενέργεια. Δεν γνωρίζω αν

γίνονται ή δεν γίνονται θαύματα στο σημείο ωστόσο στην μία και μοναδική φορά που έτυχε να βρεθώ εκεί, προσκεκλημένος στο γάμο του Υπουργού Βασίλη Κικίλια ένιωσα ιδιαίτερα. Παρά την πολυκοσμία , το… ανισόπεδον και το ανηφορικόν του εδάφους. Ο τόπος αυτός είναι μοναδικός και ευλογημένος. Ιδανικός για περισυλλογή, αφοσίωση και προσευχή, για όσους

πιστεύουν εννοείται. Η γαλήνη που ένιωσα μπορεί να συγκριθεί κατ ελάχιστον μόνο με αυτό αισθάνομαι (συγχωρείστε μου την προσωπική εξομολόγηση ) ενώπιον της Αγίας Κάρας , των λειψάνων και των προσωπικών αντικειμένων του Πενταπόλεως Νεκταρίου που ευρίσκονται στην Μονή της Αγίας Τριάδας στο νησί μου, εκεί που μόνασε ο προστάτης μας Άγιος στις αρχές του 20ου αιώνα .

Το αν ο Θεός βάζει το χέρι του εκεί ψηλά στους Αγίους Ισιδώρους για να αλλάζουν οι μοίρες των ανθρώπων ή αν όπως υποστηρίζει η Εκκλησία μας όλα όσα διαδίδονται ότι συμβαίνουν είναι« ψευτοθαύματα» και αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα κάνουν είναι «απατεώνες» αυτό δεν είναι δική μας αρμοδιότητα να το λύσουμε. Ούτε βεβαίως είναι δουλειά μας να κοιτάμε αν ο ιερεύς των Αγίων Ισιδώρων είναι «

προστατευόμενος» της συζύγου του πρωθυπουργού Μαρέβας ή οιασδήποτε άλλης πρώτης κυρίας . Μακάρι η κυρία Μητσοτάκη να έχει στενή σχέση με ορθοδόξους ιερείς και να τους στηρίζει , αυτό αρκεί. Πως να έχει άγιο χάρισμα να διακρίνει ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα ; Κανείς μας δεν το έχει. Η τυχόν προσήλωση της στην Ορθόδοξη Εκκλησία την ώρα που άλλα μέλη της

πρωθυπουργικής οικογένειας τελούν τα οικογενειακά τους μυστήρια σε καθολικούς ναούς της Τήνου, μας φθάνει και μας περισσεύει. Η υπόθεση αυτή δεν προσφέρεται κατά την δική μου αντίληψη λοιπόν για κριτική προς την εξουσία και για αντιπολίτευση προς συγκεκριμένα πρόσωπα. Μακράν ημών. Προσφέρεται όμως θεωρώ ως αφορμή για ευρύτερο προβληματισμό που συνδέεται με τα εξής δύο

θέματα : Πρώτον, με την δραματική μείωση της πνευματικής επιρροής της Εκκλησίας μας στο ποίμνιο της . Δεύτερον, με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Εκκλησία μας εξαιτίας της δραματικής μείωσης της προσέλευσης των πιστών στους ναούς . Ιδού πως αυτά συνδέονται με την αγωνία της για τον προσηλυτισμό του ποιμνίου της από άλλα δόγματα ή από άλλες συνιστώσες της

Εκκλησίας μας όπως το Άγιο Όρος . Είναι καιρός να πούμε όλη την αλήθεια για τα θαύματα και τις ηγεσίες και ας πονέσουμε, δεν γίνεται αλλιώς δυστυχώς. Η αλήθεια λυτρώνει ! Όσον αφορά τα όρια της εκκλησιαστικής επιρροής : Αντί να διαμαρτύρεται η εκκλησία μας για την δράση των νεοπροτεσταντών, για την ακτινοβολία που έχει στους πιστούς όλης της χώρας η μεταφορά ξύλου από Τίμιους

Σταυρούς στην Κρήτη, για την έλξη που προκαλούν στον κόσμο οι φήμες για τα θαύματα, υπαρκτά ή μη, στους Αγίους Ισιδώρους καλό θα ήταν να κάνει αναστοχασμό σοβαρό. Να σκεφτεί πως δημιουργήθηκε μετά Χριστόδουλον αυτό το κενό απήχησης στην νεολαία και στον ελληνικό λαό γενικότερα με συνέπεια να το καλύπτουν σήμερα με άνεση και άνευ αντιστάσεως οι κομπογιαννίτες και οι

αλλόδοξοι. Η αλήθεια είναι δυστυχώς πικρή. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή η Εκκλησία απουσιάζει . Ο αυθεντικός εκκλησιαστικός λόγος απουσιάζει. Απουσιάζει και από τα θέματα που συγκλονίζουν ευρύτερα την ελληνική κοινωνία , απουσιάζει και δογματικά, θεολογικά. Από το 2008 έως σήμερα η Ελλάς έζησε συγκλονιστικά γεγονότα : Μνημόνια, Μακεδονικό,

Πανδημία(εμβόλια-θεία κοινωνία ) , Ελληνοτουρκικά. Η αίσθηση που απεκόμισε η κοινωνία από την σιωπή της Εκκλησίας σε όλα αυτά τα μείζονα και τα σπουδαία είναι ότι συμμορφώθηκε στις επιθυμίες των συμμάχων να μην είναι «Εθναρχούσα». Ότι ενσωματώθηκε στις επίσημες δομές της πολιτείας και αποτέλεσε κατά βάση Υπουργείο της κεντρικής εξουσίας. Όχι αυτόνομο θεσμό. Το αποτέλεσμα ήταν

να μειωθεί κατά δραματικό τρόπο αυτό που με πολιτικούς όρους ονομάζουμε «συσπείρωση» του εκκλησιάσματος. Οι πιστοί αγαπούν τον Θεό και την Πατρίδα αλλά απέχουν από την λειτουργία. Οι ναοί αδειάζουν πλην εξαιρέσεων. Οι πιστοί πηγαίνουν για προσκύνημα στην Εκκλησία σε ανύποπτες στιγμές . Και μολονότι στην Ορθοδοξία δεν συναντάται ,είναι θεολογικά λάθος ,ο όρος

«ατομική προσευχή» που χρησιμοποίησε παρασυρθείς ο πρωθυπουργός , οι πιστοί επιλέγουν συνήθως την μοναξιά και την απευθείας επικοινωνία τους με το Θείο. Χωρίς μεσολαβητή. ¨Η με μεσολαβητή τους πνευματικούς τους και τους ασκητικούς Γέροντες του Αγίου Όρους τους οποίους εμπιστεύονται περισσότερο λόγω της απομάκρυνσης τους από τα εγκόσμια . Το χειρότερο από όλα είναι ότι

έχει δημιουργηθεί κενό εξουσίας και μέσα στην ίδια την Εκκλησία. Σε πλείστες μητροπόλεις οι ιερείς δεν εμπνέονται από τους απόμακρους Μητροπολίτες τους αλλά από τους Μοναχούς του Αγίου Όρους. Αν θέλει λοιπόν η Εκκλησία μας να ανακαλύψει γιατί σαρώνει ο προσηλυτισμός και ο κομπογιαννιτισμός πρέπει να αρχίσει την έρευνα από τον εαυτό της και να ψάξει βαθιά μέσα της. Καλώς

η κακώς τα προβλήματα δεν λύονται με τάχα αυστηρές εγκυκλίους που γράφονται στην Μονή Πετράκη και πλέον δεν λαμβάνονται υπόψιν από κανέναν ( άλλαξαν οι εποχές ) αλλά στο πεδίο. Ένα το κρατούμενο. Υπάρχει όμως και δεύτερο κρατούμενο, λίαν ενδιαφέρον. Θα το προσεγγίσω επί της αρχής σήμερα, δεν θα υπεισέλθω για την ώρα σε λεπτομέρειες. Η μείωση της απήχησης της

Εκκλησίας στο πλήρωμα την περίοδο 2008-2022 έχει ως αποτέλεσμα να αδειάσει το παγκάρι. Το κήρυγμα δεν «κόβει» εισιτήρια. Πόσω μάλλον που τις περισσότερες φορές δεν ακουμπά τις ψυχές των ανθρώπων και είναι τιμωρητικό και ελιτίστικο ( ίδε εμβολιασμό) . Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε το λουκέτο που έβαλε η κυβέρνηση των Αθέων Υπουργών του Μαξίμου στους ναούς στην διετία της

πανδημίας έχουμε όλη την εικόνα μπροστά μας : Η Εκκλησία μας βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας. Πνευματικής και κυρίως οικονομικής. Με αποτέλεσμα να αναζητά εναγωνίως πόρους εκεί που υπάρχουν ακόμη πόροι. Σε λαικά προσκυνήματα όπως οι Άγιοι Ισίδωροι στο Λυκαβηττό ή στα δημοφιλή στο εκκλησίασμα ανά την Ελλάδα ησυχαστήρια (ΝΠΙΔ) τους πόρους των οποίων έχει

βάλει στο μάτι. Ακόμη και αν οι πρακτικές της αυτές έρχονται σε αντίθεση με τις διαθήκες λαοφιλών Αγίων μας που πολεμήθηκαν από την ίδια λυσσωδώς όσο ζούσαν . Τίποτε δεν θεωρώ τυχαίο λοιπόν από όλα όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή . Οι εγκύκλιοι κατά του προσηλυτισμού φανερώνουν το έλλειμμα της απήχησης της Εκκλησίας στο πλήρωμα που αναζητά κάπου για να λυτρωθεί η ψυχούλα του. Οι

καταγγελίες για τα ψευτοθαύματα ακόμη και αν είναι ακριβείς έχουν ως αιτία τους το οικονομικό αδιέξοδο. Μόνο που τέτοια προβλήματα δεν λύονται με επιθέσεις, καταγγελίες, διαδόσεις. Τα θαύματα προυποθέτουν ηγεσίες ! Που δυστυχώς δεν τις βλέπουμε…Αλλά δεν θα σταματήσουμε να τις αναζητούμε!

🔺Το εμπεριστατωμένο άρθρο του κ. Μανώλη Κοττάκη σήμερα στην ΕΣΤΙΑ και στη Δημοκρατία