Ιερούργησε πλαισιούμενος από κληρικούς της Μητροπόλεως, ενώ μετά τη θεία λειτουργία δέχθηκε τις ευχές των πιστών για ευλογημένη  ζωή  και αποδοτικό εκκλησιαστικό και  ποιμαντικό  έργο και απλά δώρα καρδιάς από αυτούς.

Με τους πιστούς, και όχι μόνο, του Ελμπασάν  εόρτασε τα ονομαστήριά του ο Μητροπολίτης Ελμπασάν Αντώνιος.

Πρόκειται για ένα νέο ηλικιακά επίσκοπο, που με ζήλο και σύνεση αξιοποιεί το αξίωμά του στο πεδίο της προσφοράς, εμπνευσμένος από το πρόσωπο και το έργο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.

Δεν δημιουργεί αποστάσεις από το λαό, αντίθετα είναι ανάμεσά του χωρίς να υπολογίζει φυλετικές, θρησκευτικές, γλωσσικές, κοινωνικές διαφορές.

Αντίθετα δεν απουσιάζει η αγάπη του, που πλησιάζει  τις καρδιές. Και όταν πλησιάζουν οι καρδιές, πέφτουν οι διαφορές και εξαφανίζονται οι αποστάσεις.

Στο κήρυγμά του, κατά τη θεία λειτουργία, τόνισε ότι το παράδειγμα του αγίου Αντωνίου, πρέπει να ασκηθούμε στο να μην αμαρτάνουμε.

Και πραγματικά, η φυγή του αγίου Αντωνίου στην έρημο τον έσωσε. Εμείς σήμερα οφείλουμε, για να σωθούμε, να ξεφύγουμε από την αμαρτία, που είναι πληγή της κοινωνίας και αποχωρίζει την ψυχή μας από το Θεό. Αυτή η φυγή, είναι πολύ ωφέλιμη.

Ο Μέγας Αντώνιος διακρίθηκε και από απόψεως Ορθοδοξίας και από απόψεως ορθοπραξίας. Επέδειξε και ορθή πίστη και ορθή ζωή. Μας διδάσκει να αφήσουμε την πίστη να διαποτίσει, να ζυμώσει την όλη ύπαρξή μας και να ζυμώσει τη ζωή μας, ώστε να είναι ψυχικά πλούσια, ανθοφόρα και καρποφόρα.

Η Ορθοδοξία να γίνει καθημερινή στάση μας.  Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποφύγουμε κάθε παρέκκλιση από την σώζουσα πίστη και μόνο τότε θα είμαστε  σε θέση να την υπερασπιζόμαστε με γενναίο φρόνημα.

Ας κατέβουμε, λοιπόν, όπως ο Μέγας Αντώνιος, στο στάδιο των πνευματικών αγώνων με τα «όπλα του φωτός» και ας προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε όσο γίνεται  περισσότερο από τον όλεθρο των «έργων του σκοταδιού».