Του π. Ηλία Μάκου
Την ανάγκη να αναπτυχθεί ο θρησκευτικός τουρισμός στην Αλβανία διαπιστώνουν όλο και περισσότεροι φορείς στη γειτονική χώρα.
Σ’ αυτό συμβάλλει καθοριστικά το μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Θρησκευτικός Τουρισμός” του Τμήματος Θεολογίας και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου “Λόγος” της Εκκλησίας της Αλβανίας.
Στο πλαίσιο μιας σειράς δράσεων, που έχει αναλάβει, οργανώθηκε στρογγυλό τραπέζι στην πόλη Λέζα, υπό το συντονισμό της δρ. Emira Spahaj, ενώ η πρύτανης της Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου “Λόγος” Lindita Milo, αναφέρθηκε στο έργο του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος.
Μεταπτυχιακοί φοιτητές του συγκεκριμένου προγράμματος παρουσίασαν σε επαγγελματίες και παράγοντες της περιοχής πρόταση για επέκταση της τουριστικής περιόδου ολόκληρο το χρόνο, και στις τέσσερις εποχές, μέσα από την επισκεψιμότητα σε θρησκευτικά μνημεία.
Μάλιστα έχει γίνει σχετική εργασία επί του θέματος από τις Mimoza Gega και Eronida Mataj.
Τοποθετήθηκαν, μεταξύ άλλων, οι Renaldo Xhani (διευθυντής Τουρισμού) , Jak Gjini (εμπειρογνώμων περιβάλλοντος και φυσικής κληρονομιάς), Frano Kulli (μελετητής της θρησκείας) Peter Mark (ειδικός τέχνης και πολιτισμού), Μark Gjoka, (διευθυντής Πολιτισμού), Paulin Zefi (εκπρόσωπος του Μουσείου και του Φεστιβάλ) και George Figuri (τοπικός ξεναγός).
Όλοι επεσήμαναν ότι ο θρησκευτικός τουρισμός, που ακόμη δεν έχει αναδειχθεί στην Αλβανία, είναι μια ευκαιρία ανάπτυξης.
Να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο Μνημείο του ήρωα Γεώργιου Καστριώτη Σκερντέμπεη.
Η πρωτοβουλία και προσπάθεια του Πανεπιστημίου “Λόγος” για την προώθηση του θρησκευτικού τουρισμού στην Αλβανία, βρίσκει σιγά σιγά ανταπόκριση.
Και είναι σημαντικό αυτό για την κοινωνία της Αλβανίας, γιατί, πέρα από τα οικονομικά οφέλη, η ανάπλαση των αιώνων, μέσα από τα θρησκευτικά μνημεία , όπου ακονίστηκε το ανθρώπινο πνεύμα, κάνει να ριγά ο χυμός της ζωής.
Και προσελκύουν άτομα και από άλλες χώρες, χώροι, όπου ο άνθρωπος σκέφτηκε και ύψωσε σύμβολα της φωτεινής του ψυχής, τα οποία δεν…πεθαίνουν κάτω από τη συμπίεση και τη δύναμη του χρόνου, καθώς δεν αποτελούν μόνο μνήμες, αλλά γεννούν και αλήθειες, τις οποίες δεν μπορεί να σκορπίσει και να εξαφανίσει ο αδυσώπητος νόμος της φθοράς.
Η σιγή, αλλά και το κάλλος των θρησκευτικών μνημείων, που τα αγκαλιάζει ο αέρας και ο ήλιος, κάνει να ανασαλεύει μέσα στον επισκέπτη κάτι, που του δίνει το μέτρο της ύπαρξής του. Και οπωσδήποτε παραδίνεται, μ’ όλη την επίγνωσή του, στη λατρεία του πνεύματος.
Η ύπαρξη των θρησκευτικών μνημείων, αλλά και γενικά όλων των μνημείων, θυμίζει τη σωστή πορεία, που πρέπει να ακολουθεί ο άνθρωπος και η οποία οδηγεί πάντα στη δικαίωσή του.
