Με αυτό τον επιμύθιο λόγο είχε απαντήσει κάποτε ο αγαπημένος μου Μακαριστός Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κυρός Μάξιμος Ξύδας, όταν τον ρώτησα τι σημαίνει γιαυτόν η Πρίγκηπος, που ως γνωστόν ήταν η γενέτειρά του. Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια για να καταλάβω και να συναισθανθώ τα λόγια του!Όταν έλεγε ότι «…όποιος πάει στην Πρίγκηπο αφήνει την καρδιά του», ήξερε τι έλεγε. Είχε απόλυτο δίκαιο. Και τα τέσσερα νησιά στο ευλογημένο σύμπλεγμα των Πριγκηποννήσων, η Πρώτη, η Αντιγόνη, η Χάλκη και η κορωνίδα Πρίγκηπος, το καθένα για διαφορετικούς λόγους, μιλούν στην καρδιά μας! Από τότε που επισκέφθηκα την Πόλη και τα νησιά αυτά, τα λάτρεψα! Και ήμουν τότε μικρό παιδάκι. Και όσο περνούσαν τα χρόνια η λατρεία αυτή έβαζε τα θεμέλια μέσα μου και έχει γίνει σήμερα βίωμα και πίστη.
Γιαυτό θυμάμαι τα λόγια του αειμνήστου Σερρών Μαξίμου και τα κατανοώ πλήρως.
Και κυρίως, όταν έρχομαι αντιμέτωπος με γεγονότα και εικόνες που αφορούν τα ευλογημένα αυτά νησιά, πολύτιμοι λίθοι στο δακτυλίδι της δοκιμαζόμενης Εκκλησίας μας στην Κωνσταντινούπολη. Κάπως έτσι ένιωσα όταν είδα τους λίγους πιστούς που παρακολουθούσαν την Ακολουθία του Ακαθίστου στο Ναό της Κοιμήσεως. Η «μικρά ζύμη», που έλεγε ο Μακαριστός Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων, πάντα θα υπάρχει για να μας συγκρατεί από την παρακμή και να μας επαναφέρει στον ίσιο δρόμο της παράδοσης. Οι λίγοι αυτοί άνθρωποι κάνουν τη διαφορά, γιατί εκπροσωπούν και εκφράζουν τον λαό μας, αυτό «τον μικρό, τον μέγα» λαό! Και στα νησιά αυτά Ποιμενάρχης είναι ο σεμνός, πράος, αλλά και πολλά υποσχόμενος Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος, ο οποίος είναι πνευματικό ανάστημα του Πατριάρχη της αγάπης και της ταπείνωσης, του Μακαριστού Δημητρίου αλλά και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, κοντά στον οποίο υπηρέτησε και έφερε εις πέρας δύσκολες υποθέσεις της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Μπορεί να κατάφεραν οι κομπλεξικοί και οι ατάλαντοι να διαρρήξουν το άλλοτε αρραγές μέτωπο του Πατριάρχη με τον Δημήτριο, αλλά δεν κατάφεραν, παρά τις κακόβουλες φήμες που έσπειραν, να κάνουν τον Δημήτριο να φέρεται χωρίς σεβασμό στον Πατριάρχη, αλλά και τον Πατριάρχη να αναγνωρίζει τις ικανότητες του Δημητρίου. Διότι ο Δημήτριος ήξερε πάντα να λειτουργεί με γνώμονα το συμφέρον της Μητέρας Εκκλησίας και ας γινόταν δυσάρεστος στους… ατάλαντους.
Σήμερα διαποιμαίνει την ιστορική Μητρόπολη Πριγκηποννήσων.
Κατόρθωσε να κάνει τα νησιά, αυτό που δεν ήταν ποτέ – ακόμη και τότε που έσφυζαν από ορθόδοξους και από Ελληνισμό- μια πνευματική κυψέλη, η οποία εργάζεται για να κρατά τις παραδόσεις στην καρδιά ενός περιβάλλοντος το οποίο προς το παρόν μας ανέχεται!
Ήταν μια πολύ συγκινητική ακολουθία. Ο Σεβ. Γέρων Πριγκηποννήσων Δημήτριος έψαλλε ενώπιον της Παναγίας της Ευαγγελίστριας την Α ´ και Δ ´ Στάση των Χαιρετισμών στην Παναγία μας. Και έκανε το εκκλησίασμα να δακρύσει από τη συγκίνηση. Ο λόγος του για 10‘ τόσο επίκαιρος, αλλά και καταλυτικός. Θα προσπαθήσω να τον αναρτήσω για να ακούσετε τα σοφά λόγια που λέει για τον Ακάθιστο Ύμνο, αλλά και για τα προσωπικά του βιώματα όταν για 15 ολόκληρα χρόνια έψαλλε τους Χαιρετισμούς προς την Υπεραγία Θεοτόκο στην Ι. Μονή Διονυσίου στο Άγιο Όρος, ενώπιον της ιστορικής Εικόνος της Παναγίας όπου φυλάσσεται ως ιερό θησαύρισμα και για πέντε χρόνια στην Ι. Μονή Ιβήρων.
Ήταν μια βραδιά η οποία εμπεριείχε παλιοκαιρινό εκκλησιαστικό μεγαλείο! Σεμνότητα και μεγαλοπρέπεια.
Ο Γέρων Πριγκηποννήσων είναι ένας σημαντικός Ιεράρχης του Θρόνου, γαλουχημένος κοντά σε μεγάλους παλαιούς Αρχιερείς του Φαναρίου γιαυτό και κουβαλά την σοφία, την φινέτσα και το ύφος του λόγου και έκφρασης των μεγάλων αυτών Ιεραρχών που άφησαν πίσω τους ιερές παρακαταθήκες.
Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, τόσο για τον Ελληνισμό της Πόλης, όσο και γι αυτόν της μητροπολιτικής Ελλάδας, Ιεράρχες παλαιάς στόφας, πιστούς, πραγματικούς Επισκόπους, που μεταφέρουν τα ζείδωρα νάματα της Ρωμιοσύνης στο ποίμνιο και αγρυπνούν γι αυτό, ως οι καλοί Ποιμένες, τους έχουμε ανάγκη. Ας το καταλάβουν αυτό οι ηγήτορες και ας προωθούν τους εκλεκτούς και αξίους.
Σε μια εποχή που όλα έχουν χάσει το νόημά τους λίγα πράγματα μας έμειναν τα οποία μπορούν να μας κρατούν ενωμένους και δυνατούς. Ένα απ´αυτά είναι η πίστη μας και οι παραδόσεις μας! Και ασφαλώς τα σωστά πρόσωπα των Ιεραρχών μας. Αυτούς που στο νου τους έχουν τον πηγαιμό για την Ιθάκη της ψυχής μας.
«Πάντα στο νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν’ο προορισμός σου.
Αλλα μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει.
και γέρος πια ν’αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ωραίο ταξείδι.Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν».
Το φθάσιμον εκεί ειν’ο προορισμός σου.
Αλλα μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει.
και γέρος πια ν’αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’έδωσε τ’ωραίο ταξείδι.Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν».
