Στο Ιερό Παρεκκλήσιο Μεταμορφώσεως Χριστού της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών το απόγευμα της Δευτέρας, 8ης Ιουλίου 2019, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος, ως Πρόεδρος της Σχολής της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου «Μητροπολίτης Διονύσιος Μπαιρακτάρης», επέδωκε τα 33 Ενδεικτικά στους Μαθητές της Σχολής, που συμπληρώνει, εφέτος, 35 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας και σημαντικής προσφοράς.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Μητρόπολης: «Η εκδήλωση άρχισε με μια σύντομη αναφορά του Διευθυντή της Σχολής κ. Δημητρίου Ζαννίκου, Άρχοντος Μαίστορος της Αγίας Του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας – Πρωτοψάλτου, στο έργο που επιτέλεσε η Σχολή όλα αυτά τα χρόνια της λειτουργίας της, στον ιδρυτή της μακαριστό Μητροπολίτη Διονύσιο (Μπαιρακτάρη) και όλους όσοι εδίδαξαν και συνέβαλαν στην επιτυχία του έργου της και την εξυπηρέτηση της διακονίας της. Δεν παρέλειψε δε να αναφερθή και στην επίδοση των Μαθητών κατά το λήξαν ιεραποστολικό έτος, η οποία υπήρξεν ικανοποιητική.
Ακολούθως, οι μαθητές και οι μαθήτριες της Σχολής χωρισμένοι σε τέσσαρες ομάδες, ανάλογα με τις γνώσεις που απέκτησαν, εκτέλεσαν, σε παραλλαγή και μέλος, εκκλησιαστικούς ύμνους.
Στη συνέχεια, ο Σεβ. Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. ΜΑΡΚΟΣ, κατά την Ομιλίαν του, ετόνισε την ιδιαιτερότητα της Σχολής ως της Σχολής της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, καθότι σ’αυτήν παρέχεται όχι μόνον γνώση εκκλησιαστικής Μουσικής αλλά εκκλησιαστική παιδεία, αναφέρθηκε θεολογικώς και αγιογραφικώς στο, προ της Δημιουργίας του Κόσμου, έργο των Αγίων Αγγέλων να αινούν τον Θεόν «.. ότε εγεννήθησαν άστρα, ήνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες οι άγγελοί μου..» (Ιώβ. λη΄ 7),να ύμνουν δηλαδή και να δοξολογούν όλοι μαζί τον τριαδικόν Θεόν, καταδεικνύοντας ότι και οι «συνιερουργούντες» Ιεροψάλτες, ως χορός και όχι ως μεμονωμένα πρόσωπα, υμνούν τον Θεόν. Ετόνισε ότι η Θ. Λειτουργία έχει τις καταβολές της στην ύπαρξη χορού και χορικών κειμένων στην δραματοποίηση της αρχαιότητος και την έκφρασή τους στην Εκκλησιαστική Βυζαντινή Μουσική με την μορφή του χορού δηλαδή της χορωδίας, η οποία, πνευματικώ τω λόγω, προβάλλει το σύνολον των ψαλλόντων με μοναδικό σκοπό την κατάνυξη, την παρακίνηση των πιστών σε προσευχή και την μεταβολή του χώρου του Ναού σε επίγειο παράδεισο.
Επήνεσε ονομαστικώς ως εκκλησιαστική μνημόνευση, τους διδασκάλους της Σχολής, Κληρικούς και λαικούς και συνεχάρη τους μαθητές και τις μαθήτριες για την προκοπή, την επιμέλεια και τον κόπο που κατέβαλαν, καθώς και για την άψογη χορωδιακή εκτέλεση των εκκλησιαστικών ύμνων.
Η εκδήλωσις έκλεισε με την απονομή των Ενδεικτικών των μαθητών της Σχολής».
