Υπό Αντωνίου Γ. Ζαμπέλη*

Ἀθήνησι, 13 Ἀπριλίου 2024

Εἰς μνήμην τοῦ Μακαριστοῦ πατρός καί ἀδελφοῦ

ήμῶν  Θεοκλήτου Σετάκη, Μητροπολίτου π.Ἰωαννίνων, Ὑπερτίμου και Ἐξάρχου πάσης Ἠπείρου καί Κερκύρας.

Παρῆλθον ἢδη δέκα(10) ἒτη ἀπό τήν ἐκδημίαν εἰς Κύριον τοῦμακαριστοῦ Θεοκλήτου Σετάκη, προσφιλοῦς πατρός καί ἀδελφοῦ ἡμῶν.

Περί τοῦ βίου και τῆς προσωπικότητος τοῦ μακαριστοῦ Θεοκλήτου ἒχω ἀναφερθῆ ἐκτενῶς σέ προηγούμενα μνημόσυνά μου μέσω τῆς φιλόξενης ίστοσελίδας  ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ , ἑκάστη 13η Ἀπριλίου.

Ἐξακολουθεῖ ὃμως νά μοῦ προξενῆ ἀλγεινή ἐντύπωση ὃτι οὐδείςἀπό τά πνευματικά του τέκνα δέν ἐδέησε μέχρι σήμερον, νά ἀρθρώση δύο λέξεις γιά τόν μακαριστό Ἀρχιερέα καί ἐμφανῆ εὐεργέτη του . Οὐδείς ἀσφαλέστερος ἐχθρός τοῦ εὐεργετηθέντος ἀχαρίστου ὃπως ἐδήλωσε κι ὁ ἀρχαῖος φιλόσοφος Ἠράκλειτος. Ἀρκέσθηκαν νά ὑποταχθοῦν στούς Ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι τούς ἒθεσαν ὑπό τήν σκέπη τους διότι οὐδείς ἀπό αὐτούς δέν παρέμεινε στά Ἰωάννινα. Μᾶλλον εἶχαν ἀντιληφθῆ τί ἐπερχόταν.

Σήμερον δέν θά ὁμιλήσω …. ἀλλά θα σιωπήσω ἠχηρῶς. Κλίνω εὐλαβικῶς τό γόνυ καί ἀναπολῶ τούς τριάκοντα ἒξι(36) μῆνες  τούς ὁποίους ἀγωνισθήκαμε ἀπό κοινοῦ γιά μία ἂλλη διοικοῦσα Ἐκκλησία, μία Ἐκκλησία ὑπερήφανη καί ὂχι ψοφοδεῆ, μία Ἐκκλησία μέ δυναμική ἀνάπτυξη καί ὂχι τοῦ ξεπουλήματος τῆς περιουσίας Της, μία Ἐκκλησία πρωτοπόρο και ἀνακουφιστική πρός τό ποίμνιό Της και ὂχι ἀπομονωμένη καί φοβική περιβεβλημένη μέ τήν χλαμύδα τῆς αὐθεντίας γιά ν’ ἀποφύγη τά χειρότερα.

Δυστυχῶς, ὁ μακαριστός Θεόκλητος. ἒφυγε  πικραμένος διότι ἒβλεπε ξεκάθαρα ὃτι ὁ κατήφορος ὁ ὁποῖος

ἂρχιζε τότε δέν θά εἶχε τελειωμό καί ὃτι οἱ ἀντιστάσεις τῶν Ἀρχιερέων ἒναντι τοῦ Κέντρου ἀδυνάτιζαν

ἡμέρα μέ  τήν ἡμέρα.

Ἀντί Ἐπιλόγου παραθέτω τήν Ἐπιστολή παραιτήσεώςτου  ἀπό τήν Προεδρία τῆς Ἐκκλησιαστικῆς

Κεντρικῆς Ὑπηρεσίας τῶν Οἰκονομικῶν(Ε.Κ.Υ.Ο) μέ λόγους κυρίως συγκεκαλυμμένους   διότι ἀκόμη καί τότε δέν ἢθελε νά ἐκθέση τήν Ἐκκλησία.

Οἱ πραγματικοί λόγοι τούς ὁποίους γνωρίζω τόσον ἐγώ ὃσο καί ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος,

ἒγκεινται στό ὃτι ὁ μακαριστός Ἀρχιερεύς ἦτο τόσο βαθύς και   ἒμπειρος γνώστης τῆς  ζωῆς, οὓτως ὣστε ἀντελήφθη πρός ποίαν κατεύθυνση θά ἐπορεύοντο τά οἰκονομικά τῆς Ἐκκλησίας μετά τήν «ἂκομψη» ἀπομάκρυνσή μας καί γι’αὐτό  δέν ἐδίστασε νά ἀπομακρυνθῆ πάραυτα !  Ἂλλωστε,δέκα(10) ἒτη μετά, τά γεγονότα τόν ἒχουν

ἐπιβεβαιώσει πλήρως.

Αὐτές οἱ λίγες σκέψεις συνοδεύουν τήν μνήμη μου γιά τόν πραγματικό φίλο καί πνευματικό ἀδελφό καί  πατέρα κυρό Θεόκλητο Σετάκη, ὁ ὁποῖος δέκα(10) ἒτη μετά τήν μετάστασή του στήν Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία , μᾶς λείπει, ὃπως λείπει ὁ μεστός καί

θεολογημένος λόγος Του ἀπό τήν καθημερινή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Λείπει ἡ μορφή Του, τό ἀνάστημά   Του. Καί ὃσο τά χρόνια περνοῦν τόσο ἑδραιώνεται ἡ διαπίστωση ὃτι δέν ὑπάρχουν πιά τέτοιες φυσιογνωμίες Ἱεραρχῶν στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος!  Καί αὐτό μᾶςκαθιστᾶ ἀκόμη πιό πτωχούς καί ἀνυπεράσπιστους γιά νά ἀντιμετωπίσωμε τίς μεγάλες προκλήσεις καί τίς δυσκολίες πού ἢδη  ἒχουν  ἐγκύψει !

Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ σοφοῦ καί δυναμικοῦ Ἱεράρχου Θεοκλήτου Σετάκη.

* Οἰκονομολόγος – π. Ἀνώτατο Τραπεζικό Στέλεχος
π. Γενικός Διευθυντής τῆς Ε.Κ.Υ.Ο