Σχόλιο του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Ο θυμόσοφος λαός μας λέει «όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος». Βεβαίως κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του. Κάποια πρόσωπα,όμως, είναι δύσκολο να πεις ότι ανήκουν στις εξαιρέσεις.
Στο Φανάρι, στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης, μέσα στην τουρκιά και παρά τα μέτρα λόγω κορονοϊού, η λειτουργική και εκκλησιαστική ζωή συνεχίζεται αδιάκοπα.Και τούτο διότι ο Πατριάρχης μας είναι φιλακόλουθος και ακούραστος και δεν μένει μέρα χωρίς να χοροστατήσει ή να λειτουργήσει.
Από την περασμένη Τρίτη 12 Ιανουαρίου συνεδρίαζε η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου από το πρωί έως το βράδυ.Πι Συνοδικοί Αρχιερείς, γέροντες και νεώτεροι εξοντώνονται. Αυτές είναι συνοδικές συνεδριάσεις και όχι οι δικές μας που στην μιάμιση μέρα έχουν τελειώσει.
Την τελευταία ημέρα η Σύνοδος του Οικουμενικού Θρόνου προέβη σε εκλογές τριών νέων Μητροπολιτών. Ήταν αναμενόμενο το γεγονός αυτό και ως ένα βαθμό επαληθευτήκαμε στην πρόβλεψή μας.
Νέος Μητροπολίτης Ιταλίας εξελέγη ο μέχρι σήμερα Μητροπολίτης Ισπανίας και Πορτογαλίας κ. Πολύκαρπος. Ο Θεοφ. Τροπαίου Αθανάσιος, βοηθός επίσκοπος στην Αρχιεπισκοπή Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας, (τύποις, από τότε που άλλαξε η ηγεσία της Αρχιεπισκοπής) προεβιβάσθη σε Μητροπολίτη Κολωνείας –ένας εύσχημος τρόπος για να απομακρυνθεί από την Αρχιεπισκοπή Θυατείρων,αφού όπως ήδη γράψαμε ο νέος Αρχιεπίσκοπος θα θέλει να πλαισιωθεί από νέους Επισκόπους της απολύτου εμπιστοσύνης του.Και ο Πατριάρχης μας χατήρια δεν χαλά.
Αλλά η έκπληξη των εκλογών ήταν άλλη:η εκλογή του νέου Μητροπολίτη Ισπανίας και Πορτογαλίας εις διαδοχή του Πολυκάρπου ο οποίος μετατέθηκε. Εξελέγη ο μέχρι τούδε εφημέριος του Πατριαρχικού Ναού Αγίου Γεωργίου, Μ. Αρχιμανδρίτης π. Βησσαρίων Κομζιάς.
Είναι αλήθεια ότι οι εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει ο Παναγιώτατος Πατριάρχης μας κάθε φορά που γίνονται εκλογές νέων Ιεραρχών στο Φανάρι τελευταία είναι συχνές, και μερικές φορές μας αφήνουν άφωνους. Με κάποιες από τις προαγωγές που προωθεί δίνει την εντύπωση ότι είναι «δέσμιος» παλαιών υποσχέσεων, αν και είναι λίγο δύσκολο να το πιστέψουμε εξαιτίας του δύσκολου και ηγετικού χαρακτήρα που διαθέτει.
Άλλες φορές πάλι με τα πρόσωπα που προωθεί σε καίριες και νευραλγικές θέσεις, έχουμε την αίσθηση ότι το Φανάρι έχει λειψανδρία ικανών στελεχών,γιαυτό και αρχίζει και προάγει τους εναπομείναντες κληρικούς.
Γεννάται μοιραία στο σημείο αυτό ένας λογισμός που καταθέτοντας τον θα πικράνουνε λίγο τον Πατριάρχη μας. Μήπως έχουν αλλάξει τα κριτήρια επιλογών; Μήπως η αφοσίωση στο καθήκον, η σεμνότητα, η σιωπή, η εχεμύθεια, η σοβαρότητα δεν εκτιμούνται πια δεόντως;
Πώς να εκλάβουμε, αλήθεια, το γεγονός ότι εξαίρετοι συνεργάτες του Παναγιωτάτου και συνοδοιπόροι του στην «στενή και ανηφορική οδό» εξακολουθούν να παραμένουν στην αυλή και να μην προάγονται;
Για παράδειγμα ο Πρωτοσύγκελλος π. Ανδρέας( ξέρω ότι θα με μαλώσει γιαυτή την πρωτοβουλία), ένας αδάμας στην Πατριαρχική αυλή που και ως Αρχιδιάκονος αλλά και ως Πρωτοσύγκελλος έδωσε την ζωή του και την υγεία του στο καθήκον, βλέπει να φεύγουν οι άλλοι και αυτός να παραμένει καρτερικά και να περιμένει την Πατριαρχική εύνοια και ευλογία. Το αυτό ισχύει και για τον άλλο ταλαίπωρο , υπομονετικό, ευγενικό και αεικίνητο Αρχιγραμματέα Ιωακείμ, ο οποίος από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός είναι σκυμμένος πάνω από τα Συνοδικά έγγραφα για να είναι συνεπής στο καθήκον του.
Είναι αλήθεια ότι ήταν από τα πρόσωπα που αναμέναμε να ακούσουμε για την εκλογή τους σήμερα.
Ίσως γιατί θεωρούσαμε ότι κύριο μέλημα του σοφού Πατριάρχου μας θα ήταν να αφήσει πίσω του Ιεράρχες ικανούς να σηκώσουν το βάρος της διοίκησης όχι μόνο σήμερα που παρακολουθεί ως ανυπότακτος φρουρός τα γεγονότα, αλλά και στην μετά Αυτόν εποχή.Και δεν είναι άξιοι μόνο οι δύο κληρικοί που προαναφέραμε. Υπάρχουν και Ιεράρχες που μένουν αναξιοποίητοι και φυλάττουν απλώς Θερμοπύλες.
Περιμέναμε, ωστόσο, οι νέοι Μητροπολίτες που θα εκλέγονται εφ’ εξής δεν θα μπορεί να είναι …κάποιοι κληρικοί της σειράς, αλλά πρόσωπα με προσόντα που θα μεταφέρουν την ακτινοβολία τους από το αειφεγγές Φανάρι σε όποιο σημείο του ορίζοντα και αν τους στείλει το σεπτό Κέντρο.
Θα είναι Ιεράρχες που θα αγαπούν και θα στηρίζουν την Μητέρα Εκκλησία, αλλά και θα ενώνουν τα διεστώτα και όχι θα φέρονται εκδικητικά σε κληρικούς που δεν …ελέγχουν!
Οι Ιεράρχες αυτοί θα ξεχωρίζουν για την αγάπη τους στον Θεό και την Εκκλησία, για τις γνώσεις τους, το ήθος τους, και τις πρωτοβουλίες που θα αναπτύσσουν, ώστε να στηρίζουν και να φέρουν κοντά στην Εκκλησία τους πιστούς.
Ο Πατριάρχης και η Σύνοδος του Θρόνου καλούνται να εκλέγουν πρόσωπα που θα σηκώνουν το βάρος των επόμενων ετών και θα ανταποκριθούν με αποτελεσματικότητα και σθένος στα κελεύσματα της νέας χιλιετηρίδας στα οποία κάθε Ορθόδοξη έπαλξη δεν μπορεί να είναι σε μειονεκτική θέση έναντι των άλλων Εκκλησιών.
Η Καθολική Εκκλησία τρέχει με ορμή βολίδας. Προσωπική μου ταπεινή γνώμη ο επόμενος Ιταλίας να καταφέρει να τους ακολουθήσει και να τους προλάβει στην ταχύτητα και στα μεγαλεπήβολα σχέδια και τους οραματισμούς για την Εκκλησία μας.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μέχρι τώρα σκεφτόταν και μετρούσε όλα τα δεδομένα και τις παραμέτρους και κατέληγε σε πρόσωπο που θα έβγαζαν την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως «ασπροπρόσωπη» και θα την έβαζαν και πάλι στο χάρτη της κοινωνίας.
Οι εκλογές … βολέματος προσώπων και τακτοποίησης παλαιών εκρεμμοτήτων, δεν ευδοκιμούν!
Δυστυχώς δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη και ο Πατριάρχης ξέρει καλύτερα απο μας ότι οι εκλογές που κάνει εφ’ εξής καθορίζουν το μέλλον της Εκκλησίας και το μέλλον του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αλίμονο για την μαρτυρική Εκκλησία του Φαναρίου αν γίνονται λάθη τα οποία μετά από λίγο θα πρέπει να διορθωθούν με νέα λάθη!
