Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρυούλων κ. Παντελεήμων, Ιερούργησε την Δ’ Κυριακή των Νηστειών, εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Νικολάου Αρετσούς, της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς, εν πληθούση Εκκλησία.

     Ομιλών επί της Ευαγγελικής Περικοπής της Κυριακής είπε :

Στην ερώτηση του Πατέρα προς τον Κύριο:  “Σε παρακαλώ λυπήσου με, Κύριε. Αν μπορείς να κάνεις κάτι θεράπευσε το παιδί μου από το δαιμόνιο που έχει “.

      Εμπόδιο στη θεραπεία του παιδιού, ασφαλώς, όχι η αδυναμία του Κυρίου, γιατί είναι βέβαιο ότι είναι ο Παντοδύναμος, Θεάνθρωπος Κύριος, αλλά η ολιγοπιστία του πατέρα του παιδιού. Για τον λόγο αυτό ο Κύριος, πριν τη θεραπεία, ζητά από τον πατέρα να συναισθανθεί το πόσον αδύνατη πίστη είχε.

     Εκείνη η αυθόρμητη όμως δήλωση του πατέρα,

” Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τη απιστία”, έφερε τη θεραπεία.

 Η πίστη νίκησε.

     “Πάντα δυνατά”, γι αυτόν που πιστεύει. Ούτε σχήμα λόγου είναι, ούτε έκφραση υπερβολής.

     Αναρίθμητα τα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι ” μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα”.

Τίποτε το ακατόρθωτο για τον Θεό.

     Η ολιγοπιστία μας, “δεσμεύει” θα έλεγα το θέλημα Του.

      Αν κάποτε αισθανόμαστε ότι ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές μας, ας κάνουμε υπομονή και ας αξιοποιούμε κάθε δοκιμασία, για να γιγαντώνεται η πίστη μας. Και ακόμα πόσο καθαρά φαίνεται η δύναμις του Θεού, στα λόγια του Κυρίου προς το δαιμόνιο. “Το πνεύμα το άλαλο και κωφόν. ΕΓΩ, συ επιτάσω έξελθε και μηκέτι εισέλθεις” .  “Φύγε ακάθαρτο πνεύμα,  ΕΓΩ σε διατάζω”.

     Ο Χριστιανός που επικαλείται το όνομα  Κυρίου  του Θεού, δεν φοβάται, ούτε βασκανίες, ούτε μάγια, ούτε άλλη δαιμονική επήρεια.

     Προσευχή και μόνο προσευχή που είναι το μοναδικό προνόμιο του ανθρώπου, γιατί έχει τη ρίζα της στην αρχή της Δημιουργίας.

     Εκεί, ακούσαμε τον Θεό να λέει : “Αδάμ πού εί”;  Πού είσαι Αδάμ; Είναι ο διάλογος,  αυτό που το λέμε Προσευχή και που εγκαινιάστηκε στον Παράδεισο μεταξύ Θεού και ανθρώπου και συνεχίζεται μέχρι σήμερα “.