Και αυτός δεν είναι άλλος από  τη φυσική αδυναμία, που επιφέρει ο χρόνος, με συνέπεια να είναι δύσκολη η ανταπόκριση στις μέριμνες της διοικητικής κυρίως διακονίας. 

Χαρακτηριστικά υπογραμμίζει: “Ὅ­πως θά ἔ­χετε οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι ἀπό ἐ­σᾶς πλη­ρο­φο­ρη­θεῖ, πρίν ἀπό λί­γες ἡ­μέ­ρες ὑ­πέ­βαλα πρός τήν Ἱ­ερά Σύ­νοδο τῆς Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλ­λά­δος καί τόν Μα­κα­ρι­ώ­­τατο Πρό­ε­δρο Αὐ­τῆς, Ἀρ­χι­ε­πί­σκοπο Ἀ­θη­νῶν καί πά­σης Ἑλ­λά­δος κ.κ. Ἱ­ε­ρώ­νυμο, τήν πα­ραί­τησή μου ἀπό τῆς θέ­σεώς μου ὡς ἐν ἐνεργείᾳ Μη­τρο­πο­λί­του τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Μη­τρο­πό­λεως Πα­ρα­μυ­θίας. Στήν ἐ­νέρ­γειά μου αὐτή προ­έ­βην κα­τό­πιν πολ­λῆς προ­σευ­χῆς, πε­ρι­σκέ­ψεως καί πε­ρι­συλ­λο­γῆς.

Μέ γνω­ρί­ζετε καί σᾶς γνω­ρίζω σχε­δόν πεν­τή­κοντα ἔτη, ἀπό τοῦ ἔτους 1974, ὅ­ταν ἀ­νέ­λαβα τήν δι­α­ποί­μανση τῆς ἱ­στο­ρι­κῆς αὐ­τῆς Μη­τρο­πό­λεως, γνω­ρί­ζετε κα­λῶς καί τήν αἴ­σθηση ὑ­πευ­θυ­νό­τη­τος ἡ ὁ­ποία μέ δι­α­κατέ­χει ὡς πρός τήν ἀ­πρό­σκο­πτη ἐ­πι­τέ­λεση τῶν ἐ­πι­σκο­πι­κῶν μου κα­θη­κόν­των· δη­λαδή τήν ἀ­πο­στο­λική μου δι­α­κο­νία πρός ὅ­λους ἐ­σᾶς, τά πνευ­μα­τικά μου τέ­κνα, πού ἀ­πο­τε­λεῖτε τόν θη­σαυρό καί τό καύ­χημα τῆς πα­τρι­κῆς μου καρ­διᾶς. Σέ αὐ­τήν τήν ἀ­πό­φασή μου ὁ λό­γος τοῦ Κυ­ρίου, ὅ­πως πάντα, ἔρ­χε­ται, ὡς βάλ­σαμο πα­ρη­γο­ρίας, νά εἰ­ρη­νεύ­σει καί τήν δική μου ψυχή. «Τό μέν πνεῦμα πρό­θυ­μον, ἡ δέ σάρξ ἀ­σθε­νής» (Ματθ. 26, 41).

Ὄν­τως, ἐ­ξαι­τίας τῆς ἀ­γά­πης μου πρός ἐ­σᾶς, θά ἐ­πι­θυ­μοῦσα νά πα­ρα­μείνω καὶ θὰ παραμείνω Ἐ­πί­σκο­πος σας, θὰ συνεχίσω νὰ εἶμαι γιὰ ἐσᾶς ὁ πα­τέ­ρας, ὁ ἀ­δελ­φός καί συ­νο­δοι­πό­ρος σας, χω­ρίς νά ἀ­πει­λεῖ­ται ἡ δι­α­κο­νία μου αὐτή ἀπό τόν παν­δα­μά­τορα χρόνο καί τήν φυ­σική ἀ­δυ­να­μία πού αὐτός ἐ­πι­φέ­ρει σέ ὅ­λους μας, ἀλλὰ καὶ χωρὶς τὶς μέριμνες τῆς ἀπαιτητικῆς διοικητικῆς ἰδίως διακονίας”.

“ΤΟ ΚΕΛΛΙ ΜΟΥ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΠΟΥΝΤΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟ…”

Προτρέπει το λαό να δεχθεί με σεβασμό και αγάπη το διάδοχό του, που θα εκλέξει η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο. 

Και  επισημαίνει ότι όποιος θέλει μπορεί να τον βρίσκει στο κελλί του στη Μονή της Αγίας Παρασκευής Πούντας (στο Καναλάκι Πρέβεζας). Είναι ένα γυναικείο Μοναστήρι, που το αναστήλωσε εκ θεμελίων ο ίδιος και το στελέχωσε με  μοναχές, οι οποίες τον διακονούν.

Ειδικότερα αναφέρει μεταξύ άλλων: “Σᾶς ζητῶ νά προ­σεύ­χε­σθε γιά ἐ­μένα καί νά δε­χθεῖτε μέ τήν ἴ­δια ἀ­γάπη καί τόν ἴ­διο σε­βα­σμό τόν δι­ά­δοχό μου Μη­τρο­πο­λίτη Πα­ρα­μυ­θίας, τόν ὁ­ποῖο θά ἐ­κλέ­ξει τόν προ­σεχῆ Ὀ­κτώ­βριο ἡ Ἱ­ερά Σύ­νο­δος τῆς Ἱ­ε­ραρ­χίας τῆς Ἁ­γι­ω­τά­της Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλ­λά­δος…. Η πα­ραί­τησή μου δέν ση­μαί­νει ὅτι θά ἀ­πο­χω­ρι­σθῶ ἀπό κοντά σας. Τὸ κελλί μου στήν Ἱ­ερά Μονή Ἁ­γίας Πα­ρα­σκευῆς Καναλακίου Πούν­τας, οἱ καλές μας μοναχές, ποὺ θὰ μὲ διακονοῦν, οἱ στενοί μου συνεργάτες, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ποὺ ἔμειναν ἀφοσιωμένοι στὸν Ἐπίσκοπό τους, ἕως καὶ τώρα, θὰ εἶναι πάνοτε φιλόξενοι γιὰ ὅλους σας, ὥστε τὸ κελλί μου νὰ εἶναι ἀνοικτὸ πάντα, για νά ἔ­χουμε τήν δυ­να­τό­τητα νά συ­ναν­τώ­μεθα καί νά συμ­πνευ­μα­τι­ζώ­μεθα. Δέν θά παύσω νά προ­σεύ­χο­μαι στόν Θεό γιά τήν ὑ­γεία, τήν προ­κοπή, τήν πρό­οδο καί μα­κρο­η­μέ­ρευση ὅ­λων σας. Καί δέν θά παύσω νά σᾶς πε­ρι­βάλλω μέ τήν πα­τρική μου ἀ­γάπη καί στοργή, διά τῶν ὁ­ποίων ὁ Κύ­ριος θά μᾶς δι­α­τη­ρεῖ ἑ­νω­μέ­νους, ὡς πα­τέρα μέ παι­διά, στόν πα­ρόντα αἰ­ῶνα καί τήν αἰ­ω­νι­ό­τητα· στήν ἀ­τε­λεύ­τητη Βα­σι­λεία τῆς ἀ­γά­πης Του”.

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Κάνοντας ένα σύντομο απολογισμό του έργου του τονίζει ότι ανέλαβε καθήκοντα στη Μητρόπολη Παραμυθίας μόλις στην ηλικία των 43 ετών και ότι η ποιμαντορία του υπήρξε αποδοτική.

Υπογραμμίζει ειδικότερα: “Δο­ξάζω τόν Θεό, γι­ατί μέ ἀ­ξί­ωσε νά ἔλθω στήν Ἱ­ερά μας Μη­τρό­πολη στήν πλέον κα­λύ­τερη γιά δράση πε­ρί­οδο τῆς ἡ­λι­κίας μου. Ἤ­μουν τότε μό­λις 43 ἐ­τῶν καί ἔ­δωσα ὅλη τήν ἰ­κμάδα τῆς ὑ­πάρ­ξεώς μου στήν ὑ­πη­ρε­σία τῆς το­πι­κῆς μας Ἐκ­κλη­σίας. Κα­τέ­βαλα κάθε δυ­νατή προ­σπά­θεια καί σπουδή γιά τήν ἀ­να­βά­θμιση τῆς πνευ­μα­τι­κῆς καί λει­τουρ­γι­κῆς ζωῆς· γιά τήν ἐ­ξεύ­ρεση καί χει­ρο­το­νία νέων, εὐ­λα­βῶν Κλη­ρι­κῶν· γιά τήν εὔ­ρυ­θμη λει­τουρ­γία τῶν Ἱ­δρυ­μά­των τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λεως καί τήν χρη­στή  δι­α­χεί­ριση τῶν οἰ­κο­νο­μι­κῶν της πό­ρων καί γιά ἄλλα πολλά, τά ὁ­ποῖα ἡ χά­ρις καί τό ἔ­λεος τοῦ Θεοῦ μᾶς εὐ­λό­γησε νά φέ­ρουμε εἰς αἴ­σιον πέ­ρας… Ἐν τέ­λει, θερ­μῶς σᾶς πα­ρα­καλῶ νά μή λη­σμο­νή­σετε τούς κατά Θεόν κό­πους καί μό­χθους, τούς ὁ­ποί­ους ὡς Ἐ­πί­σκο­πος καί πνευ­μα­τι­κός σας Πα­τήρ κα­τέ­βαλα γιά τήν πνευ­μα­τική σας προ­κοπή καί τήν δι­α­μόρ­φωση τῆς χρι­στι­α­νι­κῆς σας συ­νει­δή­σεως”.

“ΖΗΤΩ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ  ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ”

Με συναισθηματική φόρτιση και δείχνοντας ταπείνωση ζητάει την κατανόηση για τυχόν λάθη και παραλείψεις και δεσμεύεται ότι όλοι θα είναι στην καρδιά του και στην προσευχή του:  “Ἐ­πί­σης, ζητῶ τήν κα­τα­νό­ησή σας γιά τίς πα­ρα­λεί­ψεις καί τά τυ­χόν λάθη τῆς Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς μου δι­α­κο­νίας. Νά γνω­ρί­ζετε κα­λῶς ὅτι ὅ­λος ὁ εὐ­σε­βής καί φι­λό­χρι­στος λαός τῆς το­πι­κῆς μας Ἐκ­κλη­σίας, ἡ Ἱ­ερά Μη­τρό­πολη, οἱ ἀ­γα­πη­τοί μου Ἱ­ε­ρεῖς, οἱ Ἐ­νο­ρίες, οἱ Ναοί, οἱ Ἱ­ε­ρές Μο­νές, οἱ Μο­να­χοί, ἡ εὐ­λο­γη­μένη μας Πα­ρα­μυ­θιά, οἱ Φι­λι­ά­τες, ἡ Πάργα, ἡ Ἡ­γου­με­νίτσα, ἡ Θε­σπρω­τία μας, θά βρί­σκον­ται πάν­τοτε μέ ἄ­πειρη ἀ­γάπη μέσα στήν καρ­διά μου, στήν σκέψη καί τήν προ­σευχή μου”.

Ο Μητροπολίτης Τίτος διαδέχθηκε, το 1974,  τον  αείμνηστο Μητροπολίτη Παύλο Καρβέλη, ο οποίος είχε κηρυχθεί έκπτωτος με συντακτική πράξη του διδακτορικού καθεστώτος Ιωαννίδη, αφού προηγουμένως είχε εκλεγεί στη θέση του αναγκασθέντος σε παραίτηση, από το καθεστώς Παπαδόπουλου, Τίτου Ματθαιάκη. Ο κυρός Παύλος αποκαταστάθηκε το 1991 και μέχρι το θάνατό του το 1993 υπήρξε Μητροπολίτης Αγιάς και Συκουρίου.  

Ο Σεβασμιώτατος Τίτος ανήκει στη χορεία των Μητροπολιτών της παλιάς γενιάς, διακρίθηκε για το ασκητικό του πνεύμα και το ήθος του, ενώ διαποίμανε τη Μητροπόλή του  για 49 χρόνια, κατατασσόμενος στους αρχιερείς, που έχουν πάρα πολλά χρόνια ενεργούς αρχιερωσύνης. 

Να σημειωθεί ότι το 2004 ο τότε δήμος Σαγιάδας Θεσπρωτίας με δήμαρχο τον Βαγγέλη Μάστορα είχε οργανώσει ειδική τελετή, που έχει μείνει αξέχαστη,  και είχε τιμήσει τον κ. Τίτο, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης  30 χρόνων αρχιερατείας. 

π. Ηλίας Μάκος