5. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΥΣ

Στον Χριστόδουλο είναι έμφυτη η δύναμη του λόγου και της πέννας. Γι’αυτό και παράλληλα με τον προφορικό καλλιεργεί υπέροχα και το λόγο το γραπτό. Πλούσιος ψυχικός κόσμος «ανθρωπιάς» και ακατάπαυστη δράση σε τομείς πολυσχιδείς είναι οι ανεξάντλητες πηγές που τροφοδοτούν αδιάκοπα το καμίνι του νου για όμορφη και καρποφόρα συγγραφική προσφορά. Μύστης μεγάλος του γραπτού λόγου ο πολυγραφότατος Πρωθιεράρχης από τα νεανικά του χρόνια έχει πάντα το δικό του τρόπο για να προσφέρει στο χαρτί τις ορθόδοξες σκέψεις και τα λεπτά ανθρώπινα συναισθήματα του.

«Ωρισμένα εκ των βιβλίων του, αποτελούν πρότυπα γραπτού κηρύγματος διδάσκοντα επαγωγικώς, σταθερώς αλλά και χαριέντως την διδασκαλίαν του Ναζωραίου προς την χριστιανική ψυχή”αναφέρει για τον Χριστόδουλο ο εκ των πνευματικών του υιών Μητροπολίτης Βρεσθένης Θεόκλητος που εθυσιάσθηκε για την ηρεμία της Εκκλησίας.

Και συνεχίζει για την πρωτοτυπία αυτή της αρθρογραφίας του Χριστόδουλου ο αδικημένος αυτός Ιεράρχης για τον πνευματικό Πατέρα του : «Εισήγαγε κυρίως νέου τύπου κήρυγμα, νέου τύπου αρθρογραφία από των στηλών των εφημερίδων των Αθηνών και του Βόλου, στην θρησκευτική ζωή του τόπου και την προήγαγε με ζήλον, γνώση, τάλαντο και προ παντός με πάθος, με πάθος μεταλαμπαδεύςης των Ιδεών εκείνων, που ισοδυναμούν με κοιτίδα αρετής και ηθικού μεγαλείου.

Όλα τα κείμενά του, τα διατρέχει η ολόδροση αύρα του λυρισμού και διακρίνει η χαρακτηριστική γλαφυρότης

«Ο Χριστόδουλος, αναφέρει γνωστός σύγχρονος στοχαστής, υπήρξε συγγραφεύς γλαφυρός. Επί τριάκοντα και πλέον έτη κατηύγαζε τις ψυχές των αναγνωστών του με τις αλήθειες και την αγάπη του Ιησού…». Εδημοσίευσεν άρθρα, μελέτες και κηρύγματα σε πλήθος εφημερίδων και περιοδικών. Ο διαπρεπής δημοσιογράφος- Εκδότης Σταύρος Ψυχάρης, στενός και πιστός φίλος του Χριστόδουλου μέχρι το τέλος της ζωής του, απεκάλεσε τον Χριστόδουλο «Λογοτέχνη της Εκκλησίας».

Ο δε στενός φίλος και συνεργάτης του Μητροπολίτης Σερρών Μάξιμος,ένας εκ των Αρχιτεκτόνων της εκλογικής επιτυχίας του Χριστόδουλου το 1998, ομιλεί χαρακτηριστικά για τη γλαφυρότητα της γραφίδος του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου από την εποχή που ήταν Δημητριάδος: «Ανεδείχθη ο Χριστόδουλος περί το συγγράφειν γονιμότατος, περί το λέγειν δεινότατος. Τόσον εν τοις συγγράμασιν, όσον και εν τω ζώντι λόγω Του ανεύρισκε πας τις, την ικμάδα και τη γλαφυρότητα του ύφους. η φλυαρία και το ανιαρόν του λόγου ήσαν άγνωστα σχεδόν εις τον σεπτόν Ιεράρχη”.

Στα γραπτά του Χριστόδουλου βρίσκει κανείς ρεαλισμό και ζωντάνια. Κείμενα σπαρταριστά βγαλμένα μέσα απ’τον άχαρι αγώνα της βιοπάλης των ανθρώπων του ποιμνίου του ή μέσα από τις ωραίες στιγμές των θρησκευτικών εξάρσεων του ιδίου, ή των πιστών, ή μέσα από τις δραματικές ή νικηφόρες πτυχές των πολυτρόπων πολέμων, που σαν ιεροκήρυξ ή λειτουργός, ή ποιμενάρχης πήρε μέρος, δονούν, συγκλονίζουν και εμπνέουν σε παγκόσμια κλίμακα τους αναγνώστες.

Επίκαιρο απόσπασμα της Αθηναϊκής εφημερίδας “Ελεύθρτος Τύπος, της οποίας διετέλεσε ισόβιο μέλος του ΔΣ, ομιλεί για τη διεθνή τούτη αναγνώριση της αρθρογραφίας του Χριστόδουλου: «Ζωηρά απήχηση του κάθε άρθρου του Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστοδούλου, μετεδόθη από όλα τα ξένα Πρακτορεία. Λονδίνον. (Α. Π. ).

Το Πρακτορειον Ρώυτερ μεταδίδει τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου περιέχον εκτενή περίληψη του άρθρου του Σεβ.Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστοδούλου,δημοσιευθέντος στην εφημερίδα των Αθηνών “Ελεύθετος Τύπος” και τιτλοφορημένου «Εκ των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς». Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος χαρακτηρίζεται ως ένσς εκ των διαπρεπέστερων ρητόρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ως ΕΝ δυνάμει επόμενος Αρχιεπίσκοπος. Του ιδίου τηλεγραφήματος περίληψιν μεταδίδουν και τα άλλα μεγάλα Ευρωπαϊκά τηλεγραφικά πρακτορεία. Το άρθρο θεωρείται ως χαρακτηριστικό της θρησκευτικότηταα του Ελληνικού Λαού, η οποία τον εμπνέει στον σημερινό δίκαιο και ιερό αγώνα του. Και το άρθρο αυτό είναι επίκαιρο ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα του Μνημονίου και της Τρόικας.
Σ’όλα τα έργα του σκοπός είναι η νουθεσία, η θρησκευτική κι η Εθνική. Ο χρωματισμός είναι ορθόδοξος, Ελληνικός. Πάντοτε προβάλλουν τα αιώνια και ακατάλυτα σύμβολα της Φυλής. Ο Σταυρός με τον Δικέφαλο, ή το σπαθί.

Ο Χριστόδουλος ήταν εξ αρχής ο Δεσπότης του Λαού γιαυτό και εξελίχθηκε και στον Αρχιεπίσκοπο της καρδιάς μας. Για το λαό ζει κι αγωνίζεται ο Χριστόδουλος. Και σ’αυτόν γράφει και αφιερώνει τα πνευματικά του πονήματα σε βιβλία και εφημερίδες. Γι’αυτό και τα συγγράμματα ή τα άρθρα του είναι απλά, και εκλαϊκευμένα.

«Οι αναγνώστες του «Ελεύθερου Τύπου” του “Βήματος” και άλλων εφημερίδων των Αθηνών, είχαν την τύχη να εκτιμήσουν τον εκλιπόντα Μεγάλο Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος κάθε Κυριακή εδημοσίευε το τακτικό του άρθρο, το οποίο πάντα έγραφεν σε απλή γλώσσα.

Ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ της Εκκλησίας και του Λαού, γράφουν σε σχόλιά τους μεγάλες Αθηναϊκές εφημερίδες την εποχή της κρίσης Εκκλησίας και πολιτείας λόγω των αξιώσεων του νόμου Τρίτση. Μακρυά από κάθε επιστημονική επιδίωξη προσπαθεί με πάθος και παλμό να προσελκύσει, να συναρπάσσει, να τέρψει για να διοχέττεύσει επαγωγικά τις Ελληνορθόδοξες ιδέες του ο Έλληνας ΠρωθΙεράρχης, στην ψυχή του αναγνώστη και τέλος να τον πείσει ότι πρέπει Έλληνας και Χριστιανός να ζει και να πεθαίνει. Σχεδόν πάντοτε παιδαγωγικός είναι ο χαρακτήρας των βιβλίων του.

Πέρα όμως από τους υψηλούς στόχους της ανθρώπινης νουθεσίας απλώνει τη συγγραφική του δραστηριότητα σε θέματα Λειτουργικά και Διοικητικά μια και άριστος «Λειτουργός» και «Διοικητής» είναι και όλα επιθυμεί κατά το Παυλικό «τα πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω».

Απορεί κανείς πού βρίσκει το χρόνο ο ακάματος και ακοίμητος Αρχιεπίσκοπος να εξελιχθεί σε δόκιμο και πολυγραφότατο συγγραφέα τη στιγμή που μέγα το βάρος των ποιμαντορικών, κοινωνικών και τελετουργικών ενασχολήσεων του γεμίζει όλες τις ώρες του καθημερινού προγράμματος του. Αξιοσημείωτο δε είναι, ότι τρεις μέρες πριν τον θάνατο του, ακουμπισμένος στα μαξιλάρια της επιθανάτιας ταπεινής κλίνης, έχει αγωνία για την σωστή έκβαση των υπηρεσιακών θεμάτων.

«Η γραφίς του μέχρι των τελευταίων ημερών του δεν έπαυσε από του να συγγράφει άμεσα ή έμμεσα.

Έχει συγγράψει πολλά βιβλία ιστορούντα τους εθνικούς μας αγώνες. Υπέρ τριάκοντα δε είναι τα βιβλία του γλαφυρού του καλάμου εποικοδομητικού και Εθνικού περιεχομένου… Είναι απορίας άξιον πώς, βεβαρυμένος μετά τόσων ποιμαντορικών, φιλανθρωπικών, τελετουργικών και άλλων απασχολήσεων του, κατώρθωνε να γράφει άρθρα , κηρύγματα, σχόλια. Ασφαλώς θέληση ανθρώπινη και συναντήληψη θεία αναδεικνύει τον Χριστόδουλο σε πολυγραφώτατο εκκλησιαστικό συγγραφέα, που χαρίζει την πολύτιμη πνευματική του παρακαταθήκη στις επερχόμενες γενεές, μαζί με την πλούσια αρθρογραφία του και τους 20 τόμους των περισπούδαστων έργων του, που σύμφωνα με το περιεχόμενο τους κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες.

Ο συγγραφέας σε κάθε βιβλίο του, προτάσσει απαραίτητη σχετική με το περιεχόμενο του έργου του εισαγωγή για τον αναγνώστη. Και μόνον από την ανάγνωση των «εισαγωγών» τούτων, που είναι πλούσιες σε περιεχόμενο, αναγνωρίζει άνετα κανείς τον πλούσιο εθνικοχριστιανικό κόσμο και το συγγραφικό ταλέντο του μεγάλου Αρχιεπισκόπου, λουσμένα μέσα στα ωραιότερα αισθήματα αγάπης και προσφοράς για τον άλλο.

Γι’αυτή του την πολύτιμη συγγραφική προσφορά αναφέρει ένας συπγχρονος στοχαστής, ο Παναγιώτης Δρακόπουλος, εκ των συνεργατών του Μακαριστού Αρχιεπισκόπουτο παρακάτω ωραίο κριτικό σημείωμα, που σαν την κατακλείδα του παρόντος κεφαλαίου τοποθετούμε:

«Τα βιβλία του, πνευματικό απόθεμα της πατρικής του στοργής, παραμένουν αιώνιο μνημόσυνο των αγώνων και των ιδανικών του, των αρχών και των κανόνων της ζωής. Είναι ο κατοπτρισμός της ψυχικής του δημιουργίας, οι παραινέσεις του προς τον χριστιανό άνθρωπο. Και μόνο αυτή η προσπάθεια να παραδώσει στους χριστιανούς τις σκέψεις του για τον Χριστό, την Πατρίδα, τον άνθρωπο, την φύση, σε τόσο ογκώδη εργασία ολονυκτίων σκέψεων είναι η διαπίστωση της εκτίμησης των ποιμαντορικών του υποχρεώσεων».