Του ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Πριν από εννέα ολόκληρα χρόνια, ο Μακαριστός Μεγάλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο Χριστόδουλός μας, μετά από μία εξάμηνη και οδυνηρή μάχη με την επάρατη νόσο που “φύτευσαν” στο σώμα του, πονηρά και άνανδρα χέρια, έφυγε από τη ζωή! Έφυγε του κόσμου τούτου “μηδέν έχων πλην τα πάντα κατέχων”! Η καρδιά του, η τόσο καλοσυνάτη και ευρύχωρη, η διαθέτουσα άπλετο χώρο όχι μόνο για φίλους αλλά και για εχθρούς ακόμη, έπαψε να χτυπά! Τα ζεστά και σπινθηροβόλα μάτια του έκλεισαν για πάντα! Η γλυκιά και καθαρή φωνή του σίγησε!
Ήταν Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008, όταν τον είδαμε και τον νοιώσαμε για τελευταία φορά! Μετά από το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου που τελέσθηκε ενώπιόν του για τελευταία φορά, ανένηψε για λίγο, αντάλλαξε βλέμματα αγάπης και ενδιαφέροντος με όλους μας, ψιθύρισε λίγες στοργικές λέξεις προς όλους μας, ευλόγησε με το ανήμπορο από τους δυσβάστακτους πόνους χεράκι του και βυθίστηκε και πάλι στην προσευχή! Έτσι πορεύθηκε τις τελευταίες επίγειες ώρες , μέχρις ότου φτερουγίσει η ψυχούλα του στους ουρανούς! Βυθίστηκε σε βαθύ σκότος και κάποια στιγμή ολίγον προ της αποφράδας ώρας , ανύψωσε και τα δύο χέρια του προς τον Κύριο και Θεό μας, τον οποίο υπέρμετρα αγάπησε και θερμότατα λάτρευσε έως την τελευταία στιγμή και εξέπνευσε! Αυτό ήταν σε λίγες γραμμές το τέλος της επίγειας πορείας αυτής της μεγάλης και πολυτάλαντης πνευματικής προσωπικότητας που σημάδεψε τον τόπο μας και άγγιξε στην ψυχή και στο μυαλό, τον λαό μας! Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και σήμερα, εννέα χρόνια από τον θάνατό του, εξακολουθεί να παραμένει στις καρδιές μας! Στις καρδιές των απλών ανθρώπων! Ο Χριστόδουλος εξακολουθεί να ζεί σήμερα,όχι γιατί φρόντισαν ή φροντίζουν–φεύ– γιαυτό, οι ευεργετηθέντες υπ´Αυτού Ιεράρχες,αλλά γιατί ο απλός λαός συνεχίζει να τον θυμάται και να τον αποζητά! Όσο και αν κάποια παγωμένα χνότα θέλουν να μας οδηγήσουν στη λήθη, τόσο ο Χριστόδουλος θα είναι ανάμεσά μας!! Αιωνία Του η μνήμη!