Του π. Ηλία Μάκου

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, που από την πρώτη στιγμή, που ξέσπασε ο πόλεμος στην Ουκρανία, απηύθυνε έκκληση για ειρήνη, υποδέχθηκε στο Μοναστήρι του Αγίου Βλασίου στο Δυρράχιο Ουκρανούς πρόσφυγες.
Η αγάπη, και μάλιστα η αναστάσιμη αγάπη, που δεν έχει όρια και κανόνες, που είναι η κυρίαρχη πρακτική και το κεντρικό συναίσθημα και σύνθημα στη ζωή του κ. Αναστασίου, εκδηλώθηκε προς αυτούς, μεταξύ των οποίων και παιδιά, με ιδιαίτερη θερμότητα.

Μάλιστα η Εκκλησία της Αλβανίας έχει συγκεντρώσει με έρανο στους ναούς και χρήματα για την ενίσχυσή τους.

Άνοιξε ανεπιφύλακτα την αγκαλιά του ο Μακαριώτατος και οι πρόσφυγες ξεναγήθηκαν στους χώρους της Μονής, άναψαν λαμπάδες στο ναό, έψαλλαν μαζί του αναστάσιμους ύμνους, τσούγκρισαν κόκκινα αυγά, τους δόθηκαν εικονίτσες της Παναγίας, μοιράστηκαν δώρα στα παιδιά, τα οποία έπαιξαν ξέγνοιαστα διάφορα παιχνίδια.

Η ανατριχίλα και η πικρή θύμηση του πολέμου, που τους έχει σημαδέψει, κόπασε για λίγο μέσα τους και ευφράνθηκε η καρδούλα τους δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο, ο οποίος συνοδευόταν από τον Επίσκοπο Βίλιδος Άστιο και τον πρεσβευτή της Ουκρανάις στην Αλβανία.

Αισθάνθηκαν, έστω και στιγμιαία, τα άνθη του καλού, που ο πόλεμος σαν σφοδρός λίβας ήρθε να κατακαύσει, να ξαναφυτρώνουν μέσα τους.

Από το φωτεινό βλέμμα και την αγνή καλοσύνη του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου ένιωσαν να τους έρχεται αναγάλλια, ευφρόσυνη πνοή και να τους πλημμυρίζει κατάβαθα. Και το εκδήλωσαν αυτό όχι μόνο με το χαμόγελό τους, αλλά και με την

Δίπλα του ξέχασαν προσωρινά τη φοβέρα του πολέμου, λησμόνησαν προς ώρας τον κατατρεγμό και άκουσαν μόνο την ιαχή του αγαπισμού του.

Αναγέλασαν τα θολωμένα από τον πόνο και την πίκρα μάτια τους, γιατί μια εσωτερική φωνή, εκείνες τις στιγμές, του πρόσταζε: “Χαρείτε. Χαρά εκ του τάφου ανέτειλε. Χριστός Ανέστη”. Το έβλεπαν αυτό άλλωστε στο στοργικό πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου.