Του π. Ηλία Μάκου
Μία ταπεινή σύγχρονη μορφή της Εκκλησίας μας, ο άγιος Σάββας της Καλύμνου, που η μνήμη του με πολύ και άφθονο χρυσάφι αγάπης στην καρδιά του, διακόνησε τον άγιο Νεκτάριο.
Μετά από διάφορες πνευματικές περιπλανήσεις και αναζητήσεις στο Άγιο Όρος και στη Μονή Χοτζεβά στα Ιεροσόλυμα, όπου εκάρη μοναχός και έλαβε την ιεροσύνη, το 1918 βρίσκεται στην Αίγινα.
Εκεί διακονεί επί οχτώ χρόνια τον Άγιο Νεκτάριο μέχρι την κοίμησή του, στην αρρώστιά του είναι δίπλα του, και διδάσκεται πάρα πολλά από τη συγκαταβίωσή του με τη μεγάλη αυτή μορφή, όπως την ψυχική ανύψωση, αγνοώντας τις ανθρώπινες μικρότητες και επιθέσεις.
Μετά το θάνατο του αγίου Νεκταρίου εγκαταβιώνει στην Κάλυμνο, όπου στη Μονή των Αγίων Πάντων, αν και αντιμετωπίζει πολλές σωματικές ασθένειες, τις οποίες, όμως, θεωρεί ως δώρο Θεού, δεν παύει μέχρι το θάνατό του στις 7 Απριλίου του 1948, ούτε για μια στιγμή να προσεύχεται, να νηστεύει και να αγαθοεργεί σε φτωχούς, ορφανά και χήρες.
Η αγιότητά του επισφραγίσθηκε μετά το θάνατό του, όταν κατά την εκταφή των λειψάνων του στις 7 Απριλίου του 1957, μια ευωδία κατέκλυσε την ατμόσφαιρα.
Έτσι το 1992 ανακηρύχτηκε άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Έδειξε, παραδειγματιζόμενος από τον άγιο Νεκτάριο, ότι όσο ψηλές και αν είναι οι κορυφές, όσο δύσκολη και αν είναι η πορεία, όσο και αν είναι “της αρετής άθλος θεόν γενέσθαι”, να επιτύχει, δηλαδή, κανείς τη θέωση, οφείλουμε, όπως εκείνος, να φιλοπονούμε την κάθαρση, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μετάνοια, και ζωή εν Χριστώ.
Ωραίο της κάθαρσης το έργο, Μεγάλο και υψηλό και μοναδικό.
Μας καλεί ο όσιος Σάββας της Καλύμνου να ριχτούμε στον αγώνα δίχως καθυστέρηση.
Το κακό δεν περιμένει κανέναν. Είναι πιο εύκολο να επηρεαστούμε από την κακία και να δεχτούμε τα βαριά πλήγματά της και να γίνουμε βραδυκίνητοι, παρά να μεταδώσουμε την αρετή. Δεν είναι εύκολο να καταπολεμηθεί η αμαρτία. Έχει βαθιές ρίζες στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Ο όσιος Σάββας τα κατάφερε και είδε το φως το ανέσπερο, πολεμώντας γενναία τα πάθη της ψυχής. Τα κυβερνούσε και δεν τον κυβερνούσαν.
Τη δίψα και την πείνα για τον Θεό υπηρέτησε ταπεινά ο άγιος, όχι με λόγια, υποσχέσεις και υποθέσεις, αλλά με τη βεβαίωση των θεάρεστων έργων του.
Ολόκληρη η ζωή του οσίου Σάββα δείχνει ότι ο μοναδικός τρόπος να προσεγγίσει το Άγιο Πνεύμα την ψυχή είναι να αποχωρισθεί ο άνθρωπος από τα πάθη του.
Και τότε ο Θεός, όταν δει καθαρή την όραση της ψυχής, θα φανερώσει μέσα μας τη δική Του έλλαμψη.
Της ψυχής τα σπέρματα για να βγουν στην άνοιξη, χρειάζονται την καλλιέργεια του φωτιστικού και δροσιστικού λόγου της Ορθοδοξίας.
