Του π. Ηλία μάκου
Ο αείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Μαρέτας, που υπηρέτησε επί δεκαετίες σε ενορίες της Μητρόπολης Παραμυθιάς, από τις πρώτες χειροτονίες του Μητροπολίτη Τίτου, ήταν αληθινός ποιμένας.
Όλοι έχουν να λένε καλά λόγια για τη σοβαρότητά του και την ιεροπρέπειά του και την καλοσύνη του, αλλά και για το θάρρος να λέει τη γνώμη του και να διεκδικεί μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία.
Πίστευε ακράδαντα ότι με τη δύναμη του πνεύματος, που είναι πολύ μεγαλύτερη από κάθε υλική δύναμη, μπορεί να μεταμορφωθεί ολοκληρωτικά όχι μόνο η ζωή μας, αλλά και το σύνολο της κοινωνίας μας.
Ακριβώς επειδή ήταν πεπεισμένος, πως ο Θεός μας έδειξε, για να ζούμε σ’ αυτή εδώ τη γη, έναν τρόπο, που μπορεί να νικήσει τις τραγικές δυσκολίες και τη σύγχυσή μας, γι’ αυτό αισθανόταν έντονο και βαρύ ενδιαφέρον για το ρόλο, που μπορούσε και έπρεπε να κρατήσει ως ιερωμένος.
Με τις καθημερινή στάση του και ενθάρρυνε την ατομική αξία σαν μέσο για τη σωτηρία, αλλά παρουσίαζε και την ευθύνη για τη ζωτική, και όχι υποκριτική, εφαρμογή της χριστιανικής ηθικής μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία.
Βοήθησε με τη συνετή ποιμαντική συμπεριφορά του στην στην ενίσχυση και ζωντάνια του θρησκευτικού συναισθήματος, ενεργοποιώντας συνειδήσεις.
Δεν υπήρχε καμία αντίθεση ανάμεσα στα πιστεύω του και στη ζωή του και συνεχώς επεδίωκε ενεργητικά τους χριστιανικούς σκοπούς.
Νοιαζόταν να δημιουργηθεί από τη σημερινή άραχλη δυστυχία μια καινούργια και χαρούμενη ζήση.
Ήξερε πολύ καλά, και το μετέδιδε και στους άλλους, ότι η πίστη δεν είναι κομψές φράσεις ή παιάνες υμνητικοί, αλλά στέρες πράξεις, στις οποίες έδινε μεγάλη σημασία.
Οι Ορθόδοξες αρχές του προς όφελος των προσώπων και του συνόλου είναι αυτές, που θα τον κρατούν άσβεστη τη μορφή του στις καρδιές μας.
Σίγουρα η ψυχή του τράβηξε την ανοδική πορεία γαλήνια, γιατί τη διδασκαλία και τις υποθήκες του Χριστού τις έμπασε μέσα του και τις κράτησε, ωφελόντας αφάνταστα τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.
