Να μην βρίζουμε κανέναν. Η συκοφαντία, οι ύβρεις, δηλαδή οι άσχημες λέξεις, η κατάκριση η ιεροκατηγορία είναι πάθη που δημιουργούν μια εσωτερική κόλαση στην ψυχή του ανθρώπου ο οποίος δυστυχώς δεν την καταλαβαίνει και αυτό γίνεται διότι πιστεύει πως έχει το δίκιο ή το σωστό με το μέρος του και γι’ αυτό συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο έναντι των συνανθρώπων του. Οι ύβρεις δεν ωφελούν πνευματικά αυτόν που τις ξεστομίζει, αλλά και η ψυχή του δεν βρίσκει ανάπαυση. Αυτός που επιθυμεί να εφαρμόζει στην πράξη το θέλημα του Θεού και όχι για τα μάτια του κόσμου να λέει ότι είναι χριστιανός, τότε πρέπει να γνωρίζει αυτό που λέει ο ίδιος ο Χριστός να εφαρμόζουμε στη ζωή μας και το διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου. «Εγώ όμως σας λέγω ότι καθένας που οργίζεται αδίκως και χωρίς σοβαρόν πνευματικό λόγο ενάντιο του αδελφού του, έχει την ιδίαν ενοχή, όπως εκείνος που δικάζεται δια φόνο στο επταμελές συνέδριο. Εκείνος δε που θα βρίσει τον αδελφό του και θα του πει με περιφρόνηση “ανόητε, τιποτένιε”, είναι ένοχος εγκλήματος βαρυτέρου, από εκείνα που δικάζει το μεγάλο δικαστήριο των Εβραίων. Εκείνος δε που θα πει με μίσος στον αδελφό του “άμυαλε, τρελέ”, είναι βαρύτατα ένοχος και άξιος να τιμωρηθεί με την γέεννα του πυρός στον Άδη» (Ματθ. 5, 22)