Του π. Ηλία Μάκου
Τον πολιούχο της θαυματουργό Άγιο Βησσαρίωνα, επίσκοπο Λαρίσης και κτήτορα της Μονής Δουσίκου Πύλης Τρικάλων, που είχε απαλλάξει την κωμόπολη από την πανώλη, όταν στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έφτασε εκεί, με άδεια των Τούρκων, η θαυματουργή κάρα του, εόρτασε η Φιλιππιάδα Πρέβεζας την Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2023.
Προς το τέλος της θείας λειτουργίας πραγματοποιήθηκε λιτάνευση της εικόνας του Αγίου Βησσαρίωνα στους δρόμους της Φιλιππιάδας, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Πρεβέζης Χρυσόστομο, πλαισιούμενο από κληρικούς της περιοχής, καθώς και με τη συμμετοχή πολλών πιστών, αλλά και μαθητών από σχολεία.
Στο μεστό κήρυγμά του, το οποίο με προσοχή και ενδιαφέρον παρακολούθησαν οι πιστοί, ο αρχιμανδρίτης Χερουβείμ Βελέντζας, ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξών και Διαπόντιων Νήσων τόνισε ότι ο άγιος Βησσαρίωνας, μέσω των θαυμάτων του, όπως αυτό της διάσωσης των κατοίκων της Φιλιππιάδας από την ασθένεια, είναι μια ακόμη απόδειξη ότι ο Χριστός δεν έχυσε επί ματαίω το αίμα Του πάνω στο Σταυρό, αλλά για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Στις λατρευτικές εκδηλώσεις παρόντες ήταν ο δήμαρχος Ζηρού Νικόλαος Καλαντζής, οι βουλευτές Πρέβεζας της Ν.Δ. Σπύριος Κυριάκης και του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Μπάρκας, ο δήμαρχος Ζηρού Νικόλαος Καλαντζής, ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέκος Καχριμάνης, εκπρόσωποι των σωμάτων ασφαλείας κ.ά.
Ο ναός του αγίου Βησσαρίωνα, στον οποίο ξεχωρίζουν οι άριστης τεχνοτροπίας αγιογραφίες, καθώς και το καμπαναριό, που έχει μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και είναι χτισμένο το 1913, την περίοδο των αγώνων για την απελευθέρωση της Ηπείρου από Πραμαντιώτη τεχνίτη), ανεγέρθηκε το 1862 προκαλεί τον θαυμασμό του κάθε επισκέπτη και προσκυνητή.
Ο Άγιος Βησσαρίων (1490-1540), ως ιεράρχης επιδόθηκε σ’ ένα σημαντικό ποιμαντικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, το οποίο, μεταξύ άλλων περιελάμβανε και κοινωφελή έργα και κυρίως γεφύρια, ώστε να επικοινωνούν οι άνθρωποι διαφόρων περιοχών μεταξύ τους: Στον Πορταϊκό ποταμό, καθώς και στη Σαρακίνα της Καλαμπάκας και στον Πηνειό ποταμό (και με τα δύο επικοινωνεί η πεδινή Θεσσαλία με την ορεινή), στον Αχελώο τη γέφυρα Κοράκου (που συνδέει Θεσσαλία με Ήπειρο), στην Πλάκα Άρτας το πρώτο γιοφύρι (που ενώνει τα Τζουμέρκα με Άρτα και Γιάννινα).
Αλλά εκείνο, που τον ξεχώρισε και τον και γεφύρωσε τη μετάβασή του από τη γη στον ουρανό ήταν η ταπείνωσή του και η αγαθή διάθεσή του, που τον οδήγησαν στην υπακοή στον Θεό.
Οι πραγματικά μεγάλοι και άξιοι, οι δυνατοί και αληθινά σοφοί ήταν ανέκαθεν και είναι πάντοτε ταπεινοί. Αυτοί με ταπείνωση σκύβουν ενώπιον του παντοδύναμου Θεού και υπακούουν. Ενώ οι εγωιστές και αλαζόνες, όπως και αν ονομάζονται, είναι στην πραγματικότητα μικροί, πτωχοί, κούφιοι και ταλαίπωροι, αφού τολμούν να απειθήσουν στον Θεό.
Ο άγιος Βησσαρίων γνώριζε καλά ότι ο Θεός “ταπεινοίς δίδωσι χάριν”. Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, να αποκτήσουμε τις προϋποθέσεις αυτές. Ας γινόμαστε, δηλαδή, αγνοί και ταπεινοί.
Ας φρονούμε, όπως ο άγιος Βησσαρίων, τα άνω. Και με τα εφόδια της θερμής πίστης και της αδιάλειπτης αρετής όλο και περισσότερο θα αναδεικνυόμαστε σε πνευματοφόρους και σε μετόχους της αιώνιας ζωής.
