Από τον π. Γεώργιο Βαμβακίδη
Με αισθήματα της κατ ´ άνθρωπον οδύνης και με τη συμμετοχή της κατ οίκον Εκκλησίας του και ελαχίστων πιστών- λόγω της απαγορεύσεως των πιστών στους Ναούς- προπέμψαμε στην ουράνια κατοικία έναν ακόμη από τους τελευταίους Ιερείς της παλαιάς και ευλογημένης γενιάς:Τον Αείμνηστο πλέον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο Αβραάμ Παπαδόπουλο, ο οποίος γεννήθηκε το ετος 1934 στη Γραμμένη Δράμας, σε ενα χωριό που “έβγαλε” πολλούς παπάδες με αξιόλογη ποιμαντική, κοινωνική και εθνική προσφορά. Συντοπίτης μας και κατά σάρκα πατέρας του εξαίρετου επιστήμονος Λάμπη Παπαδόπουλου ο οποίος διαπρέπει στην Καβάλα.
Μετά την αποφοίτησή του ο αείμνηστος π. Αβραάμ από το Δημοτικό Σχολείο και το εξατάξιο τότε Γυμνάσιο, σπούδασε και έλαβε το πτυχίο του Ιεροδιδασκαλου από την τότε Σχολή των Ιεροδιδασκάλων Θεσσαλονίκης.
Το έτος 1959 χειροτονήθηκε Διάκονος και εν συνεχεία Πρεσβύτερος από τον μακαριστό Μητροπολίτη Νευροκοπίου και Ζιχνών κυρο Αγαθάγγελο (μέχρι χθες ήταν ο τελευταίος επιζών ιερεύς από τους χειροτονηθεντας του μακαριστού Αγαθαγγέλου). Ευθύς αμέσως διορίστηκε Εφημέριος και ταυτόχρονα Δάσκαλος της Κοινότητας Εξοχής του Δήμου Κάτω Νευροκοπίου.
Επί 50 χρόνια διακόνησε τον ευσεβή λαό της Ελληνομεθορίου με αυταπάρνηση και ζήλο.
Όταν πρωτοδιορίστηκε Εφημέριος στην Εξοχή παρέλαβε έναν κατεστραμμένο από πυρκαγια Ναό και μέσα από τις στάχτες, με πολύ κόπο και ανυπέρβλητες θυσίες και με τη συμπαράσταση του ευσεβούς λαού ανήγειρε τον Ενοριακό Ναό του Αγίου Αθανασίου, του οποίου εύλογα θεωρείται κτήτορας .
Σε μία Εθνικά ευαίσθητη περιοχή, αφού η Εξοχή Δράμας είναι το τελευταίο Ελληνικό χωριό στα σύνορα Ελλάδος Βουλγαρίας και σε εποχές δύσκολες κράτησε όρθιο το Εθνικό φρόνημα των ακριτών ενοριτών του και φύτεψε στις καρδιές των παιδιών ως Δάσκαλος και Ιερέας τα ιδανικά και τις αξίες της Ελληνορθόδοξου Παραδόσεως. Το ιερό και Εθνικό σύμβολο του Έθνους μας η Γαλανόλευκη κυμάτιζε καθημερινά από το υψηλότερο σημείο του Καμπαναριού του και με καμάρι απαντούσε όταν τον ρωτούσαν γιατί την είχε τοποθετήσει σε εκείνο το σημείο «για να βλέπουν από παντού οτι εδώ είναι Ελλάς», έλεγε με υπερηφάνεια.
Το Εκκλησιολογικό του φρόνημα επίσης ανεπτυγμένο διατηρώντας την παλαιά παράδοση της Εκκλησίας τόσο στο Λειτουργικό όσο και στον Ποιμαντικό τομέα. Φιλάνθρωπος και ελεήμων ιερεύς. Οργάνωνε φιλανθρωπικές και ανθρωπιστικές αποστολές στον εμπερίστατο λαό της Βουλγαρίας οταν κατέπεσε το παλαιό πολιτικό καθεστώς της γείτονος χώρας και άνοιξαν τα σύνορα και αποκαλύφθηκε η “γύμνια” του Βουλγαρικού Λαού.
Τι και αν ο ίδιος έζησε στο πετσί του την Βουλγαρική κατοχή και υπέστη δεινά και βάσανα. Στο όνομα του Χριστού συγχώρεσε έμπρακτα, στήριξε ουσιαστικά, ξέχασε αποτελεσματικά. Βιώματα και αρχές Ελληνορθόδοξες που δέχθηκε από τους αείμνηστους γονείς του οι οποίοι ξεκληρισμένοι απο την πατρώα γη της Κάβζας του Πόντου ήρθαν κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα.
Ο π. Αβραάμ αφού στόλισε με την ζωή του την επί γης στρατευομένη Εκκλησία μας και τίμησε το ευλογημένο ράσο που του έδωσε η Εκκλησία πορεύεται τώρα για να στολίσει και την εν ουρανοίς Θριαμβεύουσα Εκκλησία του Χριστού μας. Ας είναι αιωνία η μνήμη του και όλοι ας έχουμε την ευχή του.
