Πρόκειται για τη λεγόμενη Αρχή της Ινδίκτου, που καθιερώθηκε από τον Μ. Κωνσταντίνο και εορτάζεται έως τις ημέρες μας.

Βέβαια ο πολύς κόσμος δεν ανταλλάσσει ευχές, όπως την Πρωτοχρονιά, και ενδεχομένως να μη γνωρίζει ακόμη ακόμη και το γεγονός, αλλά το νέο εκκλησιαστικό έτος, είναι μια ευκαιρία να αλλάξουμε πνευματικά, δηλαδή να γίνουμε καλύτεροι.

Να μην μείνουν όλα παλαιά, παμπάλαια μέσα μας, με την ίδια μορφή, με την ίδια τάξη, με την ίδια κίνηση, με την ίδια κατάληξη, αλλά να πάρουν αναγεννητική μορφή και ζωή.

Να έρθει κάτι ανώτερο στην ψυχή μας, να καταλάβουμε το νόημα της ζωής μας, καταλαβαίνοντας και επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό μας.«Είχα βαρεθεί τη ζωή», έλεγε ένας μεσήλικας, στο Νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν,  μετά από καρδιακό επεισόδιο,  μιλώντας για τον εαυτό του.

Και πρόσθεσε: «Τώρα κατάλαβα την αξία της». Και το πρόσωπό του φωτίστηκε σαν να έκανε μια μεγάλη ανακάλυψη.

Πρέπει να φτάσουμε στην οδυνηρή εμπειρία της αρρώστιας για να αναζητήσουμε το «ρήμα» και το νήμα της ζωής;Έτσι, το να βελτιωθούμε κατά το πνεύμα εξαρτάται από εμάς.

Το νέο του κάθε εκκλησιαστικού έτους  βρίσκεται στα χέρια, στη διάθεση και την προθυμία μας.Αν είναι νέες οι σκέψεις μας, νέες οι αποφάσεις μας, αποκομμένες από το κακό.

Αν μεταμορφωθούμε και από παλιοί άνθρωποι, παλιάνθρωποι, γίνουμε καινούργιοι, νεάνθρωποι, και στραφούμε σταθερά, γενναία και αποφασιστικά προς το Θεό.

Αν μεταμορφώσουμε και εξευγενίσουμε και εξαγνίσουμε το μέσα μας.Τότε, ναι, μαζί με τη νεοποίηση και ανακαίνιση και αναγέννησή μας, το εκκλησιαστικό έτος, που ήρθε, γίνεται και αυτό νέο και, επιπλέον, σωτήριο.

Ας διαλέξουμε πως θα ζήσουμε το νέο εκκλησιαστικό έτος.Αν ζήσουμε ως ξένοι στο Θεό και φίλοι του κόσμου, χλιαροί, δυσκίνητοι, απρόθυμοι και αμελείς στον πνευματικό μας δρόμο, τότε τα πάντα μένουν στάσιμα και βουρκωμένα.

Αν ζήσουμε ως πιστοί στο Θεό, αξιοποιώντας τις ημέρες, τις ώρες και τα λεπτά, για να σκεφτόμαστε, να εργαζόμαστε και να αισθανόμαστε τα έργα του Θεού, τότε όλα ανανεώνονται και μεταλλάσσονται.

Μας συμφέρει για άπειρους λόγους να ξεφύγουμε από την παλαιότητα, να προχωρήσουμε μπροστά.Και τότε νέοι εμείς στην ψυχή και στη ζωή θα ζήσουμε ένα φωτεινό εκκλησιαστικό έτος.Ας ξεκινήσουμε τη φωτεινή και ανοδική πορεία χωρίς καθυστέρηση.

Οι αγωνιζόμενοι τον αγώνα της πίστης ήταν ανέκαθεν κάτι το διαφορετικό. Ξεχώριζαν, και πρέπει να ξεχωρίζουν και σήμερα, ως προς το ποιόν τους.  Ήταν, και πρέπει να είναι και σήμερα, χαριτωμένοι άνθρωποι, εξαγνισμένοι, αξιοζήλευτοι.

Αυτή, λοιπόν, τη μεταμόρφωση  και ευλογημένη μεταβολή, ας ποθήσουμε όλοι κατά το νέο εκκλησιαστικό έτος. Και θα μας δοθεί αυτή με τη δύναμη και τη χάρη της απολυτρωτικής δύναμης του Σταυρού, η οποία γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό προσφέρθηκε.

Και η θέλησή μας να στρέφεται προς την αρετή και την εφαρμογή του θείου θελήματος. Αυτό θα πει “καινή κτίση”.  Δηλαδή, να συμμορφώνουμε τη ζωή μας προς το πρότυπο του Χριστού και να γινόμαστε όλο και περισσότερο όμοιοί του.