Του π. Ηλία Μάκου

Κατανυκτικός ήταν ο εσπερινός της συγγνώμης στους Ορθόδοξους ναούς της Αλβανίας.

Με αγνά αισθήματα ο ένας προς τον άλλον τα μέλη της Ορθόδοξης Κοινότητας αλληλοσυγχωρήθηκαν.

Ένιωσαν ότι πως θα μπορούσε κανείς να ζητήσει συγγνώμη από το θεό για τα σφάλματά του, τη στιγμή, που δεν έχει συγχωρέσει τα σφάλματα του διπλανού του.

Τότε μόνο αποκτάμε τη δύναμη να συγχωρούμε και να ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον, όταν βρισκόμαστε σε ορθή σχέση με τον Θεό-Πατέρα.

Η Εκκλησία, που είναι κοινωνία της Χάριτος, δεν μπορεί να διατηρήσει την ενότητά της, αν δεν συνέχει τα τα μέλη της η ανεκτικότητα, η αλληλοσυγχώρηση και η αγάπη.

Βασική προϋπόθεση για μια γνήσια κοινωνικότητα, είναι η συγχωρητικότητα.

“Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρία(Β΄ Κορ. 6,2) ακούγεται στον κατανυκτικό εσπερινό.

Και μας καλεί η Εκκλησία να αφήσουμε “τα έργα του σκότους” και να ενδυθούμε τα “όπλα του φωτός”. Το “στάδιον των αρετών ηνέωκται” και όλοι οι αγωνιστές στον στίβο τον πνευματικό έχουμε μπροστά μας τον υψηλό σκοπό να θησαυρίσουμε τους “θησαυρούς” της ψυχής.

Με τον εσπερινό της συγγνώμης ανοιγόμαστε στην περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής.

Είναι καιρός πνευματικής περισυλλογής και ανασυγκρότησης και των μεγάλων γυμνασίων, που απαιτούνται για την ενίσχυση και την αξιοποίηση των μαχητικών μας ψυχικών δυνάμεων, προς σταθερή και νικηφόρα αντιμετώπιση του αγώνα κατά της αμαρτίας.

Προς το σκοπό αυτό άφθονες δίνονται και πάλι στους Χριστιανούς οι πνευματικές ευκαιρίες και πλούσια παράσχονται τα πνευματικά μέσα από την Εκκλησία.

Χρειάζεται, όμως, πρώτον να θελήσουμε όλοι να λάβουμε πρόθυμα και ακούραστα μέρος σε αυτά τα γυμνάσια, αφού κατανοήσουμε, βέβαια, την ανάγκη, που τα επιβάλλει.

Και δεύτερον να μην αφήσουμε καμία ευκαιρία να χαθεί από μπροστά μας και κανένα μέσο να μην περιφρονήσουμε απ’ όσα θα μας προσφερθούν.